واندرز فارسی | جهان عجایب

ظهور نظریه هلیومرکزی نیکلاوس کوپرنیک ایده کتاب مقدس در مورد منحصر به فرد بودن زمین را متزلزل نکرد، زیرا دین نه به اندازه زمین و نه موقعیت آن در جهان را در نظر نمی گیرد. کتاب مقدس می گوید که خداوند زمین را برای انسان آفرید و تمام شرایط لازم را برای زندگی بر روی آن ایجاد کرد. دانشمندان تنها در نیمه دوم قرن بیستم نتایج مشابهی را فرموله کردند. در سال 1973، براندون کارتر، فیزیکدان انگلیسی، در کنگره ای که به 500 سالگرد کوپرنیک اختصاص داده شده بود، اصل به اصطلاح آنتروپیک (از یونانی. Anthropos - "انسان") را مطرح کرد. قبل از او، رابرت دیک، اخترفیزیکدان آمریکایی به همین ایده رسید. اصل آنتروپیک بیان می کند که جهان به طرز شگفت انگیزی با وجود یک شخص در آن سازگار شده است. پارامترهای فیزیکی اساسی جهان به قدری متعادل هستند که حتی انحرافات کوچک می تواند منجر به چنین تغییری در ویژگی های جهان شود که در آن ظهور یک شخص در آن غیرممکن خواهد بود.

و البته همین را می توان در مورد زمین گفت. اینجا مهد ایده آل بشریت است. صرفاً یک ثبات باورنکردنی از پارامترهای مختلف وجود دارد که نوسانات آنها در یک جهت یا دیگری زندگی هوشمند را از بین می برد. جای تعجب نیست که چنین تصویری بسیاری از دانشمندان را به ایده خلقت و خالق - خدا سوق می دهد. و همچنین در مورد منحصر به فرد بودن حیات هوشمند روی زمین. با این حال، خودتان قضاوت کنید.

منبع زندگی - خورشید

خورشید عمدتاً از اتم های هیدروژن (۷۳ درصد جرم) و هلیوم (۲۵ درصد) تشکیل شده است. در اعماق خورشید، واکنش های گرما هسته ای تبدیل هیدروژن به هلیوم در حال انجام است. در هر ثانیه میلیون ها تن ماده به انرژی تابشی تبدیل می شود و تابش خورشیدی و جریانی از نوترینوهای خورشیدی تولید می کند. اگر نیروهای هسته ای اتم ها فقط چند درصد کمتر بود، هیچ سوختی برای انرژی خورشیدی و در نتیجه حیات روی زمین وجود نداشت. و اگر نیروی هسته ای کمی بیشتر بود، خورشید منفجر می شد. بر اساس ظریف ترین محاسبات، بزرگی نیروهای هسته ای دقیقاً در آن محدوده باریکی است که فاجعه دیگر نمی تواند رخ دهد. اگر نیروهای گرانش تا 1/1040 تغییر کنند، خورشید وجود نخواهد داشت.

فاصله از خورشید، اتمسفر و آب

تغییر در فاصله خورشید تا زمین تنها 2 درصد زندگی را در سیاره ما غیرممکن می کند. نزدیک شدن به خورشید دمای سطح آن را از نقطه جوش آب بالاتر می برد. دور شدن از خورشید باعث تولید بیش از حد "کشنده" دی اکسید کربن در جو می شود. جو زمین یک سیستم بسیار شکننده است که تعادل آن با تعامل پیچیده عوامل بسیاری به دست می آید. 78 درصد نیتروژن و 21 درصد اکسیژن است. حتی یک تغییر بسیار کوچک در این نسبت منجر به فاجعه می شود. خاصیت شگفت انگیز آب: وقتی خنک می شود، چگالی آن فقط تا دمای +4 درجه سانتیگراد افزایش می یابد و سپس دوباره کاهش می یابد. این بدان معنی است که سنگینی آب در دمای +4 درجه سانتیگراد اتفاق می افتد. به پایین فرو می رود و از سردتر یک پوشش یخی تشکیل می دهد، اما روی سطح. انجماد هرگز از پایین شروع نمی شود، بلکه فقط از سطح شروع می شود. در غیر این صورت، در زمستان در تمام آب یک لایه یخ تشکیل می شود و همه موجودات زنده از بین می روند.

محور زمین و زیست کره

اگر زمین کمی آهسته تر حول محور خود بچرخد، اختلاف دما بین روز و شب بسیار زیاد می شود. اگر زمین سریعتر بچرخد، سرعت باد به طرز فاجعه‌باری افزایش می‌یابد. تغییر در شیب موجود محور زمین باعث ایجاد اختلاف شدید در دمای سطح می شود. بیوسفر زمین جایی در وسط بین انجماد فوری و تبخیر است. اگر دمای متوسط سطح زمین حتی چند درجه کاهش یابد، مقدار زیادی برف و یخ تشکیل می شود. اگر فقط چند درجه افزایش یابد، بخار آب و دی اکسید کربن اضافی در جو ظاهر می شود. در هر صورت، زندگی انسان غیرممکن خواهد شد.

میدان مغناطیسی و پوسته زمین، آلبیدو

در یک میدان مغناطیسی ضعیف تر، لایه اوزون و حیات روی زمین در برابر تشعشعات شدید ستاره ای و خورشیدی محافظت ضعیفی خواهند داشت. یک میدان قوی تر باعث ایجاد طوفان های الکترومغناطیسی فاجعه آمیز می شود. اگر ضخامت پوسته زمین بیشتر بود، اکسیژن بیش از حد از جو وارد پوسته زمین می شد، اگر کمتر بود، زندگی به دلیل آتشفشان ها و زلزله ها غیرممکن بود. آلبیدو نسبت نور بازتاب شده به کل مقدار تابیده شده روی یک سطح است. بنابراین، اگر آلبیدو بزرگتر از حال بود، یخبندان فاجعه بار رخ می داد و اگر کمتر بود، اثر گلخانه ای ایجاد می شد. اینها تنها پارامترهای اصلی "بهترین تنظیم" هستند، اما چندین ده ثابت مختلف وجود دارد که نشان دهنده تناسب شگفت انگیز زمین برای زندگی هوشمند است.