واندرز فارسی | جهان عجایب

رژیم غذایی نقش زیادی در تشکیل یا پیشگیری از سنگ های ادراری دارد و به کاهش میزان عود بعد از جراحی تا 10 درصد بعد از 5 سال کمک می کند. سنگ های ادراری انواعی مانند سنگ کلیه، سنگ حالب و سنگ مثانه هستند. هنگامی که موادی مانند کلسیم، اگزالات، فسفات و اورات در ادرار متمرکز می شوند، می توانند تشکیل شوند. سنگ ادراری یک بیماری نسبتاً شایع است که 5 تا 10 درصد از جمعیت را تشکیل می دهد. میزان عود سنگ کلیه در صورت عدم درمان پس از یک سال 10 درصد، 3 تا 5 سال 30 درصد، پس از 5 سال 50 درصد، پس از 10 سال 80 تا 90 درصد است.

5 نوع سنگ ادراری وجود دارد:

سنگ های اگزالات کلسیمی: در اثر دفع بیش از حد کلسیم و مواد اگزالات ایجاد می شوند.

سنگ های فسفات کلسیمی: زمانی تشکیل می شوند که ادرار حاوی مقدار زیادی کلسیم و قلیایی باشد، به این معنی که ادرار دارای pH بالایی است.

سنگ های اسید اوریک: توسط اسید موجود در ادرار تشکیل می شوند. رژیم غذایی سرشار از پورین می تواند میزان اسید اوریک در ادرار را افزایش دهد. اگر اسید اوریک در ادرار جمع شود، همراه با کلسیم، سنگ های ادراری را تشکیل می دهد.

سنگ های استروویت: سنگ های استروویت در اثر عفونت کلیه ایجاد می شوند. دفع ادرار می تواند از ایجاد سنگ استروویت جلوگیری کند.

سنگ های سیستین: سنگ های سیستین به دلیل یک اختلال ارثی ایجاد می شوند. این اختلال باعث نشت سیستین از کلیه ها به داخل ادرار و ایجاد کریستال هایی می شود که منجر به تشکیل سنگ می شود.

چرا باید هر نوع سنگ ادراری را درک کنید؟

اولین قدم برای پیشگیری از سنگ های ادراری این است که بدانید چه چیزی باعث ایجاد آنها می شود. این اطلاعات به پزشکان کمک می کند تا توصیه ها و توصیه هایی در مورد تغییرات رژیم غذایی برای جلوگیری از سنگ های ادراری ارائه دهند.

اولین قدم برای پیشگیری از سنگ های ادراری این است که بدانید چه چیزی باعث ایجاد آنها می شود. به عنوان مثال، محدود کردن اگزالات در رژیم غذایی به جلوگیری از سنگ‌های اگزالات کلسیمی کمک می‌کند، اما نه از سنگ‌های اسید اوریک. مطالعات اپیدمیولوژیک نشان می دهد که تشکیل سنگ ادراری به دلایل زیادی مرتبط است: جنس، سن، محیط جغرافیایی، عادات غذایی، شرایط تغذیه و عوامل دیگر. این بیماری اغلب به دلیل ترکیبی از دلایل متعدد مانند: نوشیدن آب کمتر، مکمل های نادرست با کلسیم، اختلالات متابولیک، ژنتیک ایجاد می شود. در بین عوامل فوق، رژیم غذایی بسیار با شکل گیری بیماری مرتبط است. تشکیل یا پیشگیری از سنگ های ادراری تجزیه و تحلیل دقیق ترکیب سنگ سرنخ های مهمی را برای کشف بیشتر علل سنگ ارائه می دهد. برای بیماران پس از جراحی سنگ، یک رژیم غذایی معقول می تواند به کاهش میزان عود بیماری تا 10 درصد پس از 5 سال کمک کند.

