ضرورت وجود زحل و مشتری برای حیات روی زمین

Soren
145 بازدید
0 نظر

به گفته آژانس فضایی اروپا، انسان ها برای مدت طولانی در گذشته در جستجوی ستارگان بوده اند و تاریخچه نجومی آن به دوره آشور-بابلی ها در حدود 1000 سال قبل از میلاد برمی گردد. هر سیاره در منظومه شمسی ما در مداری در حال حرکت به دور خورشید می چرخد. در حال حاضر، مدار زمین بسیار نزدیک به یک دایره است (در فاصله فضایی) - مدار زمین حداکثر حدود 2٪ از میانگین متفاوت است. این درجه تغییرپذیری نسبتاً پایین همان چیزی است که اجازه می دهد تا حیات روی زمین شکل بگیرد زیرا سیاره ما هرگز خیلی دور یا خیلی نزدیک به خورشید نخواهد بود. با توجه به The Measure of Things، زمین از طریق گرانش ناشی از جرم خورشید در این مدار نگه داشته می شود. اما مواد سنگین دیگری در اطراف منظومه شمسی شناور هستند که بر مدار زمین نیز تأثیر می‌گذارند، مانند مشتری و زحل - دو سیاره بزرگ در کهکشان راه شیری، که به ترتیب حدود دو برابر جرم دارند. 318 بار و 95 برابر زمین. به گفته اسپیس، این سیارات غول پیکر به قرار دادن سیارات درونی منظومه شمسی در جای درست خود کمک می کنند و از آنها در برابر برخورد با سیارک ها و دیگر اجرام عظیم در کیهان محافظت می کنند.

ضرورت وجود زحل و مشتری برای حیات روی زمین

جاروبرقی منظومه شمسی! از آنجایی که دانشمندان به وضوح در روزهای اولیه کهشکان راه شیری ما حضور نداشتند، اغلب به دنبال شواهدی از منظومه های سیاره ای دیگر برای کشف اسرار تاریخ خودمان هستند. یکی از چیزهایی که آنها کشف کرده اند این است که سیارات غول پیکری مانند مشتری می توانند اجسام سیاره ای کوچکتر را هنگام حرکت به سمت خود جذب کنند. این باعث شده است که آنها لقب "جاروبرقی منظومه شمسی" را به خود اختصاص دهند، زیرا سیارات دیگر یا اجرام کوچکی را که با آنها در تماس است را می مکد. مشتری، اگرچه بزرگترین سیاره است، اما تنها نگهبان زمین در منظومه شمسی ما نیست. در مطالعه ای که برای نشان دادن چگونگی وجود زمین و سایر سیارات بدون دو سیاره بزرگ منظومه شمسی طراحی شده است، یک محقق ناسا یک آزمایش شبیه سازی انجام داد.

چیزی که او کشف کرد این بود که بدون زحل، سیاره ما نیز برخوردهای بیشتری با سیارک ها داشت،درست مانند اینکه اگر مشتری را نداشتیم. تصور می‌شود گرانش این سیاره غول‌پیکر مانع از برخورد اجرام شناور در کمربند سیارک‌ها به زمین و سایر سیارات داخلی شده و همچنین مانع از ترکیب سیارک‌های موجود در کمربند شده است. به سیاره ای دیگر به گفته ناسا، مشتری همچنین می تواند اجرام کوچک را از منظومه شمسی به بیرون پرتاب کند و آنها را به مدارهای دیگر پرتاب کند.

ضرورت وجود زحل و مشتری برای حیات روی زمین

تاثیر سیاره ای :

بدون زحل، مدار سیاره ما در نسبیت نخواهد بود. محققان تازه شروع به درک تمام راه هایی کرده اند که حضور سیارات دیگر بر حیات روی زمین تأثیر می گذارد. از طریق مطالعه الگوهای آب و هوایی در تاریخ زمین، محققان مطالعه ای را در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم ایالات متحده آمریکا منتشر کردند و جزئیات بیشتری را در مورد چگونگی تأثیر مشتری بر زندگی در سیاره ما فاش کردند. محققان دریافتند که در هسته های رسوبی زمین، شواهدی از خشک شدن و پر شدن مجدد دریاچه ها در طول تاریخ زمین وجود دارد. آنها سپس آن را با تغییرات میدان مغناطیسی زمین مطابقت دادند که نشان دهنده تغییرات در مدار است. به دلیل اندازه عظیمش، گرانش مشتری بر مدار زمین تاثیر می گذارد، اما آنچه محققان کشف کردند در این مطالعه جدید بود - مشتری می تواند هر 405000 سال یک بار مدار زمین را تغییر دهد. این فرآیند که از زمان دایناسورها ادامه داشته است، باعث ایجاد فصول شدیدتر در زمین می شود و تصور می شود که عامل پدیده ای باشد که در قطعات هسته زمین مورد استفاده در این آزمایش مشاهده می شود.

در مطالعه شبیه سازی دیگری که توسط محققان دانشگاه وین انجام شد، دانشمندان دریافتند که بدون زحل، مدار سیاره ما در مدار نسبیت نخواهد بود. مدار زمین حدود 10 درصد به خورشید نزدیکتر خواهد شد. به گفته نیوساینتیست، این فاصله ممکن است هنوز به منشأ حیات اجازه پیدا کند، اما مطمئناً زندگی بسیار متفاوتی با زندگی امروزی بود که با آن آشنا هستیم. در واقع، حتی یک شیب 20 درجه ای زحل باعث می شود که مدار زمین از مدار خود منحرف شود - زمانی از سال وجود خواهد داشت که سیاره ما به خورشید نزدیک تر می شود. از زهره فعلی به گفته نیوساینتیست، اگر زحل زاویه انحراف خود را 30 درجه تغییر دهد، زمین ما به طور کامل از منظومه شمسی به بیرون پرتاب خواهد شد. در آن فاصله، بدون گرمای خورشید، زندگی در سیاره آبی امکان پذیر نخواهد بود.