واندرز فارسی | جهان عجایب

احتمالاً هرگز در مورد بیماری های پریون نشنیده اید فقط پزشکان و بستگان بیماران نادر در مورد آنها می دانند علاوه بر این، این بیماری ها در لیست خطرناک ترین بیماری های جهان قرار دارند، آنها مسری و تقریباً همیشه کشنده هستند. آنها از طریق قطرات معلق در هوا منتقل نمی شوند، اما شما می توانید با خوردن گوشت با خون یا غذای ساخته شده از مغز گاو آلوده شوید. چه پریون هایی؟ اینها ویروس، باکتری یا پاتوژن قارچی نیستند. در واقع، حتی دانشمندان هنوز دقیقاً نمی دانند که چیست. طبق یک نظریه، اینها پروتئین های غیر طبیعی هستند که در آنها اسیدهای نوکلئیک وجود ندارد، طبق نسخه دیگری ممکن است هنوز یک ویروس باشد.

پریون ها در بافت های قسمت آسیب دیده بدن (عمدتا مغز) تجمع می کنند و از مواد سلول های سالم تغذیه می کنند و در نهایت این بافت را از بین می برند و باعث ایجاد بیماری هایی می شوند که به آن انسفالوپاتی اسفنجی قابل انتقال می گویند. از بین بردن پریون ها بسیار دشوار است، آنها فوق العاده مقاوم هستند. بیماری های پریون بر حیوانات و انسان ها تأثیر می گذارد.

بافت لوب فرونتال مغز بیمار مبتلا به بیماری کروتزفلد جاکوب

1: دانشمندان نمی دانند چه چیزی باعث این بیماری می شود

پریون ها را می توان در بسیاری از قسمت های بدن حیوانات، اما عمدتاً در چشم، مغز یا نخاع یافت. آنها به خودی خود خطرناک نیستند و حتی عملکرد مهمی در بدن دارند. با این حال، در مقطعی، به دلایل نامعلومی، این پروتئین ها ساختار خود را تغییر می دهند. آنها به حالت پریون می روند و اکنون می توانند ساختار پروتئین های دیگر را نیز تغییر دهند. هنگامی که فردی گوشت گاو آلوده را می خورد، به بیماری کروتسفلد جاکوب (CJD) مبتلا می شود که به بیماری جنون گاوی معروف است. مرگ پس از این تقریباً در 100٪ موارد رخ می دهد. پزشکان از اواخر دهه 1980 بیماری جنون گاوی را می دانستند، اما تاکنون درمانی برای این بیماری اختراع نشده است و دانشمندان هنوز متوجه نشده اند که این بیماری در گاوها چگونه ایجاد می شود.

قابل درمان نیست

در تمام مدتی که پزشکان در مورد بیماری های پریون می دانند، طبق منابع مختلف، تا چند صد نفر بر اثر آنها جان خود را از دست داده اند. آمار در اینجا پیچیده است، زیرا پزشکان همیشه چنین تشخیصی را نشان نمی دهند، علاوه بر این، در صورت موارد مشکوک، ممکن است به هیچ وجه کالبد شکافی انجام نشود، زیرا در صورت تماس با بافت های عفونی جسد، خود آسیب شناس ممکن است بیمار شود (چنین مواردی ثبت شد). اکثر بیماران در عرض یک سال از لحظه بروز اولین علائم می میرند و در این مدت معمولاً به روش های مختلف درمان می شوند، اما تاکنون راه قابل اعتمادی ظاهر نشده است. روش‌های ضدعفونی مرسوم که ویروس‌ها و باکتری‌ها را از بین می‌برند روی پریون‌ها کار نمی‌کنند. گزارش شده است که آنها حتی در دمای 121 درجه سانتیگراد نیز می توانند زنده بمانند.

پریون ها یک سلاح بیولوژیکی بسیار موثر خواهند بود

سلاح های بیولوژیکی هنوز هر از گاهی در درگیری ها در سراسر جهان مورد استفاده قرار می گیرند و شایعه شده است که به طور فعال در آزمایشگاه های بسیاری از کشورهای توسعه یافته گسترش یافته است. به عنوان یک قاعده، ویروس ها یا باکتری های مختلفی برای این نقش در نظر گرفته می شوند، اما با پیشرفت علم پزشکی، بشر کم و بیش یاد گرفت که با این موضوع مقابله کند و هیچ یک از اپیدمی ها، حتی ویروس کرونای جدید چینی، دیگر به آن نمی رسد. اما علم پزشکی هنوز یاد نگرفته است که با پریون ها کنار بیاید و اگر یک نابغه شیطانی برای ایجاد یک "بمب" پریون برنامه ریزی کند، نه قرنطینه ها و نه آنتی بیوتیک ها با آن کنار نمی آیند. به خصوص اگر روش انتشار آن توسط قطرات معلق در هوا انجام شود.

به صورت مصنوعی ایجاد شده است؟

برخی از دانشمندان مستقیماً پریون ها را "عجیب ترین مولکول های زنده" می نامند زیرا آنها ماده ژنتیکی ندارند و این به نوبه خود دلیلی برای ایجاد تئوری های توطئه است که نشان می دهد پریون ها توسط شخصی به طور مصنوعی ایجاد شده اند. بیگانگان، ایلومیناتی یا ساختارهای قدرت مخفی. علیرغم پوچ به ظاهر چنین فرضیاتی، می توان ذره ای از حقیقت را در آنها یافت. همانطور که در بالا ذکر شد، پریون ها به نحوی شگفت آور برای ایجاد سلاح های بیولوژیکی مناسب هستند. همچنین نسخه ای وجود دارد که پریون ها دقیقاً به بافت مغز حمله می کنند زیرا هدف آنها محروم کردن مردم از ذهن آنها و ایجاد چیزی شبیه زامبی های کنترل شده از آنها است. توسط چه چیزی کنترل می شود، اگرچه مشخص نیست، و چه کسی به زامبی هایی نیاز دارد که در عرض چند ماه یا یک سال می میرند.

بیماری های پریون از طریق آدم خواری گسترش می یافت

بیماری مرموز کورو، که به طور انحصاری ساکنان پاپوآ گینه نو را تحت تاثیر قرار داد، مشخص شد که با پریون ها مرتبط است. اما در این مورد، عفونت به دلیل مغز گاو نبود، بلکه به دلیل مغز انسان بود. آدمخواری صدها سال (اگر نه هزاران) در پاپوآ گینه نو گسترده بود. در حال حاضر آدمخواری در اینجا ناپدید شده است و هیچ کس از بیماری کورو رنج نمی برد، اما 60 سال پیش، اعضای قبیله پاپوان فور، به ویژه زنان و کودکان، به شدت بیمار بودند و از کورو مردند. بیماری با مشکلات راه رفتن و هماهنگی شروع شد، سپس فرد شروع به لرزیدن کرد، سرش را تکان داد، لبخندی مخدوش ظاهر شد و روی صورتش یخ میزد. سر درد داشت، بدن از تشنج می‌لرزید، فرد دیگر نمی‌توانست به تنهایی تغذیه کند و اغلب بیمار از خستگی می‌میرد، نه از خود بیماری.