واندرز فارسی | جهان عجایب

سنگ های بی روح؟ یا موجودات زنده ای که توانایی دوست داشتن و دوست نداشتن دارند؟ دکتر دیمون، زیست‌شناس از لیون فرانسه می‌گوید: «تنفس در سنگ‌ها سه روز تا دو هفته طول می‌کشد». تشخیص نبض سنگ تنها با کمک تجهیزات بسیار حساس امکان پذیر است. هر ضربان قلب حدود یک روز طول می کشد و بنابراین بدون دستگاه های خاص نمی توان آن را حس کرد یا شنید.

همه چیز از آنجا شروع شد که دکتر دیمون به طور تصادفی نبض سنگی را کشف کرد که به جای پرس در آزمایشگاه خود از آن استفاده کرد. دانشمند شوکه شده سنگی را در الکتروکاردیوگراف گذاشت و دستگاه ضربان ضعیف اما منظمی را ثبت کرد. او همراه با همکار زیست شناس برتراند اسکولیه، صدها آزمایش انجام داد، که در طی آنها مشخص شد که معمولی ترین سنگ ها فقط بسیار آهسته نفس می کشند و حتی حرکت می کنند. با عکاسی از یکی از "موضوعات" با فواصل زمانی طولانی، دانشمندان دریافتند که در عرض دو هفته خود سنگ 2.5 میلی متر جابجا شد. به طور کلی، سنگ ها موجودات زنده ای هستند که روند زندگی بسیار کندی دارند. همانطور که ممکن است انتظار داشته باشید، دنیای علمی با کنایه به این احساس واکنش نشان داد. اما دیمون و اسکولیر به صحت تحقیقات خود اطمینان دارند و دانشمندان دیگر را به تکرار آزمایشات خود دعوت می کنند. این فقط یک شکل زندگی متفاوت از زندگی ماست

پرسخ و پاسخ از دیگر دانشمندان

برای اظهار نظر در مورد گزارش پر شور دانشمندان فرانسوی که در اینترنت منتشر شده است، از استانیسلاوا نیکولایوا، کاندیدای علوم زمین شناسی و کانی شناسی، کارمند موسسه تحقیقات زمین شناسی، ژئوفیزیک و کانی شناسی SB RAS پرسیدیم:

من عمیقاً شک دارم که سنگ ها بتوانند به طور مستقل حرکت کنند. سنگ را در یک مکان صاف قرار دهید تا یک سال در آنجا بماند. در طبیعت، سنگ ها حرکت می کنند، اما نه به خودی خود. در شرایط منجمد دائمی، خاک، همانطور که بود، سنگ ها را به سمت بالا هل می دهد، و یک اثر متحرک ایجاد می کند. در مورد ضربان، در اصل، به دلیل تبادل یونی سنگ با هوا، (بسیار ضعیف) امکان پذیر است. آیا سنگ می تواند نفس بکشد؟ در درک سنتی ما، بعید است. اگر سنگ در یک پوسته هرمتیک بسته شود، ترکیب هوا در آنجا تغییر نمی کند، اما منافذ سنگ همچنان آب، هوا و دی اکسید کربن موجود در هوا را جذب می کند. اگر بخواهید، احتمالاً می توان آن را به تنفس تشبیه کرد.

با این وجود ، استانیسلاو میخایلوویچ اعتراف کرد که سنگ ها به روش خود متولد می شوند ، زندگی می کنند و می میرند. این فقط یک شکل متفاوت از زندگی است، متفاوت از زندگی ما. من می توانم واقعیت زیر را به عنوان مدرک ذکر کنم. روش کرلیان نشان داد که سنگ ها مانند هر موجود زنده ای هاله خاص خود را دارند. در زمان های قدیم حتی اعتقاد بر این بود که سنگ می تواند تکثیر شود و الماس را در زمین دفن می کردند تا "فرزندانی" به ارمغان بیاورد. رنگ سنگ از اهمیت خاصی برخوردار بود. در طول جنگ‌ها، سنگ‌های قرمز (رنگ خدای جنگ) مورد احترام قرار می‌گرفتند، در زمان صلح، سنگ‌های سبز (رنگ زندگی) و سنگ‌های آبی بیشتر مورد توجه قرار می‌گرفتند.

