واندرز فارسی | جهان عجایب

کارشناسان هوانوردی ادعا می کنند: در جهان اغلب پدیده های عجیبی وجود دارد که منجر به شنیدن و دیدن آنچه خارج از دانش علمی ما است توسط فضانوردان صورت می گیرد. خلبان آزمایشی، دکترای علوم روسی، مارینا پوپوویچ، مجموعه ای منحصر به فرد از بیش از 2000 پدیده غیرعادی در جهان دارد. به عنوان مثال، زمانی که فضانورد در مدار قرار می گیرد، به نظر می رسد که صدایی شبیه کنسرت آلات موسیقی الکترونیک می شنود. یک بار یوری گاگارین اعتراف کرد که هنگام پرواز در فضا، صدایی شبیه موسیقی در گوشش شنیده است. همین احساس توسط الکسی لئونوف نیز تأیید شد. ولادیسلاو ولکوف از صداهای عجیبی صحبت کرد که در شرایط بی وزنی امکان پذیر نبود.

علاوه بر این، فضانوردان اغلب هنگام پرواز تصاویر واقعی را می بینند. گوردون کوپر فضانورد آمریکایی هنگام پرواز در تبت، خانه ها و ساختمان های دیگر را با چشمان خود می بیند (!؟). این پدیده بعدها انکسار نور، اغراق در کارهای زمینی نامیده شد. از منظر علمی، درک این موضوع دشوار است، زیرا با مسافت 300 کیلومتری، تشخیص خانه ها یا آثار دیگر غیرممکن است. فضانورد روسی ویتالی سواکتیانوف، اصرار داشت که هنگام پرواز در مدار، خانه کوچک دو طبقه خود را در سوچی دید.

هر مسافری که در مدار سفر می کند با پدیده عجیبی روبرو می شود. شایان ذکر است که همه آنها ادعا می کنند که مشاهدات آنها درست است نه پارانوئید یا فشار روانی. اما توضیح این پدیده ها موجه است که کار آسانی نیست. برخی از دانشمندان بر این باورند که وقوع چنین پدیده های عجیبی ممکن است به دلیل تأثیر تابش امواج باشد. این پدیده بر اندام های انسان تأثیر می گذارد و مدت هاست که توسط دانشمندان ثابت شده است. به عنوان مثال، زیست شناس روسی، الکساندر پرسمن، ثابت می کند که وقتی فرکانس تابش بالاتر از 3000 مگاهرتز است و به دلیل تأثیر انرژی الکترومغناطیسی بر سطح پوست، انسان تقریباً بی حس می شود، اندام ها نمی توانند حرکت کنند. تابش امواج بر فرآیند غدد درون ریز بدن و مکانیسم فعالیت مغز تأثیر می گذارد، بنابراین ممکن است احساس ترس ظاهر شود.

این تعبیر با داستان پدیده عجیب فضانورد الکساندر سربروف که چهار بار در مدار بوده است، مطابقت دارد. در یکی از پروازها، سربروف به طور تصادفی آهنربایی را رها کرد، به جای اینکه مانند سایر اجسام در شرایط بی وزنی معلق بماند، شروع به لرزیدن کرد. این در فضاپیمایی با میدان مغناطیسی بزرگ توضیح داده شده است. جسم بسته به موقعیت کشتی با خورشید حرکت می کند و مقدار میدان مغناطیسی جهت آن را تغییر می دهد. اگر در تاریکی باشد، میدان مغناطیسی اجسام را جذب می کند و در نور، اشیا را به بیرون رانده می کند. سربروف گفت: در ابتدا از دیدن چنین پدیده ای کاملا شوکه شدم، زیرا در ذهن من در این شرایط بی وزنی غیرممکن بود.

