اگر در اواخر شب به پیاده روی می رفتیم و یک ستاره زیبا و درخشان در آسمان می دیدیم، به احتمال زیاد آن ناهید (زهره) بود. این سیاره به نام الهه عشق رومی نامگذاری شده است. ناسا همچنین هنگام انتخاب این سیاره به عنوان هدف در دو ماموریت اکتشافی خود در آینده، توجه زیادی به زهره می کند.
دو کار پیشنهادی محتوای متفاوتی دارند و به نتایج جداگانه ای منجر خواهند شد. طرح اول VERITAS (مخفف زهره تابش، علوم رادیویی، InSAR، توپوگرافی، و طیف سنجی) نام دارد. در طول این ماموریت، ماهواره به دور مدار زهره پرواز می کند و از سطح سیاره نقشه برداری می کند. اجرای نرم VERITAS می تواند به ناسا کمک کند تا صفحات پیچیده و تکتونیکی زهره را بهتر درک کند. بنابراین، ناسا مبنایی برای تعیین فعالیت زمین شناسی زهره دارد که هنوز وجود دارد یا خیر. طرح دوم DAVINCI + (مخفف Deep Atmosphere Venus Investigation of Noble gases, Chemistry, and Imaging Plus) است. DAVINCI + یک فضاپیمای کروی را از طریق جو زهره خواهد فرستاد.
عکسی از حرکت باد در جو زهره. این تصویر همچنین ضخامت مه اطراف سیاره را نشان می دهد در طول فرآیند نفوذ، کاوشگر دادههای جوی را جمعآوری میکند تا برای دانشمندان ارسال کند. مطالعات ترکیب جو احتمالاً به علم کمک می کند تا تصویر چگونگی شکل گیری سیاره زهره را تکمیل کند. با این حال، زهره به عنوان یک سیاره خطرناک مشهور است. این در یک اتمسفر ضخیم که بیشتر از CO 2 تشکیل شده است پوشیده شده است. در زیر مه یک فعالیت آتشفشانی پنهان است که زهره را به "گرم ترین" سیاره منظومه شمسی تبدیل کرده است.
اگر فضاپیماها بیش از حد به عمق جو زهره بروند، باران اسیدی ناگزیر رخ می دهد و آنها را نابود می کند.