واندرز فارسی | جهان عجایب

مارک دوترو که بین سال‌های 1995 تا 1996 شش دختر را در سیاه‌چال زیرزمین خود زندانی می‌کرد، تنها پس از راهنمایی‌های متعدد و حتی ملاقات با پلیس دستگیر شد، جایی که آنها به فریاد قربانیانش توجهی نکردند. هنگامی که در دهه 1990 دختران جوان در سراسر بلژیک ناپدید شدند، پلیس دلایل زیادی برای مشکوک شدن به مارک دوترو داشت.

نه تنها مادرش به پلیس گزارش داده بود که او دختران را در یکی از چندین خانه‌اش در بلژیک زندانی می‌کند، بلکه او قبلاً در دهه 1980 به جرم ربودن و تجاوز به چندین زن و دختر جوان محکوم شده بود، قبل از اینکه با آزادی مشروط در زندان آزاد شود در سال 1992. با این حال، زمان گیج کننده ای طول کشید تا پلیس دوتروکس را دستگیر کند. و وقتی بالاخره این کار را کردند، فهمیدند که او حداقل شش زن و دختر دیگر را ربوده، تجاوز کرده و شکنجه کرده است که چهار نفر از آنها مرده بودند. بدتر از همه، به زودی فاش شد که دوترو با بودجه دولتی نیز زندگی می کرده و از مواد مخدری استفاده می کرده است که دولت برای آرام کردن قربانیانش هزینه کرده است، که اعتراض عمومی علیه مقامات بلژیکی را برانگیخت - و حتی تئوری های توطئه در مورد حلقه های پدوفیلی و پوشش دولتی را برانگیخت. . این داستان متجاوز سریالی و کودک آزار مارک دوترو است.

مارک دوترو طعم آدم ربایی را می چشد!

خانه مارک دوترو در Marcinelle، شارلوا، بلژیک، در سال 2021.

مارک دوترو در 6 نوامبر 1956 در ایکسل، بروکسل به دنیا آمد. او بزرگترین فرزند از پنج فرزند بود. مارک بعداً ادعا کرد که والدینش، معلمان مدرسه ویکتور و جینین، اغلب او را کتک می زدند. آنها در سال 1971 از هم جدا شدند و مارک خانه را ترک کرد و زندگی خود را آغاز کرد. دوترو در بزرگسالی از جایی به جای دیگر نقل مکان کرد و به عنوان یک برقکار و ظاهراً یک کارگر جنسی کار می کرد. او به تدریج به زندگی جنایی روی آورد - خرید و فروش مواد مخدر، دزدی و تجارت اتومبیل های دزدیده شده. ظاهراً او با این کار به اندازه کافی پول جمع کرد که در نهایت صاحب هفت خانه شد. دوترو در 20 سالگی ازدواج کرد و صاحب دو پسر شد. همسر اول او بعداً ادعا کرد که دوترو او را کتک زده و روابط خارج از ازدواج متعددی داشته است. این دو در اوایل دهه 1980 از هم جدا شدند و دوترو را آزاد گذاشتند تا یکی از زنانی را که با او رابطه نامشروع داشت دنبال کند: میشل مارتین. مارتین به زودی همسر دوم او و شریک جرم او شد. در تابستان سال 1985، مارک دوترو ظاهراً از اینکه بردن زنان چقدر خسته کننده بود ناامید شد - و تصمیم گرفت به جای آن، با کمک همسر دومش، آنها را ربوده و بهشان تجاوز کند.

