واندرز فارسی | جهان عجایب

اگرچه برخی بر این باورند که یک فضاپیمای بیگانه به نام ماهواره شوالیه سیاه در حال چرخش به دور زمین است، ناسا می گوید که هر اثبات عکاسی صرفاً زباله های فضایی را به تصویر می کشد. در سال 2017، نظریه پردازان توطئه ادعا کردند که ایلومیناتی یک بشقاب پرنده را سرنگون کرده است. آنها این شی را ماهواره شوالیه سیاه نامیدند و گفتند که بیش از 13000 سال به دور زمین می چرخید تا زمانی که رهبران انجمن مخفی وارد عمل شدند. این یک ادعای عجیب بود، اما این تنها آخرین مورد از یک سری ادعاهای طولانی بود که نظریه توطئه ماهواره شوالیه سیاه را تشکیل می دهد که به دهه ها قبل بازمی گردد.

فرض بر این است که یک فضاپیمای فرازمینی از عصر حجر به دور زمین می چرخد. برخی معتقدند که ناسا و دولت های مختلف به طور فعال این موضوع را پنهان کرده اند. در همین حال، کارشناسان معتقدند که چیزی جز سوء تفاهم علمی از زباله‌های فضایی و سیگنال‌های رادیویی مقصر نیست. نظریه پردازان معتقدند که شواهدی مبنی بر وجود ماهواره شوالیه سیاه حداقل به قرن نوزدهم باز می گردد، زمانی که نیکولا تسلا مجموعه ای از مخابره های رادیویی عجیب و غریب را در آزمایشگاه خود در کلرادو اسپرینگز دریافت کرد. و درست به عکس مرموز ناسا در سال 1998 می رسد که یک شی عجیب را در مدار گرفته است. ناسا بیان می‌کند که این شی صرفاً زباله‌های فضایی است، اما برخی نظریه‌پردازان قانع نشده‌اند.

شواهد اولیه از ماهواره شوالیه سیاه

ایستگاه آزمایشی نیکولا تسلا در کلرادو اسپرینگز.

شواهد فرضی برای ماهواره شوالیه سیاه از ادغام چندین رویداد در طول تاریخ است که نظریه پردازان در طول 100 سال گذشته به آن اشاره کرده اند. بسیاری از رویدادها فقط به صورت عطف به ماسبق به این نظریه اضافه شدند، مانند این تصور که دانشمند مشهور نیکولا تسلا در سال 1899 ناخواسته سیگنال بیگانگان را از یک جسم کشف کرد. تسلا در حالی که در آزمایشگاه خود در کلرادو کار می کرد، یک گیرنده رادیویی بی سیم بسیار حساس را تکمیل کرد و یک سری سیگنال های الکتریکی غیرمنتظره را دریافت کرد. تسلا آنها را به عنوان یک سری کدهای عددی تفسیر کرد و معتقد بود که آنها از موجودات بسیار باهوش در مریخ می آیند.

علاقمندان به ماهواره‌ شوالیه سیاه مصرانه معتقدند که او اشتباه کرده است و سیگنال‌هایی که او دریافت کرده، اولین باری است که بیگانگان در ماهواره تلاش می‌کنند با انسان‌های روی زمین ارتباط برقرار کنند. آنها ادعا می کنند که شواهد بیشتری در سال 1927 به دست آمد، زمانی که مهندس نروژی یورگن هالس به کشف تکان دهنده ای دست یافت. هالز در حین انجام آزمایش‌هایی در زمینه انتقال رادیویی، یک سری پژواک سیگنال دریافت کرد که سه ثانیه پس از پایان ارسال‌های او برگشت.

این سیگنال ها که پژواک های تاخیری طولانی نامیده می شوند، از آن زمان مشاهده شده اند اما هرگز به طور کامل توضیح داده نشده اند. سپس، در سال 1954، نیویورک تایمز ادعای دونالد کیهو، محقق بشقاب پرنده را منتشر کرد مبنی بر اینکه یک منبع پنتاگون وجود دو ماهواره طبیعی را که به دور زمین می چرخند، تایید کرده است. دفتر تحقیقات مهمات ارتش، تیمی از ستاره شناسان را برای جستجوی ماهواره های نزدیک به زمین استخدام کرده بود، اما رهبران این پروژه کشف آنها را رد کردند.

تئوری توطئه یوفو شوالیه تاریکی به گونه ای رشد می کند که شامل پوشش دولتی می شود

ماهواره شوالیه سیاه در سال 1998 بر فراز سواحل آفریقای جنوبی مشاهده شد.

