واندرز فارسی | جهان عجایب

هزاران سال است که مجسمه ها یا عروسک ها انسان ها را مجذوب خود کرده اند. ذهن ما می‌تواند آن‌ها را به هر چیزی تبدیل کند، درست مانند دست‌های ما که می‌تواند آنها را از هر چیزی بسازد. برای برخی، این تجلی خیالی به ترسی مشروع تبدیل شده است. کارشناسان از آن به عنوان automatonhobia یاد می کنند که ترس از اشیاء دارای ویژگی های انسان نما هستند. پیشنهادات از تکاملی، که غریزه اولیه ما برای تشخیص و واکنش به چهره ها است، تا تقویت اجتماعی از طریق فیلم ها و رسانه ها را شامل می شود. صرف نظر از این، منصفانه است که فرض کنیم عروسک‌ها -  معنی زیادی دارند. بنابراین، ما فهرستی از مکان‌های مقدس مجسمه‌ها و عروسک‌ها را از سرتاسر جهان تهیه کرده‌ایم که به غرایز بازدیدکنندگان معروف هستند. اگرچه این فهرست کامل نیست، اما شروعی وحشتناک است. و بسیاری از این موارد برای عموم آزاد است، پس بروید نگاهی بیندازید و نظر خود را با ما در میان بگذارید.

10: جزیره عروسک ها، مکزیک

بین کانال‌های Xochimilco در جنوب پایتخت مکزیک، تکه‌ای از زمین‌های کشاورزی قرار دارد که نام خود را در افسانه‌های شبح‌آلود کاشته است. به‌طور محلی با نام Isla de las Munecas (جزیره عروسک‌ها) شناخته می‌شود، معروف به بدنامی ، آزاردهنده و غم انگیز است. همه چیز در سال 1950 شروع شد، زمانی که مردی به نام جولیان باررا همسر و دختر خردسال خود را ترک کرد تا به عنوان یک گوشه نشین در جزیره زندگی کند. جولیان در آنجا با جسد دختر جوان ناشناسی روبرو شد که در کانال شناور بود. همچنین عروسکی در آب شناور بود که جولیان تصور می‌کرد متعلق به دختر است و آن را از درختی در نزدیکی آویزان کرد و مطمئن شد که رو به جایی است که جسد را پیدا کرده بود. نسخه‌های متعددی از آنچه جولیان را وادار به انجام این مراسم عجیب و غریب کرد، فراوان است. پس از این حادثه، او با وسواس در حال تمیز کردن کانال‌ها و انبوه زباله‌ها برای یافتن عروسک‌های دور ریخته شده بود تا اینکه مجموعه عجیب او از یک به صدها افزایش یافت. جولیان مجموعه گرامی خود را در هر شرایطی که آنها را پیدا کرده بود در سراسر جزیره آویزان کرد. در نتیجه، بسیاری از آنها به وضوح آسیب دیده اند، سر یا اندام خود را از دست داده اند، برخی بدون یک یا دو چشم. علاوه بر این، عروسک‌ها فرسوده‌تر شده‌اند و هاله‌ی سردکننده‌شان را تقویت می‌کنند. جای تعجب نیست که بازدیدکنندگان جزیره اغلب فعالیت های ماوراء الطبیعه را گزارش می کنند. برخی ادعا می کنند که اگر با دقت گوش کنید، می توانید صدای زمزمه عروسک ها را با یکدیگر بشنوید.

9: به تاریخ آدمک ها، ایالات متحده آمریکا خیره شوید.