طبق نشریه بلژیکی Nieuwsblad، مارتین می‌گوید: «او به من گفت که ربودن و تجاوز به آنها زمان کمتری از کتک زدن آنها می‌برد. او گفت که این به نفع من نیز خواهد بود. به این ترتیب او زمان بیشتری برای صرف من داشت. و چون او همه این کارها را برای من انجام داد، مجبور شدم در مورد آدم ربایی ها به او کمک کنم.» اما این زوج به تنهایی عمل نکردند. ژان ون پتگم، دوست خانوادگی، پس از از هم پاشیدگی رابطه اش در خانه دوتروکس تصادف کرد. دوترو به زودی ون پتگم را برای کمک به برنامه‌هایش استخدام کرد و او را متقاعد کرد که «دوترو را مدیون» است. در همین حال مارتین سوار ون می شد. در 7 ژوئن 1985، آنها اولین قربانی خود را پیدا کردند: سیلوی دی 11 ساله، که پس از شنا در استخری نزدیک به خانه به تنهایی قدم می زد. در حالی که از کنار دختر جوان می گذشتند، مردان از ماشین بیرون پریدند، او را گرفتند و با چسباندن نوار روی دهان و چشمانش، او را به داخل ون کشیدند. ربایندگان سپس سیلوی را به گاراژی در روکس بردند، جایی که دوتروکس به او تجاوز کرد و قبل از رها کردنش از او با دوربین پولاروید عکس گرفت. دیگر آدم ربایی ها نیز تقریباً به همین شکل اتفاق افتاد. یک زن یا دختر جوان تنها بیرون می رفت که متوجه ون شد که او را تعقیب می کرد. سپس یک جفت مرد او را می گرفتند و به داخل ون می کشیدند و به او می گفتند که فقط پول باج می خواهند. روی چشمانش نوار چسب می زدند و او را به خانه ای می بردند - خانه دوتروکس. در آنجا، او توسط دو مرد مکرراً اسیر و مورد تجاوز قرار می‌گرفت تا اینکه سرانجام او را به محله‌اش راندند و آزادش کردند. گاهی اوقات، مردان به قربانیان خود رفتارهایی مانند شکلات و سیب می دادند. اغلب، دوترو از آنها برهنه عکس می گرفت یا فیلم می گرفت.

پس از آزادی مارک دوترو، او زمان را برای ادامه کاری که شروع کرده بود تلف نکرد. او شروع به ساختن یک "سیاه چال" در زیرزمین خود کرد. بین سال‌های 1995 تا 1996، او حداقل شش دختر جوان را ربود و در سیاه‌چال نگه داشت و در آنجا آنها را شکنجه کرد و از آنها سوء استفاده جنسی کرد. در زمان دستگیری وی در سال 1996، تنها دو تن از قربانیان او، یک نوجوان 12 ساله و یک نوجوان 14 ساله، زنده بودند. در همین حال، با ناپدید شدن زنان و دختران در سراسر کشور، مردم شروع به وحشت کردند. در 24 ژوئن 1995، دو کودک هشت ساله به نام های جولی لژون و ملیسا روسو در نزدیکی خانه های خود در شرق بلژیک ناپدید شده بودند. اواخر همان تابستان، در 23 آگوست، نوجوانان An Marchal و Eefje Lambrecks هنگام تعطیلات در Ostend، یک شهر ساحلی، ناپدید شدند. اندکی پس از این ناپدید شدن ها، مادر خود مارک دوترو او را به پلیس لو داد و مدعی شد که دخترانی را در یکی از خانه هایش اسیر نگه داشته است. با این حال، با وجود سابقه او در ربودن و تجاوز به دختران جوان، پنج ماه پس از اولین ناپدید شدن ها نگذشته بود که پلیس خانه او را بازرسی کرد.