در بازگشت از پرواز، الکساندر سربروف مشاهدات خود را گزارش کرد. با این حال، موسسه مسائل پزشکی و بیولوژیکی روسیه علاقه ای به گزارش او ندارد. در سال 1993، زمانی که سربروف برای چهارمین بار به فضا پرواز کرد، به او اجازه داده شد تا تجهیزات فنی را برای اندازه گیری میدان های مغناطیسی در مکان هایی روی فضاپیما نصب کند. نتایج نشان می دهد که میدان مغناطیسی همیشه پایدار نیست و تا 16 بار در روز و شب تغییر می کند. به طور خاص، در کابین سمت چپ فضاپیما، حدود 1 متر دورتر، میدان مغناطیسی به 100 بار در روز و شب تغییر می کند. خطوط برق به سمت چپ، درست روی کابین کاپیتان واسیلی سیبلیوا حرکت کردند. بنابراین، وقتی سیبلیوا می‌خوابد، دندان‌هایش را به هم فشار میدهد، جیغ میزند، داد میزند و غلت میزند. اما هنگام تغییر وضعیت، دراز کشیدن روی شکم و پاهایش رو به خطوط برق، سیبلیوا به آرامی می خوابید.

"از سیبلیوا پرسیدم که در خواب چه اتفاقی افتاده است. سربروف به یاد آورد. معلوم شد که او خواب های عجیبی دیده است، اما او به یاد نمی آورد که آن چیست. سیبلیوا تایید کرد، احساس می کرد که او هرگز در زندگی چنین چیزی ندیده است، کارشناسان بعدا تایید کردند. افراد می توانند در یک محیط در حال تغییر زندگی کنند، اما کاملاً استرس زا هستند و گاهی اوقات تأثیر روانی بدی دارند. تغییر میدان‌های مغناطیسی تنها عاملی نیست که بر روان‌شناسی فضانوردان در هنگام گردش در مدار تأثیر می‌گذارد. همه فضانوردان در مورد پدیده سرگیجه می دانند. حتی وقتی چشم‌هایمان را می‌بستیم، چراغ‌ها چشمک می‌زدند و ما همچنان این حس را داشتیم. اولین باری که با این احساس مواجه شدم دو فضانورد آمریکایی باز آلدرین و نیل آرمسترانگ هنگام پرواز به فضا در سال 1969 بود.

ناسا گزارش های آنها را به طور جدی پذیرفت و بلافاصله آنها را بررسی کرد. آژانس به این نتیجه رسید که به احتمال زیاد حرکت سریع پرتوهای کیهانی باعث ایجاد سرگیجه می شود. یکی دیگر از فضانوردان آمریکایی در پرواز به ماه شرکت کرد ادگار میچل، در مورد این پدیده صحبت کرد: "من معتقدم چیزی در جهان ما وجود دارد که قابل رمزگشایی نیست. چیزی وجود دارد که مهم است، اما ما نمی توانیم درک کنیم." کارشناسان بر این باورند که پدیده‌های عجیب به دلیل تغییر درک فضانوردان توسط محیط عجیب و غریب ظاهر می‌شوند. با این حال، ولادیمیر وروبیف، پزشک پزشکی در آکادمی روانشناسی پزشکی روسیه، می گوید: "رویاها یا پدیده های عجیب و غریب در جهان فضانوردان را آزار نمی دهند. "اما به آنها کمک می کند احساس رضایت کنند.

بسیاری از فضانوردانی که در سراسر جهان پرواز می کنند، اگر با پدیده های عجیب و غریب مواجه نشوند، احساس غمگینی می کنند." مردم همیشه دوست دارند چیزهای عجیب و غریب را کشف کنند، حتی گاهی اوقات غیرممکن است. افرادی هستند که سال ها صرف مطالعه و یافتن مکان هایی می کنند که اشیاء پرنده عجیب در آن فرود می آیند. افرادی در بالای کوه ها هستند که پوشیده از یخ هستند تا به دنبال آدم برفی بگردند. با این حال، هنوز هیچ سازمانی در جهان وجود ندارد که به طور جدی پدیده‌های عجیب و غریبی را که فضانوردان در مدار با آن مواجه می‌شوند، مطالعه کنند. با وجود اینکه بشریت به دنبال سیاره دیگری است که بتواند در آینده زندگی کند، اما آماده به نظر نمی رسد یا به عبارت دقیق تر، واجد شرایط برای ماجراجویی های جدید نیست.