بلندگوهای شکمی! این همان چیزی است که رومیان باستان به آن ventriloquists می گفتند. مانند ما، توانایی آنها برای به نظر رسیدن صداهایی که از درون شکمشان سرچشمه می گیرد، آنها را مجذوب خود کرده است. با این حال، برخلاف ما، قدیمی‌ها معتقد بودند که صداها متعلق به مردگانی است که برای برقراری ارتباط با زنده‌ها در روده‌ی بطن‌لوکیست ساکن شده بودند. بنابراین، ventriloquism برای هدایت دنیای مردگان خدمت کرد. این وضعیت آنها تا زمان ظهور مسیحیت بود، زمانی که آن را جادوگری و غیرقانونی دانستند. تنها در طول قرن هجدهم بود که از خاستگاه های تحسین برانگیز خود به شکل کمدی که امروزه می شناسیم تکامل یافت. موزه ونت هاون در فورت میچل، کنتاکی، تنها مکانی در جهان است که این تاریخ پرتلاطم بطن گویی در آن نمایش داده می شود. ویلیام شکسپیر برگر این موزه را در سال 1973 تأسیس کرد و همه چیزهایی را در خود جای داده است که از سرتاسر جهان توسط ventriloquist تهیه شده است. این خانه دائمی برای آدمک های معتبر است که توسط نمادهایی مانند جف دانهام، جی جانسون و ویلی تایلر استفاده می شود. همچنین دارای کپی هایی از شخصیت های برجسته دیگر مانند ادگار برگن، شری لوئیس و بوزو دلقک است. تصاویر عروسکی از روسای جمهور ایالات متحده از ریچارد نیکسون گرفته تا جورج دبلیو بوش نیز در این مجموعه به چشم می خورد. این موزه در مجموع حدود 900 آدمک دارد. اگر چشم‌های شیشه‌ای که شما را دنبال می‌کنند دلهره‌آور نیست، Vent Haven هر سال افتتاحیه‌های فصلی دارد که مشتریان حتی می‌توانند برای یک سال با قیمت 50 دلار یک آدمک بپذیرند.

8: پارک متروکه مجسمه ها، ژاپن

دهکده پنهان مجسمه ها در استان تویامای ژاپن نمونه کاملی از این است که چگونه یک ایده متفکرانه می تواند به طرز وحشتناکی نتیجه معکوس داشته باشد. در سال 1989، موتسو فوروکاوا تصمیم گرفت تا پارکی آرام ایجاد کند که در آن مردم بتوانند به دور از شلوغی های امروزی مدیتیشن و استراحت کنند. علاوه بر درختان و گل‌ها، در پارک او مجسمه‌های نیم تنه‌ای از مردم به اندازه واقعی دیده می‌شود. او بیش از 800 مورد از آنها را مانند دوستان، خانواده و همکارانش سفارش داد. برخی دیگر افسانه های محلی، شخصیت های تاریخی و نمادهای بودایی را به تصویر می کشند. رویای فوروکاوا برای مدتی محقق شد. پس از مرگ او در سال 2012، پارک از بین رفت و توسط پوشش گیاهی احاطه شد. سپس، در سال 2016، کشف مجدد آن توسط یک عکاس محلی، توجه گردشگران را به دلایلی برانگیخت که دقیقاً مخالف آنچه او در نظر داشت.این پارک که  اکنون توسط داوطلبان اداره می شود، Fureai Sekibutsu no Sato نامیده می شود که به «دهکده ای که می توانید بودایی ها را در آن ملاقات کنید» ترجمه شده است” مردم محلی از آن اجتناب می کنند زیرا معتقدند مجسمه ها در شب زنده می شوند. در همین حال، هزاران نفر از بازدیدکنندگان هر ساله به این محوطه می‌روند. بسیاری این تجربه را اینگونه توصیف می کنند که احساس می کنید در یک منطقه ممنوعه سرگردان شده اید. عجیب است که در طول ماه کامل، سایه‌هایی که مجسمه‌ها ایجاد می‌کنند این تصور را ایجاد می‌کنند که شما را دنبال می‌کنند. 

