واندرز فارسی | جهان عجایب

برایان فورد، زیست شناس دانشگاه کمبریج، معتقد است که همه دایناسورها بیشتر وقت خود را منحصراً در آب می گذرانند. او به این نتیجه رسید که دایناسورها پاهای کوتاهی داشتند که در نگاه اول برای حرکت روی زمین نسبتاً ضعیف بود و دم های بزرگی داشتند.

به گفته این دانشمند، دقیقاً به این دلیل که مارمولک‌های باستانی بیشتر وقت خود را در آب‌ها سپری می‌کردند، محققان ردپای دایناسورهای زیادی پیدا کردند، اما حتی یک اثر دم پیدا نکردند. فورد معتقد است که دایناسورها از آب برای تحمل وزن خود استفاده می کردند، در آن به دنبال غذا می گشتند و همچنین از آن برای تنظیم دمای بدن استفاده می کردند. توجه داشته باشید که فورد حتی به نفع فیلمبرداری مجدد همه فیلم‌های مربوط به دایناسورها و بازنگری در تمام مطالعات انجام شده قبلی صحبت کرد، اما همکارانش با او موافق نیستند و به گفته برخی دیرینه‌شناسان، چنین ایده‌هایی درباره مارمولک‌های باستانی در دهه 1920 رایج بود. اما در سال 1960، محققان با کمک مدل‌ها ثابت کردند که دایناسورها دارای ماهیچه‌های بسیار قوی هستند که به آنها اجازه می‌دهد در خشکی حرکت کنند.