ناسا پیش‌بینی می‌کند که در این قرن حیات در خارج از سیاره و شاید خارج از منظومه شمسی خود پیدا کنیم. اما کجا؟ این زندگی چگونه خواهد بود؟ آیا ارتباط با بیگانگان عاقلانه خواهد بود؟ جستجوی زندگی دشوار خواهد بود، اما یافتن پاسخ این سؤالات در تئوری ممکن است حتی بیشتر طول بکشد. در اینجا ده نکته وجود دارد که به هر طریقی مربوط به جستجوی حیات فرازمینی است.
مت مانتین، مدیر موسسه علمی تلسکوپ فضایی در بالتیمور، می گوید: «لحظه‌ای را تصور کنید که جهان بیدار میشود و نسل بشر متوجه میشود که دیگر در فضا و زمان تنها نیست. این در اختیار ماست که کشفی کنیم که جهان را برای همیشه تغییر دهد." دانشمندان ناسا با استفاده از فناوری‌های زمینی و فضایی پیش‌بینی می‌کنند که تا 20 سال آینده حیات فرازمینی را در کهکشان راه شیری پیدا خواهیم کرد. تلسکوپ فضایی کپلر که در سال 2009 پرتاب شد، به دانشمندان کمک کرد تا هزاران سیاره فراخورشیدی (سیاره های خارج از منظومه شمسی) را پیدا کنند.
کپلر این سیاره را هنگام عبور از مقابل ستاره خود کشف می کند که باعث کاهش جزئی در روشنایی ستاره می شود. بر اساس داده های کپلر، دانشمندان ناسا بر این باورند که تنها در کهکشان ما، 100 میلیون سیاره می توانند خانه حیات فرازمینی باشند. اما تنها با آغاز به کار تلسکوپ فضایی جیمز وب ما اولین فرصت برای شناسایی غیر مستقیم حیات در سیارات دیگر را خواهیم داشت. تلسکوپ وب گازهای موجود در اتمسفر سیارات تولید شده توسط حیات را جستجو می کند. هدف نهایی یافتن Earth 2.0، همزاد سیاره خودمان است.
تلسکوپ وب و جانشینان آن به دنبال امضاهای زیستی در جو سیارات فراخورشیدی، یعنی آب مولکولی، اکسیژن و دی اکسید کربن خواهند بود. اما حتی اگر امضاهای زیستی پیدا شوند، به ما نمی گویند که آیا حیات در یک سیاره فراخورشیدی هوشمند است یا خیر. زندگی بیگانه را می توان با موجودات تک سلولی مانند آمیب به جای موجودات پیچیده ای که می توانند با ما ارتباط برقرار کنند، نشان داد.
ما همچنین در جستجوی زندگی به دلیل تعصب و کمبود تخیل خود محدود شده ایم. ما فرض می کنیم که باید مانند ما زندگی مبتنی بر کربن وجود داشته باشد و ذهن آن باید مانند ما باشد. کارولین پورکو از مؤسسه علوم فضایی در توضیح این شکست در تفکر خلاق می‌گوید: «دانشمندان تا زمانی که شرایطی مجبورشان نکند به چیزهای کاملاً دیوانه‌کننده و باورنکردنی فکر نمی‌کنند». دانشمندان دیگری مانند پیتر وارد معتقدند که حیات بیگانه هوشمند کوتاه مدت خواهد بود. وارد اعتراف می کند که سایر گونه ها ممکن است تحت گرم شدن کره زمین، افزایش جمعیت، گرسنگی و هرج و مرج نهایی قرار گیرند که تمدن را نابود خواهد کرد. او گفت که برای ما هم همینطور است.
در حال حاضر در مریخ آنقدر سرد است که آب مایع وجود نداشته باشد و از حیات پشتیبانی کند. اما مریخ نوردهای ناسا، با تجزیه و تحلیل سنگ های مریخ - نشان دادند که چهار میلیارد سال پیش، این سیاره آب شیرین و گلی داشت که در آن حیات می توانست شکوفا شود. یکی دیگر از منابع احتمالی آب و حیات، سومین آتشفشان مرتفع مریخ، آرسیا مونس است. 210 میلیون سال پیش، این آتشفشان در زیر یک یخچال طبیعی فوران کرد.
گرمای آتشفشان باعث ذوب شدن یخ ها شده و دریاچه هایی را در یخچال تشکیل می دهد، مانند حباب های مایع در قالب های یخ نیمه یخ زده. این دریاچه ها ممکن است به اندازه کافی برای تشکیل حیات میکروبی وجود داشته باشند. این امکان وجود دارد که برخی از ساده ترین موجودات روی زمین امروز بتوانند در مریخ زنده بمانند. برای مثال متانوژن ها از هیدروژن و دی اکسید کربن برای تولید متان استفاده می کنند. آنها به اکسیژن، مواد مغذی آلی یا نور نیاز ندارند.
آنها راه هایی برای مقابله با نوسانات دما مانند نوسانات مریخی هستند. بنابراین زمانی که در سال 2004، دانشمندان متان را در جو مریخ کشف کردند، فرض کردند که متانوژن ها در زیر سطح این سیاره زندگی می کنند. وقتی به مریخ سفر می کنیم، ممکن است محیط سیاره را با میکروارگانیسم های زمین آلوده کنیم. این موضوع دانشمندان را نگران می کند، زیرا می تواند کار یافتن اشکال حیات در مریخ را پیچیده کند.
