واندرز فارسی | جهان عجایب

باران چگونه رخ می دهد و شکل سیارات منظومه شمسی چگونه است؟ بیایید در مقاله زیر بدانیم.

1. باران الماس: الماس‌هایی که در زمین بسیار ارزشمند هستند، به لطف «بارش‌های الماس» جالبشان در زحل بسیار رایج هستند. تخمین زده می شود که نزدیک به 1000 تن الماس به صورت "باران" به سطح این سیاره می ریزد.

نه تنها زحل، بلکه نپتون و مشتری نیز باران های مشابهی دارند. یک مطالعه نشان داد که آنها از طوفان های رعد و برق شدید با میانگین 10 ضربه در ثانیه سرچشمه می گیرند. رعد و برق زیاد اتفاق می افتد، همراه با دمای بسیار داغ در این سیارات، باعث می شود مولکول های متان در جو از هم جدا شوند و کربنی را تشکیل دهند که آزادانه در حالت جامد معلق است و سپس به زمین می افتد. با این حال، همه آنها به الماس تبدیل نمی شوند. دانشمندان می گویند که بیشتر کربن با حرکت در جو متراکم و چند لایه زحل به گرافیت تبدیل می شود.

2- باران اسیدی داغ:زهره با دمای سطحی 463.85 درجه سانتیگراد گرمترین سیاره منظومه شمسی است. فشار اتمسفر روی این سیاره به قدری زیاد است که آنها به راحتی مواد جامد را "خراش" می کنند و سطح سیاره نیز دائما شاهد فعالیت های آتشفشانی است. نه تنها این، بلکه جو زهره نیز مملو از ابرهای اسید سولفوریک است که مرتباً بر روی سیاره باران می بارد. با این حال، دمای فوق العاده در سطح سیاره باعث می شود که قطرات باران اسیدی به سرعت از ارتفاع حدود 25 کیلومتری به بخار تبدیل شده و در اینجا آویزان شوند.

3. باران سرد متان: در تیتان، بزرگترین قمر زحل، باران‌های مکرر متان یخی در دمای بسیار سرد، در حدود -179 درجه سانتیگراد وجود دارد. همانطور که زمین چرخه آب دارد، تیتان نیز چرخه متان بسیار منحصر به فردی دارد. باران ها متان مایع را به مخازن می ریزند و قبل از اینکه چرخه جدیدی را شروع کنند، تبخیر و به ابر تبدیل می شوند.

4. یخ خشک و برف: در سال 2012، داده های مدارگرد شناسایی مریخ ناسا شواهدی مبنی بر وقوع باران دی اکسید کربن در سیاره سرخ در اختیار دانشمندان قرار داد. در آنجا دی اکسید کربن یخ زده به صورت سنگ های جامد روی سطح سیاره بارید. مشخص است که شرایط ایده آل برای وقوع این باران ها در حدود منفی 125 درجه سانتیگراد است که بسیار سردتر از نقطه انجماد آب روی زمین است، اما یافتن آن در سطح مریخ بسیار آسان است. برخلاف شکل اصلی، این "باران ها" آب مایع را حمل نمی کنند، بنابراین به آنها "تگرگ خشک" می گویند.

5. باران هلیوم در فشار شدید: اگر باران به راحتی در سیارات زمین مشاهده می شود، پس سیارات گازی چطور؟ در سال 2021، گزارشی که در مجله نیچر منتشر شد، شواهدی را نشان داد که باران هلیوم در سیارات گازی مانند مشتری و زحل بسیار رایج است. آنها از قطرات هلیوم مایع مخلوط با هیدروژن و فلز مایع تشکیل شده اند که تحت شرایط فشاری خاص، حدود 40000 برابر اتمسفر زمین، رخ داده اند.

6. باران شدید پلاسما: با این حال، از آنجایی که سطح خورشید تا میلیون ها درجه سانتیگراد گرم است، آب نمی تواند تبخیر یا متراکم شود. در عوض، این باران‌ها از جریان‌های پلاسمای باردار الکتریکی می‌آیند که به جو بیرونی خورشید پرتاب می‌شوند. در اینجا، پلاسما سرد می‌شود و به صورت توده‌های ضخیم گاز متراکم می‌شود، قبل از اینکه دوباره به سطح خورشید بیفتد و «باران‌های» شدیدی را تشکیل دهد که به عنوان تاج‌ها شناخته می‌شوند.