7:یکی دیگر از پارک های متروکه مجسمه ها، ایتالیا

در سال 1547، پس از یک سری حوادث غم انگیز در زندگی شخصی خود که با مرگ همسرش به اوج خود رسید، شاهزاده پیر فرانچسکو اورسینی یک اثر شگفت انگیز را برای هدایت غم و اندوه خود سفارش داد. نتیجه باغ بومارزو در ایتالیا بود. این منطقه جنگلی که در نزدیکی ویتربو قرار دارد و توسط پیررو لیگوریو طراحی شده بود، در ابتدا بیشه مقدس نامیده می شد، اما بعداً مردم محلی آن را به بیشه هیولاها تغییر دادند. برای نسل‌ها، بازدیدکنندگان با مجسمه‌های بزرگ‌تر از حد معمول که این جنگل‌های تنها را زینت می‌دهند، شگفت‌زده می‌شوند. در میان آنها فیلی است که یک لژیونر رومی را قلع و قمع می کند، یک غول و یک سر عظیم الجثه ارکوس، خدای عالم اموات در اساطیر رومی. دیگران، از جمله شاعر آندره پیر دو ماندیارگ، مقالاتی در مورد آن نوشته اند. باغ تاروت نیکی دو سنت فاله (یک رقیب جدی برای یک مکان در این فهرست) به طور مشابه از باغ بومارزو الهام گرفته شده بود. پس از مدت کوتاهی از رها شدن، مجسمه‌ها دوباره توجه جهان را به خود جلب کردند، زمانی که سالوادور دالی در دهه 1950 یک مستند را ثبت کرد. فیلم کوتاه در مورد پارک نتیجه یک برنامه بازسازی بود که آن را به مقصد محبوب امروزی تبدیل کرد.

6: هتل دلقک ها در ایالات متحده

متل های نفرین شده، همراه با دلقک های شیطانی و قبرستان های جن زده، مضامین تکراری فیلم های ترسناک هستند. بنابراین جای تعجب نیست که ترکیب این سه نفر برای افراد ضعیف نیست. وارد متل دلقک Tonopah در نوادا شوید. این متل با نام مستعار "ترسناک ترین متل آمریکا" در سال 1985 به عنوان یادبودی از کلارنس دیوید، یک دلقک دلقک ساخته شد. این خانه بیش از 2000 دلقک از سراسر جهان است که قصد دارند شما را عصبانی کنند. نگران نباشید، مالکان تضمین می‌کنند که تعدادی از این هم اتاقی‌های احتمالی واقعاً «دلقک‌های شاد» هستند. کلارنس، که کارش الهام بخش متل بود، و بسیاری از معدنچیانی که در فاجعه آتش سوزی معدن Tonopah-Belmont در سال 1911 جان باختند، در اینجا دفن شده است. همراه با ادعاهای شبح وار طولانی مدت قبرستان، تعجبی ندارد که گزارش ها درباره فعالیت های ماوراء الطبیعه زیاد هستند. در میان آنها یک جوکر محلی معروف است که به شوخی با افراد ناآگاه از آن سوی قبر ادامه می دهد. اگر شما شب را در متل دلقک بگذرانید، نمی توانیم وجود "دلقک های شاد" را تضمین کنیم. در مورد ارواح، شهرت مه آلود آنها برای صحت هنوز از ما دور است.

5: عروسک های رها شده چرنوبیل، اوکراین

اندکی پس از نیمه شب 26 آوریل 1986، نیروگاه هسته ای چرنوبیل، در آن زمان اتحاد جماهیر شوروی، خود را در بدترین فاجعه هسته ای جهان سرخ کرد. با نفوذ ذرات رادیواکتیو به هوا، مقامات شوروی دستور تخلیه فوری تمام سکونتگاه‌های نزدیک به تاسیسات را صادر کردند. شهر پریپیات تحت این منطقه قرار گرفت و در نتیجه به روی عموم بسته شد و منطقه ممنوعه تعیین شد. با این حال، اکنون مملو از گردشگران است. به دنبال تخلیه عجولانه پریپیات، به نظر می‌رسد که بخش قابل توجهی از آن دست نخورده باقی مانده است و به عنوان یک فریب اصلی برای بازدیدکنندگان عمل می‌کند. عروسک های رها شده یک منظره رایج در میان زنگارها و فرو ریختن هستند. آن‌ها همه جا پراکنده شده‌اند، برخی روی تخت‌های بیمارستانی می‌خوابند، برخی در پارک‌ها با ماسک ضد گاز می‌خوابند، در حالی که به نظر می‌رسد برخی دیگر در مدارس پنهان شده‌اند. گردشگران معروف هستند که عروسک‌ها را به اطراف جابجا می‌کنند و از آن‌ها عکس می‌گیرند و حتی برخی از آن‌ها به صورت غیرقانونی اقدام به قاچاق کرده‌اند. امیدواریم لایک ها ارزشش را داشته باشند، با توجه به اینکه به بازدیدکنندگان توصیه می شود چیزی را در منطقه ممنوعه لمس نکنند.

