واندرز فارسی | جهان عجایب

شاید ارتودنسی یک اختراع مدرن به نظر برسد، اما تعداد کمی از مردم می دانند که این ارتودنسی سابقه طولانی دارد. بسیاری از فرهنگ های باستانی روش های شگفت آور پیشرفته ای را برای صاف کردن و حفظ یکپارچگی دندان ها توسعه دادند. دندان های سالم و لبخند جذاب از دیرباز امری مطلوب در نظر گرفته شده است. بسیاری از تمدن‌های باستانی از شکل ابتدایی بریس‌ها برای اصلاح دندان‌های کج در حالی که زنده بودند یا برای حفظ آن‌ها در یک راستا و دست نخورده در زندگی پس از مرگ استفاده می‌کردند. مواد متداول مورد استفاده برای بریس در دنیای باستان شامل طلا، فلز یا کتگوت بود. در طول تاریخ، سایر مواد مورد استفاده برای مهاربندها شامل پلاتین، نقره، فولاد، چوب، عاج و مس است.

تمدن های باستان از بادبند استفاده می کردند

در مصر، بقایای یک مومیایی مصری با ستون‌های فلزی روی دندان‌هایی که با ریسمان‌هایی از روده گوسفند یا اسب ساخته شده بود، کشف شد که به عنوان بند کمان در بریس‌ها عمل می‌کرد. مانند دستگاهی که به دندان ها فشار می آورد و باعث حرکت آنها می شود. فرهنگ مصر اهمیت زیادی برای زندگی پس از مرگ قائل است، از این رو برای مرده ها پرانتز بیشتر از زنده ها رایج است. سلسوس (26 قبل از میلاد - 50) یک رومی باستان بود که زندگی خود را وقف تحقیق و توسعه اقدامات پزشکی کرد. سلسوس اشاره می‌کند که یک بیمار از نیروی انگشت برای فشار دادن دندان‌هایش استفاده کرد تا دندان‌هایش یکدست‌تر شود. سلسوس از طریق یادداشت‌های دقیق این فرضیه را مطرح کرد که دندان‌ها را می‌توان با نیروی طولانی مدت انگشت مرتب کرد.

وی تصریح کرد: اگر دندان های شیری همچنان در هنگام ورود دندان های دائمی وجود داشته باشند، دندان های دائمی نامرتب می شوند. در آن زمان، دندان های شیری باید هر روز کشیده شوند و با انگشتان دست فشار داده شوند تا دندان های دائمی جابجا شده در موقعیت صحیح قرار گیرند. علاوه بر این، رومیان باستان اولین تمدنی بودند که از بریس برای تراز کردن دندان ها در زمان حیات استفاده کردند. سیم طلای ظریف (به نام لیگاتور) از طریق دندان در برخی از مکان های دفن رومی پیدا شده است.

بریس های مدرن چه زمانی اختراع شد؟

بریس های مدرن در سال 1819 توسط کریستف فرانسوا دلابار اختراع شد. فرانسوی ها در دهه 1700 زمینه دندانپزشکی را با پیشرفت های قابل توجهی از جمله محافظ های دهان سفارشی و برداشتن دندان عقل برای مدیریت ازدحام بیش از حد توسعه دادند. با این حال، این دلاباره بود که تکنیک بریس‌ها را به شکلی که امروزه می‌شناسیم ایجاد کرد. او سیمی ابداع کرد که روی هر دو دندان بالا و پایین قرار می گرفت و برای مدت طولانی برای صاف کردن دندان ها استفاده می شد.

تا اینکه در سال 1997، با الهام از درمان ارتودنسی خودش، یک دانشجوی فارغ التحصیل دانشگاه استنفورد به نام ضیا چشتی مجموعه ای از بریس های پلاستیکی شفاف را تصور کرد که می توانند همان عمل صاف کننده را انجام دهند. براکت های فلزی سنتی بدون نیاز به سیم یا تنظیمات مکرر. او با کلسی ویرث - دانشجوی فارغ التحصیل دانشگاه استنفورد همکاری کرد تا با استفاده از جدیدترین نرم افزار کامپیوتر، سینی های علامت شفاف سفارشی ایجاد کند. آنها نام این اختراع را Invisalign گذاشتند. اینویزیلاین در سال 1997 اختراع شد اما تا سال 2000 به بازار عرضه نشد.

پدر ارتودنسی

ادوارد آنگل (1855-1930) به عنوان "پدر ارتودنسی" شناخته می شود. اولین طبقه بندی انگل از مال اکلوژن از سال 1899 هنوز در حال استفاده است. انگل بسیاری از وسایل ارتودنسی را طراحی کرده است و تا حد زیادی به توسعه درمان ارتودنسی از یک فرآیند فرضی به یک علم دقیق اعتبار داده شده است. آنگل متقاعد شد که به دلیل پیچیدگی، ارتودنسی به آموزش تخصصی نیاز دارد و متعاقباً اولین برنامه فارغ التحصیلی را که به ارتودنسی اختصاص داشت، تأسیس کرد. دانشگاه های سراسر جهان از آن زمان تاکنون این برنامه آموزشی را با متخصصان فارغ التحصیل موسوم به ارتودنتیست ها ادامه داده اند.