واندرز فارسی | جهان عجایب

در طول وقایع تاریخ زیست شناسی، غول گرایی همواره دانشمندان و عموم مردم را مجذوب خود کرده است. چه دایناسورهای عظیم عصر مزوزوئیک و چه بندپایان غول پیکر وحشتناکی که در دوره پالئوزوئیک پدیدار شدند، جهان سهم خود را از موجودات عظیم دیده است. با این حال، اکتشافات اخیر یک پدیده متفاوت اما به همان اندازه جذاب را روشن کرده است: غول‌پیکر قطبی. در حالی که غول‌پیکر قطبی ممکن است افکار خرس‌های قطبی غول‌پیکر را برانگیزد که در قطب شمال پرسه می‌زنند، به طور قابل‌توجهی از همتای باستانی خود که در دوره پالئوزوئیک یافت می‌شود متمایز است. آیا این موجودات عظیم الجثه به دنیای مدرن بازگشته اند؟ آیا موجودات هیولایی در زیر اعماق اقیانوس در کمین هستند؟ بیایید شیرجه بزنیم و کاوش کنیم.

یک ماهی مرکب غول پیکر که در رانهایم در تروندهایم در 2 اکتبر 1954 یافت شد توسط پروفسور ارلینگ سیورتسن و سوین هافتورن اندازه گیری شد. نمونه (دومین سفالوپود بزرگ) به طول کل 9.2 متر اندازه گیری شد.

برای درک واقعی تفاوت بین موجودات غول‌پیکر قطبی و پالئوزوئیک، باید به ریشه‌های مربوط به آنها بپردازیم. در دوران پالئوزوئیک، مجموعه خاصی از شرایط محیطی باعث تکامل موجودات عظیم، به ویژه بی مهرگانی مانند عقرب های دریایی (Eurypterids) و عنکبوت های دریایی (Arthropleurids) شد. عوامل اصلی در ایجاد این غول‌سازی سطوح بالاتر اکسیژن اتمسفر، آب و هوای گرم‌تر و منابع غذایی فراوان بود. این ترکیب به این موجودات اجازه داد تا به اندازه های بی سابقه ای رشد کنند طول برخی از آنها به بیش از دو متر می رسد.

از سوی دیگر، غول‌پیکران قطبی وجود خود را مدیون شرایط کاملاً متفاوتی هستند. در مناطق سرد قطب شمال و قطب جنوب، دمای سرد و آب های فاقد مواد غذایی چالش هایی را برای موجودات زنده به منظور حفظ متابولیسم و رشد خود ایجاد می کند. برای غلبه بر این محدودیت‌ها، گونه‌های خاصی با توسعه اندازه‌های بزرگتر به عنوان مزیت بقا سازگار شده‌اند. موجودات غول‌پیکر قطبی عمدتاً در بی‌مهرگان دریایی مانند همپایان اعماق دریا، دوپایان و چتر دریایی مشاهده می‌شود. اندازه بزرگتر به این موجودات در حفظ گرمای بدن، زنده ماندن در شرایط کم اکسیژن و گرفتن طعمه های گریزان در تاریکی سرد کمک می کند.

طول ایزوپود غول پیکر (Bathynomus giganteus) ممکن است به 0.76 متر (2 فوت 6 اینچ) برسد.

در حالی که هر دو شکل غول‌پیکر دارای نکات مشترک نسبت‌های عظیم هستند، مکانیسم‌های بیولوژیکی پشت هر پدیده متفاوت هستند. غول گرایی پالئوزوئیک توسط ترکیبی از عوامل جوی و آب و هوایی همراه با در دسترس بودن مواد غذایی فراوان ایجاد شد. این محصول محیطی دلپذیرتر بود. برعکس، غول‌پیکر قطبی یک واکنش تکاملی به شرایط شدید است که برای بقا و رشد نیاز به سازگاری دارد.

یک خرچنگ عنکبوتی ژاپنی که قطر پاهای درازش 3.7 متر (12 فوت) بود.

اما آیا جهان هنوز شاهد تأثیر عظیم غول‌پیکری است؟ پاسخ در اعماق زیر سطح اقیانوس نهفته است. اقیانوس های وسیع و اسرارآمیز زمین با موجوداتی که محدودیت های اندازه را پشت سر می گذارند شگفتی هایی فراتر از درک انسان را در خود جای داده اند. در این میان، ماهی مرکب عظیم الجثه (Mesonychoteuthis hamiltoni) به عنوان یک نمونه مهیب برجسته است. این غول بزرگ با طول شاخک هایی به 5 متر و وزن تخمینی نیم تن، گواهی واقعی غول گرایی مدرن است.