توطئه گرایان مقاله و تکذیب سال 1954 را نه تنها به عنوان مدرکی بر وجود ماهواره شوالیه سیاه، بلکه به عنوان یک سرپوش دولتی نیز می دانند. پرتاب ماهواره های واقعی توسط روسیه در سال 1957 و ایالات متحده در سال 1958 آب ها را بیش از پیش گل آلود کرد. نیروی دریایی ایالات متحده در 11 فوریه 1960 یک شیء تاریک و در حال غلتیدن را در رادار انتخاب کرد که وزارت دفاع ادعا کرد که صرفاً زباله های فضایی از یک ماهواره دیسکاورر نیروی هوایی است. اسناد از طبقه بندی خارج شده پنتاگون بعداً نشان داد که این یک دروغ بود و شی در واقع یک ماهواره شناسایی آمریکایی بود که برای جاسوسی از روسیه به فضا پرتاب شده بود. سال بعد، یوفولوژیست مشهور ژاک والی ادعا کرد که فیلمی از یک بشقاب پرنده را ضبط کرده است که در مدار رتروگراد به دور چرخش زمین قرار داشت تا زمانی که به طرز شومی محو شد و این اتهامات را بیشتر کرد که ناسا چیزی را پنهان کرده است.

نقشه‌ای از ستاره‌ای که دانکن لونان ادعا می‌کرد سیگنال‌های رادیویی 1927 از آن ارسال شد - ادعایی که او بعداً آن را پس گرفت.

سپس، در سال 1973، یک نویسنده علمی تخیلی به نام دانکن لونان نظریه ای را ایجاد کرد که همه این رویدادها را متحد کرد و داستان فعلی ماهواره شوالیه سیاه متولد شد. لونان به مجله Spaceflight گفت که یک بشقاب پرنده 13000 ساله که به دور زمین می چرخد مقصر مشاهدات و سیگنال های عجیب و غریب است. او حتی ادعا کرد که آنها را به عنوان یک پیام رمزگشایی کرده است و گفت که آنها دستورالعمل های یک نژاد بیگانه در یک ستاره دوگانه به نام اپسیلون بوتیس هستند. لونان بعداً ادعای خارق‌العاده‌اش را پس گرفت و قاطعانه اظهار داشت که نمی‌خواهد با چرندهای ماهواره شوالیه سیاه کاری نداشته باشد.

از بین بردن افسانه ماهواره شوالیه سیاه

---

به گفته ناسا، توضیحی کاملا منطقی برای عکس مورد بحث وجود دارد که نظریه پردازان معتقدند «ماهواره شوالیه سیاه» را به تصویر می کشد. ایستگاه فضایی بین‌المللی در حال ساخت بود و ناسا اولین مأموریت شاتل فضایی را برای کمک به ساخت آن فرستاد. شاتل تجهیزاتی را همراه خود آورده بود، از جمله چهار روکش پتوی حرارتی که برای عایق‌کاری پین‌های گیره ایستگاه قرار داشتند. اما یکی از این پتوها در حین پیاده روی فضایی شل شد و شناور شد. فرمانده رابرت کابانا با رادیو به فضانورد جری راس گفت: جری، یکی از پوشش های حرارتی از تو دور شد.

برخی از عکس‌های بی‌شماری که در آن زمان توسط فضانوردان گرفته شد، شبح پوشش حرارتی را به تصویر کشید. یک شی سایه‌دار و مرموز که در فضای بیرونی بالای یک سیاره ابری شناور بود. این شی که 025570 نام داشت، چند روز بعد از مدار زمین سقوط کرد و برای همیشه سوخت.

این عکس در سال 1998 در طی اولین ماموریت شاتل فضایی ناسا به ایستگاه فضایی بین‌المللی گرفته شد و علاقه دوباره به ماهواره شوالیه سیاه را ایجاد کرد.

---

بعید است که سرگئی کریکالف، فضانورد روسی، بداند که عکس ماهواره ای شوالیه سیاه که در حال حاضر بدنام شده است، چقدر بد تعبیر می شود. با این حال، جیمز اوبرگ، مهندس فضایی سابق ناسا، به خوبی می‌داند که شکاف بین حرفه‌ای‌هایی که قادر به رفتن به فضا هستند و کسانی که تصاویرشان را تشریح می‌کنند، چقدر می‌تواند گسترده باشد. قبل از ترک ناسا، تیم طراحی مسیر را که مشخصات ماموریت را تولید می‌کرد، رهبری می‌کردم. در هر مرحله با آنچه من به عنوان یک متخصص عملیات پروازهای فضایی مادام العمر یاد گرفتم مطابقت دارد: چرا به پتوها نیاز بود، چرا یکی از آنها شل شد، چرا از حالت شناور خارج شد.

«تفاوت این است که برای عموم همه این ویژگی‌ها برای افرادی که با اصول گرمایش، کار، حرکت و ده‌ها جنبه دیگر که در تاریخ هرگز با آن مواجه نشده‌اند، غیرزمینی است.» در همین حال، انتقال‌های رادیویی عجیب تسلا نیز در سال‌هایی که او درباره آنها نوشت توضیح داده شده است. اجماع علمی این است که او احتمالاً با سیگنال های الکترومغناطیسی که از تپ اخترها ساطع می شوند روبرو شده است که تا دهه 1960 کشف نشده بودند. اما برای نظریه‌پردازان سرسخت ماهواره‌ای شوالیه سیاه، هیچ توضیحی برای این شواهد یا شواهد دیگر نمی‌تواند وجود آن را رد کند.