در 6 دسامبر 1995، دوتروکس به دلیل سرقت خودرو دستگیر شد و تقریباً چهار ماه را در زندان سپری کرد. یک هفته پس از این دستگیری، سرانجام پلیس خانه دوترو را بازرسی کرد. اما علیرغم شنیدن صدای کودکان، آنها نتوانستند دختران را در سیاهچال زیرزمین پیدا کنند و ادعا کردند که صداها از بیرون می آید. آنها همچنین به فیلم ها و فیلم های توسعه نیافته ای برخوردند که اگر آنها را بررسی می کردند، دوتروکس را در حال ساخت سیاه چال زیرزمینی نشان می داد. مارتین بعداً اعتراف کرد که می‌دانست شوهرش بچه‌های هشت ساله لژون و روسو را در یک سیاه‌چال مخفی نگه می‌دارد و او مسئول اطمینان از داشتن آب و غذا در زندان بود. اما در حالی که برای غذا دادن به سگ ها در کنار خانه توقف کرد، ادعا کرد که "بیش از حد ترسیده" که به دختران غذا بدهد. به همین دلیل از گرسنگی مردند. بلافاصله پس از آزادی دوترو از زندان، در 28 مه 1996، سابین داردن 12 ساله در حالی که با دوچرخه به سمت مدرسه در جنوب غربی بلژیک می رفت ناپدید شد. سپس، در 9 اوت 1996، لیتیتیا دلهز 14 ساله در حالی که از یک استخر شنا در جنوب شرقی بلژیک به خانه می رفت ربوده شد.

در 13 اوت، چهار روز پس از این آخرین آدم ربایی، و چهارده ماه پس از اولین آدم ربایی، سرانجام مارک دوترو به دلیل آدم ربایی دستگیر شد. او پلیس را به جایی که سابین داردن و لیتیتیا دلهز را در یک سلول زندان نگه داشته بود هدایت کرد. مشخص شد که آنها هر دو مورد مواد مخدر و سوء استفاده جنسی قرار گرفته اند. او همچنین پلیس را به جایی رساند که اجسادجولی لژون و ملیسا روسو هشت ساله را در حیاط خلوت خانه دیگرش در سارس لا بوسییر، در کنار جسد برنارد واینستاین، همدست دوتروکس، دفن کرده بود. و با زنده به گور کردن او به قتل رسیده بود. بقایای مارچال و ایفجه لامبرکس در باغ خانه واینستاین دفن شده بود. آنها نیز زنده به گور شده بودند.

پس از آزادی میشل مارتین، همسر سابق مارک دوترو، پس از 16 سال حبس، پلیس یک تظاهرکننده را در جریان اعتراضات دستگیر کرد.

مردم وقتی فهمیدند که با وجود راهنمایی‌ها و بازرسی‌های متعدد از خانه دوتروکس، 14 ماه طول کشید تا پلیس مدارکی جمع‌آوری کند که دوتروکس در تمام طول این آدم‌ربایی‌ها دست داشته، شوکه شدند. اگر جنایات زودتر حل می شد، این امکان وجود داشت که چهار قربانی که مرده بودند زنده بمانند. این پرونده چنان مردم را خشمگین کرد که در 20 اکتبر 1996، صدها هزار نفر در خیابان های بلژیک هجوم آوردند تا در حمایت از قربانیان و خانواده های آنها و در اعتراض به نحوه سوء مدیریت پرونده توسط مقامات راهپیمایی کنند. با گذشت زمان، تئوری هایی مطرح شد مبنی بر اینکه دوتروکس بخشی از یک حلقه بزرگتر پدوفیل بود که افرادی را در مکان های مرتفع درگیر می کرد و مقامات از دوتروکس محافظت می کردند تا دخالت خود را پنهان کنند. 