4: دهکده ای که دوباره زنده شد، ژاپن

جمعیت آپان به دلیل نرخ پایین باروری به سرعت در حال کاهش است. به ویژه در این بحران مناطق روستایی آسیب جدی دیده اند، جایی که کل جوامع به نفع مناطق شهری رها شده اند. ناگورو، روستایی واقع در دامنه‌های کوه میونه، یکی از این جوامع است. زمانی روستایی شلوغ بود و به شهر ارواح تبدیل شد. بازگشت تسوکیمی آیانو به ناگورو در اوایل دهه 2000 او را با این واقعیت روبرو کرد. به عنوان یک زن جوان، آیانو از ناگورو به اوزاکا نقل مکان کرده بود، جایی که قبل از بازگشت کار می کرد تا از دوران بازنشستگی خود لذت ببرد. به جای چهره های آشنا و دوستانه، با دریایی از پوچی به استقبال او رفتند. در این خلأ بود که دیدگاه آیانو برای بازسازی ناگورو پدیدار شد: عروسک‌هایی به اندازه واقعی! آنها به نمایندگی از ساکنان سابق که یا نقل مکان کرده اند یا مرده اند. هر عروسک با دقت ساخته شده است تا یک حالت چهره خاص را تقلید کند، داستان یا شخصیت خود را حفظ کند، و معمولاً لباس‌ها و لوازم جانبی پوشیده می‌شود که زمانی متعلق به شخصی بود که نماینده آنها بودند. تعداد «ساکنان» جدید او ده برابر از انسان ها پیشی گرفته است. گذشته از آن، فعالیت های انسانی در روستا نیز از سر گرفته شده است. کارگران ساختمانی که تعمیرات را انجام می دهند، مسافرانی که در ایستگاه اتوبوس ازدحام می کنند، یا دانش آموزانی که منتظر شروع کلاس هستند.

3: Possum Trot، ایالات متحده آمریکا

کالوین بلک در حین کار برای سیرک در جورجیا با روبی آشنا شد و این زوج در سال 1953 ازدواج کردند. در همان سال، آنها به یرمو، کالیفرنیا نقل مکان کردند، به این امید که تغییر آب و هوا برای سلامتی کالوین مفید باشد. برای گذران زندگی در قلب صحرای موهاوی در کالیفرنیا، این زوج Possum Trot را باز کردند، ایستگاهی برای نوشیدنی در امتداد بزرگراه 15. بازدیدکنندگان مغازه با اشکال مختلف هنری دست ساز، از جمله آسیاب های بادی در مقیاس کوچک، کالسکه ها، قطارها، و بیش از 80 عروسک دست ساز تقریباً در اندازه واقعی. عروسک های آنها، که اکثریت آنها زن هستند، از دوستان و سایر زنان مشهور در طول تاریخ الهام گرفته شده و به نام آنها نامگذاری شده است. قبل از ساختن آن، آنها به شخصیت عروسک فکر کردند، حتی به نوع مو، رنگ چشم و حس و سبک. صورت عروسک‌ها از چوب سرخ گرفته تا تیرهای برق ساخته شده بود. شکم از کاج ساخته شده بود، در حالی که سایر زیور آلات، مانند کلاه گیس و لباس، از زباله ها ساخته شده بود. علاوه بر این، عروسک‌ها می‌توانستند از طریق بلندگوهای داخلی با مشتریان حیرت‌زده ارتباط برقرار کنند. کالوین در سال 1972 درگذشت، و قبل از مرگش، درخواست کرد که ساخته‌اش سوزانده شود، اما این اتفاق نیفتاد. Possum Trot پس از مرگ روبی در سال 1980 برچیده شد و بیشتر آثار هنری آنها فروخته شد. مایکل هال، کلکسیونر آثار هنری، بزرگترین مجموعه بازمانده از عروسک ها و سایر مواد اصلی را جمع آوری کرد. او مجموعه خود را در سال 1989 به موزه هنر میلواکی اهدا کرد، جایی که میس ریپل، هلن مارول، شنل قرمزی و عروسک های دیگر هنوز در معرض نمایش هستند.

