واندرز فارسی | جهان عجایب

در سال 1923 کتابی از نویسنده و طبیعت شناس مشهور، مردم شناس فرانک ملاند با عنوان در آفریقای طلسم شده در لندن منتشر شد. نویسنده آن عضو انجمن سلطنتی انسان شناسی، جغرافیایی و جانورشناسی لندن است. یک فصل کوچک فقط شامل سه صفحه به قسمتی اختصاص داشت که برای ما جالب بود.

در مرکز قاره سیاه، نویسنده اطلاعات مختلف و گاهی بسیار مبهم در مورد یک حیوان عجیب و غریب به نام کونگاماتو جمع آوری کرد ... به گفته بومیان، این حیوان در منطقه باتلاقی جیوندو، در شمال غربی رودزیای شمالی (زامبیا) زندگی می کند. ، در نزدیکی مرزهای کنگو (زئیر) و آنگولا. ملاند که کنجکاو شده بود از یکی از ساکنان محلی پرسید: این کونگاماتو چیست؟ این یک پرنده است. و او چگونه است؟ «این واقعاً یک پرنده نیست. بیشتر شبیه یک مارمولک با بال های چرمی مانند خفاش است.

ملاند این دیالوگ را بدون فرو رفتن در فکر ضبط کرد، اما پس از مدتی فکر کرد: چرا، حتماً نوعی خزنده پرنده است! سپس سؤالات جدیدی مطرح کرد و فهمید که طول بال های این موجود بین 1، 20 تا 2، 15 متر است، که کاملاً فاقد پر است و پوستش صاف و برهنه است و منقارش مجهز به دندان است. او که بیشتر و بیشتر متقاعد شده بود که آفریقایی ها یک مارمولک پرنده را برای او توصیف می کنند، تصمیم گرفت کتاب هایی را که این موجودات در آنها نقاشی شده اند را به آنها نشان دهد. مردم محلی بدون سایه ای از تردید، انگشتان خود را به سمت تصویر پتروداکتیل نشانه رفتند و با وحشت زمزمه کردند: "کونگاماتو!" افسانه های زیادی در مورد این موجود وجود داشت، از تاریک ترین شهرت برخوردار بود: می گفتند که قایق ها را واژگون می کند و کافی است به آن نگاه کنید تا فوراً از وحشت بمیرید. ملاند می نویسد: "سیاه پوستان متقاعد شده اند که این موجود هنوز هم زندگی می کند."

این تصور که یکی از پتروسارها (مارمولک های پرنده) می تواند تا همین اواخر وجود داشته باشد، برخلاف دیرینه شناسی مدرن است. بیشتر این مارمولک های پرنده در ژوراسیک و کمتر در رسوبات کرتاسه یافت می شوند. طبق نسخه علمی رسمی، آنها 70 میلیون سال پیش منقرض شدند. تکان دادن قدرتمند بال ها به مقدار قابل توجهی انرژی برای پرواز نیاز دارد. برای رسیدن به این هدف و جلوگیری از یخ زدن، پتروسارها باید یک سیستم تنظیم حرارت بدن نسبتاً عالی مانند پرندگان یا خفاش ها داشته باشند. برای اینکه بدن دمای ثابتی داشته باشد، پرها یا پشم باید این کار را انجام دهند که به جلوگیری از اتلاف بیش از حد گرما از سطح بدن کمک می کند.

تا کنون، به سختی می توان با دلایل کافی ادعا کرد که خزندگان پرنده مجهز به پر بودند: آثار کشف شده از بدن آنها فقط وجود بال های غشایی را نشان می دهد. پس شاید این موجودات عجیب مو داشتند؟ در دم بزرگ یک پتروزار آثاری از مو و غدد چربی یافت شد. اندازه یک پتروزار بسیار متفاوت است. اندازه آن از گنجشک تا عقاب متغیر است، اما یک گونه آمریکایی نیز وجود دارد که طول بال های آن 7.5 متر بود. این پترانودون موجود خارق‌العاده‌ای بود: سرش صاف شده و به بدن فشار داده شده بود و یک برآمدگی پنجه‌ای را تشکیل می‌داد که بدون شک می‌توانست به عنوان سکان و دم باشد. اما شایعات در مورد مارمولک های پرنده در آفریقا به اندازه متوسط ​​تر تا 2 متر اشاره دارد. شاید ما در مورد ramphorhynch (رامفورینکوس) صحبت می کنیم؟

ملاند می نویسد: «باتلاق جیوندو مکان بسیار مناسبی برای زندگی چنین خزنده ای است. حدود 50 مایل مربع از باتلاق‌های پیوسته تشکیل شده توسط دلتای داخلی رودخانه جیوندو را اشغال می‌کند و به کانال‌ها و نهرهای زیادی تقسیم می‌شود که بیشتر در یک جریان شفاف کریستالی ادغام می‌شوند. کل باتلاق با پوشش گیاهی متراکم پوشیده شده است: تنه های بلند با لیانا و سرخس پوشیده شده است. این خانه ایده آل برای کنگاماتو خواهد بود."

لازم به ذکر است که این گواهی یک جانورشناس باتجربه و مشهور جهان است. او از اظهار نظر در مورد موجود عجیب خودداری کرد، اما در این مورد خودداری او به نفع وظیفه شناسی توصیف است. دانشمند در مورد این حیوان به عنوان یک خفاش صحبت می کند، اما واضح است که به هیچ یک از گونه های شناخته شده تعلق ندارد.

روایت ساندرسون یکی از جزئیات اساسی در افسانه کنگاماتو را توضیح می‌دهد، یعنی اینکه حیوان قایق‌ها را واژگون می‌کند. این ویژگی رفتاری ارتباط چندانی با آنچه در مورد پتروداکتیل ها و خفاش ها می دانیم ندارد. اما اگر کونگاماتو و همتایانش اولیتیو عادت دارند به سمت افرادی که از قلمروشان عبور می کنند بروند (اگر فقط برای ترساندن)، آنگاه به راحتی می توان فهمید که چرا قایق ها واژگون می شوند.