در سال 1996، زنی به نام رجینا لوف به بازرسان گفت که پدر و مادرش او را در سن 12 سالگی به یکی از دوستان خانواده‌اش «داده‌اند» و به مهمانی‌های جنسی آورده‌اند، جایی که افراد قدرتمند دختران جوان را شکنجه، تجاوز و گاه به قتل می‌رسانند. او ادعا کرد که دوترو مواد مخدر - و در نهایت دختران - را به مهمانی ها می آورد. و اگرچه عناصر شواهد لوف تأیید شد، اخبار محلی او را یک خیالباف نشان داد. هنگامی که پرونده دوترو در نهایت به محاکمه رفت، او اجازه حضور به عنوان شاهد را نداشت. با این حال، سال ها طول می کشد تا تاریخ محاکمه قتل دوترو تعیین شود. مقامات ادعا کردند که به این دلیل است که تئوری‌های توطئه آنها را به تعقیب غازهای وحشی به دنبال یک شبکه افسانه‌ای پدوفیلی سوق داده است. در همین حال شاهدان ارزشمند که 20 نفر از آنها - در شرایط مرموز جان خود را از دست دادند. در 9 آوریل 1997، یک کمیته مستقل پارلمانی که این پرونده را بررسی می‌کرد، گزارشی منتشر کرد که نشان می‌داد پلیس در برخورد با آن «ناکارآمد و فاقد تجهیزات» بوده است. انگار که پرونده به اندازه کافی فاجعه آمیز نبود، در آوریل 1998، دوترو از زندان فرار کرد. و اگرچه او به سرعت دستگیر شد، عواقب این شکست فوری بود: رئیس پلیس، وزیر دادگستری و وزیر کشور بلژیک همگی استعفا دادند. سپس، در ژوئیه 1999، هوبرت ماسا، وکیل پرونده، بر اثر خودکشی درگذشت. سرانجام، در مارس 2004، پرونده دوترو به محاکمه رفت.

تصویر پل مارشال در مراسم ادای احترام به 25 سال ناپدید شدن مارچال و ایفجه لامبرکس، در سال 2020.

دادگاه مارک دوترو سه ماه به طول انجامید و صدها شاهد در آن حضور داشتند. دوترو به راحتی به اتهام آدم ربایی و تجاوز جنسی اعتراف کرد، اما دست داشتن در مرگ هر یک از دختران را رد کرد. هر دو بازمانده، سابین داردن و لیتیتیا دلهز، شهادت سختی دادند. داردن گفت دوتروکس کسی بود که او را ربود، که او تنها اسیر کننده‌ای بود که در طول ۸۰ روز اسارت دید، و او تنها کسی بود که او را مورد آزار قرار داد. دلهز گفت که در چهار روزی که در اسارت گذرانده، دوتروکس او را به تخت زنجیر کرده و بارها به او تجاوز کرده است. او می‌پرسید (آیا درد دارد) در حالی که لبخند می‌زد، انگار که او را می‌خنداند. در همین حال، دوتروکس ادعا کرد که بخشی از شبکه شایعه شده پدوفیل است و خود را تنها به عنوان یک پیاده در این جنایات نشان می دهد تا عامل اصلی. دادستان هیچ مدرکی برای تایید وجود حلقه پدوفیل پیدا نکرد. داردن همچنین از دوترو پرسید که اگر چنین سازمانی وجود داشته باشد، چرا او را به حلقه پدوفیل فرضی نداده است. دوترو گفت به این دلیل که به او "وابسته" شده است. او گفت: «من به او را به آن شبکه ندادم زیرا می‌دانستم که او قرار است کشته شود.

در 17 ژوئن 2004، مارک دوتروکس به تجاوز جنسی، آدم ربایی و رهبری یک باند کودک ربایی محکوم شد. او همچنین به جرم قتل مارچال، ایفجه لامبرکس و برنارد واینستین، همدستش، مجرم شناخته شد. او به حبس ابد محکوم شد. میشل مارتین به خاطر کشتن دو دختر جوانی که عمداً از تغذیه اش در زمانی که شوهرش در زندان بود غفلت کرده بود، مجرم شناخته شد و به 30 سال زندان محکوم شد. دو همدست دیگر، میشل للیور و میشل نیهول نیز محاکمه شدند و به ترتیب به ۲۵ و ۵ سال زندان محکوم شدند. مارک دوترو از زمان محکومیت خود، چندین بار درخواست آزادی مشروط کرده است. تا به امروز، او همچنان در زندان نیولز زندانی است.