واندرز فارسی | جهان عجایب

شایعاتی در مورد حوادث بسیار عجیبی که هر از گاهی در یکی از غارهای خاکاسیا اتفاق می افتد، مدت ها پیش در میان زمین شناسان و غارشناسان با تجربه دست به دست می شد. جای تعجب نیست که به زبان روسی ترجمه شده است که نام این غار کشکولاک شبیه غار شیطان سیاه است… معدود جسورهایی که خطر بازدید از آن را به جان خریدند و برگشتند، چیزهای باورنکردنی در مورد ارواح مرموز، انبوهی از استخوان های انسان و حیوان گفتند. دانشمندان مؤسسه نووسیبیرسک آکادمی علوم پزشکی اتحاد جماهیر شوروی به این افسانه ها علاقه مند شدند. با فرود آمدن به این غار، که ورودی آن در آبشارهای کوزنتسک آلاتائو "پنهان" شده است، بلافاصله با معما روبرو شدند. سال 1985 بود... و همه چیز به این شکل اتفاق افتاد... کنستانتین باکولین، همراه با گروهی از غارشناسان، غار را در عمق تقریباً صد متری بررسی کردند. پس از چند ساعت کار، مردم به سمت در خروجی حرکت کردند. باکولین آخرین نفری بود که رفت. طناب را به کمربند مخصوصی بستم که دور سینه ام پیچیده شده بود و برای صعود آماده شد.

و ناگهان... نگاه سنگین و عمدی کسی را به او احساس کرد. کنستانتین در گرما غوطه ور شد - بالاخره هیچ کس نباید پشت او می بود! اولین انگیزه دویدن بود! اما انگار پاهایم بی حس شده بود. ترسناک بود که به اطراف نگاه کنم، ببینم پشت سرم چیست. و با این حال، باکولین، گویی در حال اطاعت از اراده ی دیگری، سرش را برگرداند و ... شمنی را دید که در چند متری او ایستاده بود!؟ این «استاد غار» با حرکات جذاب دستانش او را به سوی خود صدا زد: «بیا دنبالم!» چشم ها از زیر کلاهی پشمالو با شاخ می درخشید. باکولین با اطاعت از اراده ای نامشخص، چندین گام به سمت چشم انداز برداشت، اما در همان زمان، گویی از زیر طلسم جادو رهایی یافت، ناامیدانه شروع به کشیدن طناب کرد، تنها رشته ای که او را با رفقای خود در بالا وصل می کرد. در زبان غارنوردان، این به معنای درخواست کمک فوری و اضطراری بود. رفقا فوراً باکولین را که در حالتی نزدیک به غش بود بیرون کشیدند و در همان دقایق اول قادر به بیان حتی یک کلمه نبود... باکولین هرگز به این «غار شامانی» نرفت، اما شمن دفعات زیادی در خواب به او ظاهر شد برای سال ها …

برای پنج سال آینده، دانشمندان در مورد این راز طبیعی سکوت کردند و سالانه اکتشافاتی را به غار کشکولاک می فرستادند تا مواد را جمع کنند و با آرامش، بدون هیجان، چیزها را مرتب کنند. اما هر چه دانشمندان بیشتر به غار علاقه مند بودند، بیشتر اثرات جادویی آن را تجربه می کردند. بنا به شهادت آنها، فردی که در غار بود، ناگهان به ترسی بی دلیل گرفتار شد. آنها با فراموش کردن همه چیز، پرتاب تجهیزات، با سرعت هر چه بیشتر از یکدیگر سبقت گرفتند، به سمت خروجی، به سمت نور. در اینجا چیزی است که شرکت کننده در تمام سفرهای غار کشکولاک، محقق ارشد الکساندر تروفیموف، در این باره گفت: "پس ما به غار می آییم. هیچ چیز خاصی نیست، غار مانند یک غار است، در همه کاتالوگ ها ذکر شده، طراحی شده، عکس گرفته شده است. و ناگهان احساس ناراحتی می کنم، یک احساس مبهم از اضطراب وجود دارد. علاوه بر این، هیجان درونم رشد می کند. و حالا من که هیچ وقت ترسو نبوده ام، مثل یک برگ می لرزم و وحشت می کنم! و چرا می ترسم، خودم هم نمی دانم. خیلی از بچه ها پرسیدند: آیا با آنها هم همین طور بود؟ غارنوردانی که در طول زندگی خود غارهایی بسیار پیچیده تر از این را دیده اند.