واندرز فارسی | جهان عجایب

در بسیاری از افسانه‌ها، به نژاد قدیمی‌تری اشاره شده است که زمانی در زمین ساکن بوده‌اند. اکثر مردم اروپای غربی آنها را الف ها، اسکاندیناوی ها آلوام، سلت ها قبایل الهه، اسلاوها مردم الهی، هندی ها گاندارواها و آپسارها نامیدند. در مورد این افراد مرموز شواهد مادی باقی مانده است. پس آنها چه کسانی هستند مسن ترین ساکنان زمین؟

یافته های عجیب

حدود ده سال پیش، دانشمندان جسد یخ زده یک مرد را در کوه های آلپ در منطقه همیشه منجمد پیدا کردند. با توجه به اینکه بدن دائماً در دمای زیر صفر قرار داشت، کاملاً حفظ شده بود. دانشمندان بر این باورند که این مردی حدوداً 40 ساله بود که چندین هزار سال پیش در یک گردنه کوهی یخ زد و جان باخت.

با این حال قربانی یک انسان بود؟ لباس ها، کفش ها و وسایل شخصی او با هیچ یک از فرهنگ های شناخته شده قابل شناسایی نبود. ظاهر متوفی نیز تعجب آور بود: او به طرز شگفت انگیزی پیچیده بود، اما قابل توجه ترین چیز زمانی کشف شد که دانشمندان بافت های استخوانی او را با کمک فناوری مدرن بررسی کردند. علیرغم اینکه در زمان مرگ حدوداً 40 سال داشت، خیلی جوان بود. استخوان ها و اسکلت او هنوز در مرحله شکل گیری بود، مانند یک نوجوان شانزده ساله مدرن. با مقایسه این داده ها، کارشناسان به این نتیجه رسیدند که او باید در سن بیش از صد سال به بلوغ برسد و بسیار طولانی تر زندگی کند. شاید در آن زمان بود که دانشمندان به طور جدی در مورد افسانه های باستانی در مورد الف های جوان ابدی فکر کردند.

مردان و صنعتگران خوش تیپ

توصیف این افراد مسن در افسانه ها و اسطوره های فرهنگ های مختلف بسیار شبیه است. اولاً، نژاد مسن تر از نظر رشد با بشریت متفاوت بود: نمایندگان آن یا غول هایی بودند، مانند سلتیک سیدها و گاندارواهای هندی، یا، برعکس، نوزادان، مانند الف ها و آلف های اسکاندیناوی. اما در هر صورت آنها لاغر، برازنده و به طرز شگفت آوری زیبا بودند.

تماس با مردم

علیرغم این واقعیت که افراد مسن در انزوا زندگی می کردند، آنها تماس های زیادی با مردم داشتند که شواهد زیادی در مورد آنها هم در افسانه ها و اسطوره ها و هم در تواریخ قرون وسطی حفظ شده است. رابطه بین این دو نژاد باهوش به طرق مختلف تکامل یافت. اغلب افراد مسن به عنوان مربی عمل می کردند و به «برادران کوچکتر» خود هنرهای مختلف و تکنیک های جادویی را آموزش می دادند. اغلب، نمایندگان آن به مردم اشیاء شگفت انگیز هدیه می دادند، آینده را پیش بینی می کردند، یا توانایی های خارق العاده ای اعطا می کردند.

در تمام افسانه ها، این بیانیه وجود دارد که نمایندگان افراد مسن دوست دارند کودکان انسان را بدزدند، و گاهی اوقات در ازای آن، فرزندان خود را ترک می کنند. محقق هندی کریشنا پانچاموکی، که درگیر تحلیل تطبیقی اساطیر سلتیک و هندو بود، می نویسد که این آدم ربایی باستانی را نمی توان به عنوان مظهر خصومت تلقی کرد. به دلیل زاد و ولد پایین، ظاهراً سالمندان دائماً به هجوم خون تازه نیاز داشتند وگرنه محکوم به انقراض بودند. حتی ازدواج هایی بین افراد مسن و افراد معمولی وجود داشت. از آنها فرزندانی با طول عمر و استعدادهای فراوان به دنیا آمدند. آنها با بزرگ شدن، غالباً به فرمانروایی یا حکیمان بزرگ تبدیل شدند، مانند پیشگوی افسانه ای ایرلندی، فین، که در قرن سوم پس از میلاد، گروه هایی از جنگجویان را رهبری می کرد که در جنگل ها زندگی می کردند و خود را وقف جنگ و شکار می کردند.