واندرز فارسی | جهان عجایب

کارشناسان اخیراً راه حلی ارائه کرده اند که چرا مقامات در یافتن مکان دقیق هواپیمای گم شده مشکل دارند. بسیاری از مردم تعجب می‌کنند که چرا با فناوری پیشرفته امروز، یک هواپیما می‌تواند ناگهان بدون هیچ ردی ناپدید شود. و چرا ما در ردیابی یک هواپیما با مشکل مواجه هستیم؟

پاسخی که کارشناسان ترافیک هوایی جهان داده اند به این دلیل است که هنوز مناطق زیادی روی زمین وجود دارد که تحت پوشش رادار قرار نگرفته اند. بیشتر اقیانوس‌ها، مناطق قطبی، یا مناطقی از آفریقا، آسیا و آفریقای جنوبی هنوز «نقاط کور» زیادی دارند که آژانس‌ها نمی‌توانند آنها را رصد کنند. 

کارشناسان می گویند که هر هواپیمای در حال حرکت باید در قالب موقعیت 4 بعدی ردیابی شود: طول جغرافیایی، عرض جغرافیایی، ارتفاع و اطلاعات پرواز هر 15 دقیقه. در عین حال، نصب سیستم گزارش افزایش و کاهش ارتفاع هواپیما نیز باید به طور مداوم به روز شود. سازمان بین‌المللی هوانوردی غیرنظامی سازمان ملل (ایکائو) توصیه می‌کند که شرکت‌های هواپیمایی نباید سیستم‌های خود را ارتقا دهند و سیستم‌های ناوبری را مستقیماً روی هواپیماهای تجاری نصب کنند. در کنار آن، هواپیما باید سرعت انتقال داده، اطلاعات در مواقع اضطراری را داشته باشد. این امر تعیین مکان هواپیما را برای خطوط هوایی، واحدهای خدمات ترافیک هوایی و مراکز اعزام نجات آسان تر می کند.

با این حال، این فناوری مورد علاقه خطوط هوایی نیست زیرا بزرگترین مانع قیمت است. با این حال، بسیاری از خطوط هوایی دولت را برای تأمین بودجه برای نصب سیستم ناوبری زنده لابی کرده اند، زیرا این یک مشکل امنیت ملی تلقی می شود. برخی از کشورها در مورد هزینه نصب این فناوری توافق دارند اما این تعداد زیاد نیست. اکثر خطوط هوایی در حال حاضر به سیستم های ACARS متکی هستند. به لطف سیستم ACARS، رایانه های هواپیما می توانند با رایانه روی زمین ارتباط برقرار کنند و اطلاعاتی در مورد وضعیت عملکرد سیستم در پرواز ارائه دهند. پیام‌ها از طریق سیگنال‌های رادیویی یا سیگنال‌های الکترونیکی از طریق ماهواره ارسال می‌شوند و ممکن است بسیاری از مسائل مربوط به وضعیت هواپیما، از موتورهای موتور گرفته تا سرویس‌های بهداشتی را پوشش دهند. اطلاعات مهم به بخش نظارت زمینی ارسال می شود و فرآیند پشتیبانی به سرعت انجام می شود.

سیستم محبوب دیگری که توسط بسیاری از ناوهای هواپیمابر بزرگ استفاده می شود، پخش پخش ADS-B - سیستم نظارت خودکار نظارت بر آن است. ADS-B یک فناوری جدید در نظارت و مدیریت ترافیک هوایی است که از داده های GPS در عملیات ردیابی هواپیما استفاده می کند. ADS-B سیستم هایی را اجرا خواهد کرد که تصاویر «رادار» از هواپیما در حال پرواز ارائه می کنند. این تصاویر توسط آژانس های جستجوی آنلاین استفاده می شود و در سیستم نقشه برداری گنجانده می شود.

 هواپیما از سیستم ADS-B برای مکان یابی از طریق ماهواره استفاده می کند، سپس سیگنال مکان را به هواپیمای دیگر و به ایستگاه زمینی پخش می کند. در ایالات متحده، همه هواپیماها باید خود را به سیستم های ADS-B را تجهیز کنند. انتظار می رود این سیستم جایگزین عملیات جستجوی هواپیماهای مبتنی بر رادار در آینده شود. در واقع، فناوری که هر یک یا دو دقیقه مکان هواپیما را به روز می کند، با موفقیت توسعه یافته است، اما ارزان نیست، بنابراین این سیستم همیشه غیر ضروری در نظر گرفته شده است، اما به شدت به سیستم های راداری متکی بوده است. خطوط هوایی با پرواز در سراسر دریا یا از طریق دایره قطب شمال (Artic Circle)، پرواز را از طریق پست های بازرسی با استفاده از سیستم های ADS-B، ADS-C یا ACARS کنترل می کنند. برخی از خطوط هوایی همچنین دارای سیستم هایی هستند که امکان نظارت بر داده های واقعی در مورد عملکرد موتور، مصرف سوخت و برخی دیگر از سیستم های مرتبط با سود پرواز را فراهم می کند.

هنگامی که فناوری ماهواره ای توسعه یافت و ارزان تر شد، خطوط هوایی شروع به تکیه بر این سیستم برای انتقال داده های ردیابی پرواز و اطلاعات عملیات هواپیما کردند. جاناتان سینات، سخنگوی Inmarsat مستقر در لندن، گفت: زمانی که ایکائو این خبر را اعلام کرد، خریدی در سراسر صنعت هواپیمایی، همراه با نظارت دقیق تر در پروازها وجود خواهد داشت. به گفته کارشناسان ایکائو - چه سازمان ملل توصیه‌های رسمی در مورد نصب دستگاه‌های ردیابی موقعیت اجباری در هواپیما منتشر کند یا نه، سازمان‌های مدیریتی در ایالات متحده، اروپا و ژاپن اولین عواملی هستند که برای اجرای این پروژه پیشنهاد می‌شوند. دلیل آن این است که با افزایش تعداد مسافران، ردیابی پرواز مورد نیاز به سرعت به یک بخش ضروری تبدیل می شود برای اطمینان از ایمنی مسافران هوایی.