رژیم غذایی بسته به نوع سنگ ادراری

سنگ های اگزالات کلسیم و فسفات کلسیم کلسیم موجود در غذا خطر ابتلا به سنگ های اگزالات کلسیمی را افزایش نمی دهد. کلسیم موجود در دستگاه گوارش به اگزالات غذا متصل می شود و از ورود آن به جریان خون و مجاری ادراری که در آن سنگ ایجاد می شود، جلوگیری می کند. افراد مبتلا به سنگ اگزالات کلسیم باید روزانه 800 میلی گرم کلسیم در رژیم غذایی خود داشته باشند، نه تنها برای جلوگیری از سنگ های ادراری بلکه برای استخوان ها نیز مفید است. یک فنجان شیر کم چرب حاوی 300 میلی گرم کلسیم است.

برخی دیگر از محصولات لبنی مانند ماست نیز حاوی سطوح بالایی از کلسیم هستند. ما باید با انتخاب غذاهای غنی از این ماده در رژیم غذایی خود کلسیم را تکمیل کنیم. مصرف مکمل های کلسیمی اگر همراه با غذا مصرف نشود، خطر ابتلا به سنگ های اگزالات کلسیمی را افزایش می دهد. بنابراین، باید کلسیم کافی را از غذا دریافت کنید یا مکمل کلسیم را همراه با غذا مصرف کنید. علاوه بر این، افراد باید مصرف سدیم و پروتئین (گوشت، تخم مرغ، ماهی) را کاهش دهند. همچنین باید از خوردن غذاهای سرشار از اگزالات مانند اسفناج، ریواس، بادام و سبوس گندم خودداری کنید. این غذاها می توانند مقدار اگزالات را در ادرار افزایش دهند، جایی که با کلسیم ترکیب می شوند و سنگ تشکیل می دهند.

سنگ های اسید اوریک

برای جلوگیری از تشکیل سنگ های اسید اوریک، باید پروتئین حیوانی را محدود کنید. علاوه بر این، برای کاهش کلسیم در ادرار، باید مصرف غذاهای حاوی سدیم را در رژیم غذایی خود کاهش دهیم. از آنجایی که سدیم به طور معمول نمک است، باعث می شود کلیه ها کلسیم زیادی را از طریق ادرار دفع کنند. غلظت بالای کلسیم، اگزالات و فسفر در ادرار منجر به تشکیل سنگ می شود. همچنین باید از خوردن مقدار زیادی گوشت و پروتئین حیوانی در تخم مرغ، ماهی، میگو، خرچنگ که حاوی پورین هستند خودداری کنید. این ماده می تواند سطح اسید اوریک را در ادرار افزایش دهد.

مقدار آب برای نوشیدن

نوشیدن آب کافی در روز بهترین راه برای پیشگیری از بسیاری از انواع سنگ های ادراری است. مقدار آبی که هر فرد برای نوشیدن نیاز دارد به آب و هوا و سطح فعالیت بدنی بستگی دارد. افرادی که در هوای گرم کارهای یدی انجام می دهند یا ورزش می کنند باید آب بیشتری بنوشند تا میزان آب از دست رفته هنگام تعریق را جبران کنند. بسته به مقدار ادرار در روز، مقدار آب مورد نیاز برای نوشیدن را تنظیم می کنیم. اگر خروجی ادرار خیلی کم باشد، باید آب بیشتری بنوشیم.

کارشناسان توصیه می کنند که هر فرد باید روزانه 2 تا 3 لیتر آب بنوشد. افراد مبتلا به سنگ سیستین نیاز به نوشیدن بیشتر دارند. آب بهترین است، اما برخی از نوشیدنی‌های دیگر نیز مانند آب میوه‌ها به پیشگیری از سنگ‌های ادراری کمک می‌کنند. برخی مطالعات نشان داده اند که آب میوه هایی مانند لیمو و پرتقال با سنگ های ادراری مبارزه می کنند زیرا حاوی اسید سیتریک هستند. این اسید از تبلور در هنگام تشکیل سنگ جلوگیری می کند.