این شمالی ترین منطقه کبک، در منطقه ای به نام نوناویک است. در سال 1950، این منطقه در روزنامه های سراسر جهان پوشش داده شد و هشتمین عجایب جهان به حساب می آمد. نه به خاطر زمین های بایر و نه به دلیل سازه های دست ساز، بلکه به دلیل ویژگی های مختلف زمین شناسی.
دهانه Pingualuit در منطقه Nunavik کبک، یکی از جوان ترین و بهترین دهانه های حفظ شده روی این سیاره است. این دهانه با قطری نزدیک به 3.5 کیلومتر و محیطی بیش از 10 کیلومتری، نه تنها از نظر اندازه استثنایی است، بلکه با شکل دایره ای تقریباً کامل خود تأثیرگذار است. مدیر و راهنمای پارک Pingualuit، گفت: "اینوئیت‌ها قبل از اینکه غربی‌ها در جستجوی الماس باشند، از وجود این دهانه خبر داشتند.
آنها آن را چشم بلورین می‌نامند. دهانه Pingualuit که در کانادا واقع شده و درست در تندرا شبه جزیره Ungava در شمالی‌ترین کبک قرار دارد، به دلیل دهانه کاملاً دایره‌ای خود که در اثر برخورد یک شهاب سنگ روی زمین ایجاد شده است، شناخته شده است. بیش از یک میلیون سال پیش این دریاچه علاوه بر اینکه یکی از عمیق ترین دریاچه های آمریکای شمالی است، با چشم اندازی بیش از 35 متر، شفاف ترین و خالص ترین دریاچه جهان نیز محسوب می شود.
در 20 ژوئن 1943، یک هواپیمای نیروی هوایی ایالات متحده در یک پرواز هواشناسی بر فراز منطقه Ungava در استان کبک عکسی گرفت که لبه وسیع دهانه را در چشم انداز نشان می داد. در سال 1948، نیروی هوایی سلطنتی کانادا به عنوان بخشی از یک برنامه نقشه برداری عکس کانادا، مناطق بیرونی را پوشش داد، اگرچه این عکس ها تا سال 1950 به طور گسترده در دسترس قرار نگرفتند. این حوضه وسیع برای اولین بار توسط خدمه یک هواپیمای نیروی هوایی ایالات متحده در ژوئن 1943 شناسایی شد، اما تصویر آن تنها در سال 1950 عمومی شد. قبل از آن، دهانه فقط شناخته شده بود. اینوئیت های محلی آن را "چشم بلورین نوناویک" یا "چشم بلورین" نامیده اند.
طبق مطالعات انجام شده، دانشمندان بر این باورند که شهاب سنگی به قطر حدود 120 متر که با سرعت بیش از 30 کیلومتر در ثانیه در جو سقوط کرده است، در گذشته با زمین برخورد کرده و باعث سقوط سنگ ها شده است. سنگ در تمام جهات و ایجاد یک سوراخ در سیاره، به مرور زمان باران و ذوب یخ سوراخ را پر از آب کرد. نتیجه این است که حدود 1.4 میلیون سال بعد، هنگامی که بر فراز منطقه نوناویک کبک پرواز می کنیم، نگاه کردن به بیرون از پنجره یک تندرا بی پایان است. ما یک چشم آبی با یک دایره تقریبا کامل خواهیم دید که دهانه Pingualuit است. هنگامی که در نور از بالا دیده می شود، مانند یک چشم کریستالی درخشان و مرموز به نظر می رسد.
بررسی مغناطیس‌سنج یک ناهنجاری مغناطیسی را در زیر لبه شمالی دهانه نشان داد که نشان می‌دهد مقدار زیادی از مواد حاوی فلز در زیر سطح مدفون شده است. سپس دپارتمان جغرافیای کبک اکسپدیشن دومی را در سال 1954 به این دهانه هدایت کرد. در همان سال، نام آن به "Cratère du Nouveau-Quebec" - "New Quebec Crater" تغییر یافت. از گروه جغرافیای کبک تنها در سال 1999 بود که به "Pingualuit" تغییر نام داد که می تواند به عنوان "جایی که زمین طلوع می کند" ترجمه شود. دهانه و منطقه اطراف آن اکنون بخشی از پارک ملی پینگوالویت است.
دریاچه پینگوالوک 267 متر عمق دارد، فرورفتگی را پر می کند و یکی از عمیق ترین دریاچه های آمریکای شمالی است. این دریاچه همچنین حاوی برخی از خالص‌ترین آب‌های شیرین جهان با شوری کمتر از 3 ppm است (در مقایسه، شوری دریاچه‌های بزرگ 500 ppm است). این دریاچه یکی از شفاف ترین دریاچه های جهان است، هیچ گونه آب زیرزمینی یا اتصالی به آب های اطراف ندارد، بنابراین آب در اینجا فقط از باران، برف جمع می شود.
پروفسور راینهارد پینیتز از دانشگاه لاوال در سال 2007 یک سفر به این دهانه را رهبری کرد و هسته های رسوبی را از بستر دریاچه که پر از گرده های فسیلی و همچنین جلبک ها و لارو حشرات فسیل شده است، بازیابی کرد. امید است که این یافته ها اطلاعاتی را در مورد تغییرات آب و هوایی به دست آورد که قدمت آن به آخرین دوره 120000 سال پیش بازمی گردد. نتایج اولیه نشان می‌دهد که هسته رسوبی بالای 8.5 متر شامل رکوردهای دو دوره متناوب است.