خواص سنگ ها از قرن های پیشین

مردم از دیرباز متوجه شده اند که سنگ ها خواص موجودات زنده را دارند. آنها، برای مثال، با دوست داشتن و دوست نداشتن مشخص می شوند. فیروزه بسیار حساس است و نمی تواند در معرض قرار گرفتن مداوم در پودر لباسشویی و سایر مواد شوینده قرار بگیرد چون تغییر رنگ می دهد. این سنگ در صورتی که صاحب آن به شدت بیمار باشد، همین رفتار را دارد. ایوان مخوف عموماً معتقد بود که فیروزه مرگ صاحبش را پیش بینی می کند. اگرچه به همین ترتیب "مرگ" را پیش بینی می کند و روی بدن یک فرد بیمار سیاه می شود. توضیح ساده است. بدن بیمار سولفید هیدروژن آزاد می کند که در واکنش با مولکول های نقره باعث سیاه شدن آن می شود.

از طرف دیگر کوارتز سنگی حیات بخش است. آزمایش هایی با گیاهان در آمریکا انجام شده است. دانشمندان دو گل خشک شده را برداشتند و با قرار دادن کریستال های کوارتز در یکی از گلدان ها، آنها را به طور مساوی آبیاری کردند. گل با "پشتیبانی" کوارتز شکوفا شد، در حالی که دیگری، برعکس، پژمرده شد. امروزه کریستال‌های کوارتز درمان می‌شوند، روی نقاط درد قرار می‌گیرند و می‌گویند کمک می‌کند. و سنگ هماتیت (همانطور که آزمایش های گی-لوساک و سایر دانشمندان مشهور نشان می دهد) فشار را کاهش می دهد و نه تنها. اعتقاد بر این است که هماتیت به بیماری های خونی کمک می کند، تصادفی نیست که مردم آن را به سادگی "سنگ خون" می نامند.

واساری، نویسنده زندگینامه نقاشان دوره رنسانس، حادثه ای را که با چشمان خود دیده است، شرح می دهد. یکی از هنرمندان مشهور دچار خونریزی بینی شد، به طوری که شروع به از دست دادن هوشیاری کرد. قبلاً همه کسانی که در ارتفاع کار می کردند این سنگ را با خود حمل می کردند. اعتقاد بر این بود که اگر بلافاصله پس از زمین خوردن فرد را با هماتیت مالش دهید، قربانی زنده می ماند. کهربا همچنین یک سنگ "شفا" بود، از آن برای درمان سردرد، بیماری گریوز و بسیاری از بیماری های دیگر استفاده می شد. به هر حال، امروزه از 50 جزء ترکیب کهربا در پزشکی استفاده می شود. آیا می دانید چرا شهروندان ثروتمند در کاخ های مرمر زندگی می کردند؟ زیرا سنگ مرمر یک سنگ سلامت محسوب می شد.

حلقه هایی با کارنلین بپوشید، زمرد را در دهان خود نگه دارید

سنگ ها نه تنها دارای خواص دارویی، بلکه دارای خواص "محافظتی" بودند. به عنوان مثال اعتقاد بر این بود که مروارید، الماس یا بزار که در یک کاسه سم پرتاب می شود (چنین سنگی وجود دارد) رنگ نوشیدنی را تغییر می دهد. اکنون معلوم شده است که حداقل در مورد بزار، نیاکان اشتباه نکرده اند. این سنگ آرسنیک را جذب می کند (که توسط مسموم کننده های قرون وسطی استفاده می شد) و آن را از نوشیدنی خارج می کند.

آیا همه ما یک سنگ کوچک هستیم؟

بر اساس یکی از تئوری های تکامل، که در قرن هجدهم بسیار رایج بود، سنگ ها، یا بهتر است بگوییم مواد معدنی، چیزی بیش از یک پیوند انتقالی به گیاهان نیستند. بر اساس این نظریه، مواد معدنی به گیاهان تبدیل می شوند، زیرا آنها به نوبه خود بالاترین شکل تکامل هستند و دومی، با بالا رفتن از نردبان تکامل، به سمت انسان "رشد" می کند. به اندازه کافی عجیب است، اما این نظریه توسط خود طبیعت ثابت شده است، که در آن بسیاری از اشکال انتقالی زندگی وجود دارد. به عنوان مثال، مرجان ها، در واقع، گیاهان دریایی هستند، اما عاری از عناصر بومی خود، بلافاصله به سنگ تبدیل می شوند. در میان گیاهان، شکل انتقالی در حیوانات (گیاهان گوشتخوار) وجود دارد.