واندرز فارسی | جهان عجایب

Quetzalcoatlus (کتزلکوآتلوس) با طول بال‌هایی که تا ارتفاع حیرت‌انگیز 40 فوتی دارد، عنوان بزرگترین حیوان پرنده شناخته‌شده‌ای را دارد که تا به حال سیاره ما را زیبا کرده است. اگرچه این دوران با دایناسورهای قدرتمند مشترک بود، اما کوتزالکواتلوس خود یک دایناسور نبود.

کتزلکوآتلوس، بزرگترین حیوان پرنده ای که تاکنون وجود داشته است، در دوره کرتاسه پسین، تقریباً 100 تا 66 میلیون سال پیش، در آسمان پرسه می زد. این موجود باشکوه که متعلق به خانواده پتروسورها است، نه دایناسورها، دارای طول بال‌هایی بین 37 تا 40 فوت بود که آن را به منظره‌ای الهام‌بخش در آسمان‌های باستانی تبدیل می‌کرد.

Quetzalcoatlus که از نام خدای میان‌آمریکایی Quetzalcoatl گرفته شده است، یک دایناسور نبود، بلکه یک خزنده پرنده بود. متعلق به گروهی از پتروسارها به نام آژدارشیدها بود که به دلیل جثه بزرگشان مشخص می شد. محققان مطالعات گسترده‌ای بر روی Quetzalcoatlus انجام داده‌اند و شش مقاله منتشر کرده‌اند که جامع‌ترین درک را از این موجود تا به امروز ارائه کرده‌اند. این مقالات به جنبه های مختلف زندگی آن، از جمله زیستگاه، آناتومی، حرکت و عادات تغذیه آن می پردازند.

آناتومی Quetzalcoatlus واقعاً قابل توجه است. گردنی به طور غیرمعمول بلند و سفت داشت که مشخصه خانواده پتروسورهای پیشرفته بدون دندان Azharchidae است. ساختار بال منحصر به فرد آن شامل یک انگشت چهارم کشیده بود که از یک غشاء حمایت می کرد و آن را از پرندگانی که انگشت دوم نقش مشابهی ایفا می کند متمایز می کرد. طول این بال 12 متر یا 40 فوت بود و به کوتزالکواتلوس اجازه داد تا با ظرافت و قدرت فوق العاده در آسمان پرواز کند.

برای درک بهتر رفتار آن، دانشمندان آناتومی Quetzalcoatlus را بر اساس فسیل‌های به خوبی حفظ شده بازسازی کرده‌اند. این فسیل ها بینش ارزشمندی از قابلیت های فیزیکی و سبک زندگی آن ارائه کرده اند. به عنوان مثال، اعتقاد بر این است که Quetzalcoatlus توانایی پرواز تا 80 مایل در ساعت به مدت 7 تا 10 روز را داشت و به ارتفاع 15000 پا می رسید. این برد باورنکردنی به آن اجازه می داد تا مسافتی بین 8000 تا 12000 مایل را طی کند و آن را به یک استاد واقعی آسمان تبدیل کرد.

وقتی صحبت از حرکت به میان می‌آید، Quetzalcoatlus به دلیل برخورد بال‌های بلندش با زمین هنگام تا شدن، راه رفتن منحصربه‌فردی از خود نشان داد. این هواپیمای دوپا بود و برای شروع تیک آف بر روی پاهای عقب قوی خود تکیه داشت. با پریدن و بال زدن می توانست به سرعت به هوا صعود کند و پرواز باشکوه خود را آغاز کند. عادات تغذیه ای Quetzalcoatlus شبیه عادات حواصیل و اگرت بود. مشابه این پرندگان مدرن، در جستجوی غذا در میان گل و لای غربال می‌کرد و طعمه‌های کوچکی را هم از هوا و هم از زمین شکار می‌کرد. استراتژی تغذیه آن به آن اجازه داد تا اندازه عظیم و انرژی مورد نیاز خود را حفظ کند. علیرغم انبوهی از اطلاعات جمع آوری شده از مقالات، برخی از سوالات در مورد Quetzalcoatlus هنوز باقی مانده است. به عنوان مثال، شکل دقیق غشاهای بال و اتصال آنها به بدن هنوز در معرض بررسی و تحقیقات بیشتر است.

اعتقاد بر این است که Quetzalcoatlus با الیاف pycnofiber پوشیده شده بود، الیاف مو مانند که با موهای حیوانات متفاوت بود. متأسفانه، Quetzalcoatlus، همراه با گونه های متعدد دیگر، قربانی رویداد انقراض جمعی ویرانگر K-T شد که حدود 65 میلیون سال پیش رخ داد. این رویداد منجر به انقراض سه چهارم گونه های گیاهی و جانوری زمین از جمله این خزنده پرنده باشکوه شد. اولین فسیل کوتزالکواتلوس در سال 1971 در تگزاس، ایالات متحده کشف شد. از آن زمان، محققان به کشف فسیل‌های بیشتری ادامه داده‌اند و درک کامل‌تری از این موجود چشمگیر را جمع‌آوری کرده‌اند.

ذکر این نکته ضروری است که کوتزالکواتلوس علیرغم زندگی در کنار دایناسورها به پرندگان تبدیل نشد. پرندگان تنها دودمان بازمانده از خانواده دایناسورها هستند، در حالی که پتروسارها، از جمله Quetzalcoatlus، گروه جداگانه ای از خزندگان پرنده بودند. در نتیجه، Quetzalcoatlus Northropi موجودی نمادین از دوره کرتاسه پسین باقی مانده است. اندازه عظیم و انطباق‌های چشمگیر آن به آن اجازه می‌داد تا مانند هیچ حیوان دیگری قبل و بعد از آن بر آسمان تسلط یابد. تحقیقات و اکتشافات علمی در حال انجام همچنان به کشف بینش های جدیدی در مورد زندگی و رفتارهای این پتروسور باشکوه می پردازد و به ما کمک می کند شگفتی های دنیای باستان و تنوع باورنکردنی حیات را که زمانی در سیاره ما رشد می کرد، درک کنیم.