در میان قلههای ناهموار کوه های راکی در آلبرتا، کانادا، هر زمستان یک منظره طبیعی مسحورکننده در دریاچه آبراهام پدیدار میشود که گستره یخی آن را به تصویری مسحورکننده تبدیل میکند که با هزاران حباب یخی تزئین شده است. دریاچه آبراهام تقریباً 33 کیلومتر بین دشت های کوتنای و نوردگ، شهر ارواح واقع در حومه شهر بیگورن آلبرتا، امتداد دارد. در زمستان، تنها راه رسیدن به این دریاچه دست ساز از طریق بزرگراه دیوید تامپسون است جاده ای که احتمالاً به نام کاشف بی باک که بیشتر مناطق غربی کانادا را نقشه برداری کرده است، نامگذاری شده است.
در میان منظره پوشیده از برف کوه های راکی در آلبرتا، دریاچه آبراهام قرار دارد، مخزنی که به دلیل پدیده منحصر به فرد و مسحورکنندهاش، حبابهای یخزده معروف است. وقتی زمستان میرسد، دریاچه به یک بوم نقاشی جذاب تبدیل میشود که با هزاران حباب سفید کوچک که در یخهای کریستالی به دام افتادهاند تزئین شده است. منشا این حبابهای یخ را میتوان در کف دریاچه جستجو کرد، جایی که تجزیه مواد آلی، عمدتاً گیاهان و شاخهها، و همچنین لاشه حیوانات، متان را آزاد میکنند. با کاهش دمای آب، گاز متان که سبکتر از آب است، به سطح میآید و شبکهای از حبابها را تشکیل میدهد که در یخ جامد قرار گرفتهاند و منظرهای سورئال از گویها و نقشهای سفید ایجاد میکنند.
در طول ماه های زمستان، دمای اطراف دریاچه آبراهام می تواند به سطوح بسیار پایین کاهش یابد و بادها می توانند به 48 کیلومتر در ساعت برسد. باد یخی دائماً در حال حرکت، یخ روی سطح دریاچه را به شفافیت کریستال تبدیل میکند و پنجرهای را به روی زیبایی سورئال پنهان شده در زیر میگشاید: حبابهای متان منجمد. بهترین زمان برای تماشای این منظره طبیعی از اواسط ژانویه تا اوایل فوریه است، زمانی که حباب ها در بالاترین حد خود هستند. ضخامت یخ در این زمان به بازدیدکنندگان اجازه می دهد تا با دیدن حباب های درخشان زیر پای خود، با خیال راحت روی دریاچه قدم بزنند. باد همچنین به دور شدن برف از یخ کمک می کند و حباب ها را بیشتر نمایان می کند. با این حال، همیشه باید در هنگام گشتن روی یخ محتاط باشید، زیرا یخ بسته به موقعیت و شرایط آب و هوایی می تواند از نظر ضخامت و پایداری متفاوت باشد.
مانند بسیاری از دریاچه های دیگر در سراسر جهان، دریاچه آبراهام در طول سال گاز متان منتشر می کند. با این حال، در زمستان، این فرآیند بیولوژیکی می تواند پدیده های بصری شگفت انگیزی را ایجاد کند. هنگامی که باکتری های موجود در دریاچه مواد آلی در حال تجزیه را هضم می کنند، مقادیر زیادی گاز متان را به صورت حباب هایی آزاد می کنند که به سطح دریاچه شناور می شوند. حبابهای یخزده دریاچه آبراهام چیزی بیش از یک اثر بصری هستند. آنها همچنین نقش مهمی در اکوسیستم دریاچه دارند. متان به دام افتاده در حباب ها به عنوان منبع غذایی برای باکتری ها و سایر میکروارگانیسم ها عمل می کند و به تنوع زیستی دریاچه کمک می کند.
هنگامی که در معرض دماهای سردتر در سطح دریاچه قرار می گیرند، حباب ها به ستون های درخشان و حباب های شیری شکل گرد تبدیل می شوند. به لطف شفافیت منحصر به فرد سطح یخ آبراهام، این دریاچه به مکانی محبوب برای گردشگران از سراسر جهان تبدیل شده است تا از حباب های متان زیر عکس بگیرند. علاوه بر ساختارهای حبابدار زیبای گاز متان در زیر سطح دریاچه، خود سطح یخی که اغلب توسط بادهای زمستانی دمیده و صیقل می شود، به زیبایی یک اثر هنری است.
مکان هایی که می توانید حباب های یخ زده را مشاهده کنید عبارتند از Windy Point و Hoodoo Creek. این مکان ها مناظر خیره کننده ای از دریاچه و کوه های راکی اطراف را ارائه می دهند. شما همچنین می توانید یک تور با راهنما داشته باشید یا اسکیت روی یخ و سایر تجهیزات را از فروشندگان تجهیزات محلی اجاره کنید. اما مراقب باشید که بادکنک ها نترکانند یا نسوزند زیرا حاوی گازهای قابل اشتعال هستند که در صورت استنشاق یا قرار گرفتن در معرض آتش می توانند مضر باشند.
اسکات زولکوس، دانشجوی دکترا در دانشگاه آلبرتا، تلاش زیادی را صرف آموختن در مورد ذوب شدن یخ های دائمی در آب شیرین کرده است - پدیده ای که می تواند منجر به افزایش سطح گاز متان در جو زمین شود. اگرچه دریاچه آبراهام در منطقه منجمد دائمی قرار ندارد، اما اندازه گیری میزان متان در زیر سطح دریاچه می تواند به مردم کمک کند تا درک بیشتری در مورد چگونگی تأثیر این دریاچه بر تغییرات آب و هوا داشته باشند. برای اسکات زولکوس، مناظر آرام اطراف دریاچه محیط مناسبی برای تحقیقات او است: یکی از چیزهای مهم در مورد علم این است که درها همیشه به روی شما باز است تا چیز جالب و غیرمنتظره ای پیدا کنید. بازدید از دریاچه آبراهام در فصل زمستان مطمئناً یک تجربه فراموش نشدنی خواهد بود و نگاهی اجمالی به شگفتی های طبیعت و تعادل ظریف محیط را ارائه می دهد. حباب های یخ زده، مانند نگهبان های کوچک اکوسیستم دریاچه، ما را به یاد پیوند زندگی و زیبایی هایی می اندازد که حتی در سخت ترین شرایط ظاهر می شود.