واندرز فارسی | جهان عجایب

در طول تعطیلات، جشنواره ها، سالگردها. مردم اغلب بادکنک های زیادی را به آسمان رها می کنند و آنها را زیبا و سرگرم کننده می کند. با این حال، افراد کمی این سوال را می پرسند که بالون ها پس از پرواز به آسمان کجا می روند؟ بیشتر مردم احتمالاً اهمیتی نمی‌دهند یا متوجه نمی‌شوند، فقط می‌بینند که به آسمان پرواز می‌کنند و ناپدید می‌شوند.

بالون ها اغلب با گاز هلیوم پر می شوند. هلیوم گازی سبک تر از هوا است، بنابراین بالون به سمت بالا پرواز می کند، درست مانند زمانی که یک تکه چوب را در آب می اندازیم، تکه چوب شناور می شود، حتی اگر فشار داده شود و تکه چوب خود به خود به سمت بالا شناور شود. هر چه بالاتر بروید، هوا رقیق تر می شود، فشار اتمسفر کاهش می یابد، بنابراین بالون بیشتر و بیشتر منبسط می شود. بسته به دوام و چقرمگی لاستیک، زمانی که به ارتفاع مشخصی برسد، توپ میترکد و روی زمین می افتد.

اگر مواد مورد استفاده برای ساخت توپ خوب باشد، توپ می تواند تا ارتفاع حدود 10 کیلومتر پرواز کند. در این ارتفاع هوا بسیار سرد است و باعث می شود لاستیک خاصیت ارتجاعی خود را از دست بدهد. فشار داخل توپ باعث می شود که توپ به قطعات کوچک زیادی تقسیم شود، که می تواند روی زمین بیفتد یا به دور در هوا در گرد و غبار پرواز کند. بسته به جنس و دوام بالون، بالون می تواند از 400 متر تا حدود 11 کیلومتر قبل از ترکیدن و سقوط پرواز کند. این امر باعث آلودگی محیط زیست خواهد شد.

بزرگترین خطر سقوط توپ به زمین، ایجاد آلودگی محیطی است. حیوانات در خشکی و آب می توانند آن را با غذا اشتباه گرفته و آن را بخورند و به حیوانات طبیعی آسیب برسانند. علاوه بر این، رها کردن بالون ها می تواند باعث ایجاد ناامنی در صنعت هوانوردی شود یا پرواز بالن ها به خطوط برق می تواند باعث آتش سوزی، انفجار برق شود. علاوه بر این، رهاسازی تعداد زیادی بادکنک نیز هدر رفته و پرهزینه است، به ویژه گاز هلیوم به صورت بسیار ضایعاتی از بین می رود. به همین دلیل باید به فکر نحوه استفاده از بادکنک در جشنواره ها باشیم.