2: با ارواح به دعا مشغول شوید ! جمهوری چک

کلیسای سنت جورج لوکووا در طول این سال ها به سهم خود دچار حوادث ناگوار بوده است. از زمانی که برای اولین بار در قرن چهاردهم ساخته شد، حوادث باعث شد چندین بار بازسازی شود. هنگامی که در سال 1968 یک تکه از سقف در هنگام مراسم تشییع جنازه سقوط کرد، مردم محلی با این باور که این کلیسا نفرین شده است، آنجا را متروکه کردند و به حال خود رها شد. در سال 2014، یک سرایدار از ساختار رو به ویرانی این مکان، از یک هنرمند محلی برای کمک خواست تا آن را دوباره زنده کند. پس از چند ملاحظات، آنها متوجه شدند که تنها راه برای اطمینان از آینده روشن سنت جورج، بهره برداری از گذشته خالی از سکنه آن است: ارواح. برای خلق این موجودات شبح‌آسا، هنرمند از مدل‌های گچی انسان‌های واقعی استفاده کرد، آن‌ها را با شال پوشاند و در نیمکت‌ها و دیگر قسمت‌های کلیسای جامع قرار داد. گفته می شود که حدود سی ارواح نشان دهنده ارواح آلمانی های سودت هستند که قبل از اخراج پس از جنگ جهانی دوم در این منطقه زندگی می کردند. طبیعتاً، اخبار مربوط به دعاهای ارواح در سکوت در یک کلیسای خالی از سکنه مانند آتش منتشر شد و بازدیدکنندگانی را به خود جلب کرد که مشتاق بودند عکسی بگیرند. به همین ترتیب، به نظر می رسد که مردم محلی دوباره کلیسا را ​​در آغوش گرفته اند و هر یکشنبه مشتاقانه به دعای ارواح می پیوندند.

1: باغ مجسمه پاریککالا در فنلاند

باغ مجسمه پاریککالا در فنلاند به نظر می رسد مجموعه مجسمه های معمولی شما در یک حیاط خلوت خانوادگی باشد. با این تفاوت که این حیاط خلوت نزدیک به 500 مجسمه بتنی را در خود جای داده است که اکثریت آنها در اندازه واقعی هستند و کار یک نفر است. این مجموعه برای بازدیدکنندگان کنجکاو در نظر گرفته نشده بود تا به آن نگاه کنند. بلکه یک دفترچه خاطرات شخصی است که امیدها، سرگرمی‌ها و ترس‌های هنرمند را به تصویر می‌کشد. مجسمه‌های انسانی متداول‌ترین موضوع هستند، اگرچه موضوعات دیگری نیز در آن دیده می‌شوند. به‌ویژه قابل توجه مجموعه‌ای از بیش از 200 مجسمه، ظاهراً خودنگاره، در حالت‌های مختلف یوگا است. با این حال، نگاه های شوم آنهاست که توجه را به خود جلب می کند،  آنها از پوزخندهای خالی تا تهاجمی تا پوزخندهای شیطانی آشکار را شامل می شوند. در برخی از پوزخندهای مجسمه ها دندان های واقعی انسان دیده می شود. دیگران بلندگوهای مخفی دارند که قدم زدن در این حیاط خلوت را به یک تجربه ناراحت‌کننده تبدیل می‌کند. کمی گوشه‌نشین، Veijo Rönkkönen، مرد پشت همه چیز بود. قبل از مرگ نابهنگام خود در سال 2010، او گهگاه مهمانان را به باغ خود راه می داد تا فقط از طریق یادداشت با آنها ارتباط برقرار کند. رونکنن علیرغم درخواست های متعدد از نمایش آثارش امتناع کرد، در عوض ترجیح داد آن را دفن کند و در سکوت تنها بگذارد. اما امروزه سالانه 30000 نفر از حیاط خلوت او دیدن می کنند.