واندرز فارسی | جهان عجایب

شاید بسیاری از مردم در جوانی به آسمان نگاه می کردند و ستاره های درخشان را می دیدند، فکر می کردند: آیا روزی سقوط خواهند کرد؟ اگر سقوط کرد و به زمین برخورد کرد چه؟ کنجکاوی اولین گام در پیشرفت بشر است، دانشمندان نیز از طریق چنین سوالاتی به تحقیق می پردازند و پاسخ این سوال این است: سقوط نخواهد کرد! اما اصل چیست؟

"کیهان شناسی بیگ بنگ"

برای درک معمای معلق بودن سیاره ها، ابتدا باید بفهمیم که سیارات چگونه متولد می شوند. همیشه بحث های زیادی در مورد تولد جهان و آنچه که توسط اکثر دانشمندان به عنوان کیهان شناسی "بیگ بنگ" شناخته می شود وجود داشته است. در مارس 1949، فرد هویل، ستاره شناس بریتانیایی، ایده کشف تابش پس زمینه مایکروویو کیهانی را در سال 1964 مطرح کرد که بعدها به شواهد مهمی در حمایت از انفجار بزرگ تبدیل شد. بر اساس مشاهدات انجام شده توسط ماهواره پلانک در سال 2015، بیگ بنگ حدود 13.8 میلیارد سال پیش منفجر شد، سپس به گسترش ادامه داد تا به وضعیت جهان که امروز می شناسیم برسد.

با توجه به مبدأ و اثبات مدل انفجار بزرگ، جهان اولیه از مواد همگن و همسانگرد با دمای بالا و فشار بالا تشکیل شده بود و انبساط و سرد شدن بسیار سریع در فاز اولیه رخ داد. می توانید فرآیند انفجار را مانند یک زودپز پر از آب و برنج تصور کنید که خروجی بخار زودپز را مسدود می کند و باعث می شود گاز بدون جایی برای فرار منبسط شود، فشار دائما در حال افزایش است. ، قابلمه طاقت نیاورد و در نهایت منفجر شد. در پایان، ذرات بنیادی متولد می شوند، با سرد شدن شدید، اولین سیارات، ستاره ها، کهکشان ها و حتی حیات متولد می شوند.

بیشتر ستارگانی که در زندگی روزمره با چشم غیرمسلح می توانیم ببینیم ستاره هستند. ستارگان زمانی تشکیل می شوند که نواحی با چگالی بالا از ابرهای مولکولی به پلاسمای کروی تبدیل می شوند که همگی از انفجار بزرگ جدا نیستند. این روند اولین تولد ستارگان است. شاید ستاره هایی که وقتی به بالا نگاه می کنید می بینید میلیاردها سال است که می درخشند. وقتی بزرگ شدی، دوباره به آسمان نگاه می کنی، ممکن است برخی از ستاره های دوران کودکی ات ناپدید شده باشند. این معجزه طبیعت است که مردم را شگفت زده و مجذوب آن می کند.

کاوش در "گرانش کیهانی"

در سال 1687، اسحاق نیوتن برای اولین بار قانون گرانش جهانی را در "اصول ریاضیات فلسفه طبیعی" منتشر کرد، که می تواند به خوبی تعامل بین اجسام، بخشی از مکانیک باستانی را توضیح دهد. دلیل معلق بودن ستارگان در هوا را نمی توان از اثرات گرانش جدا کرد. اما گرانش دقیقا چیست؟

جاذبه از سقوط ستاره ها جلوگیری می کند. اگر از تعریف نیوتن استفاده کنیم، گرانش جهانی به نیرویی اطلاق می شود که دو ذره را به یکدیگر جذب می کند که با حاصلضرب جرم آنها متناسب و با مجذور فاصله بین آنها نسبت معکوس دارد. خلاصه ساده این جمله این است: هر چه جرم بیشتر باشد، نیروی گرانش بیشتر و با فاصله بیشتر، نیروی گرانش کوچکتر است. در زندگی روزمره، ما می‌توانیم چیزهای زیادی را ببینیم که به دلیل گرانش وجود دارند، مانند سبزیجاتی که بیشتر می‌خریم، سنگین‌تر هستند یا جریان از بالا به پایین، سیب‌ها از بالا به پایین می‌افتند. برخی از مردم می پرسند، آیا جاذبه روی بدن انسان نیز وجود دارد؟ چرا هیچ هیجانی در زندگی روزمره وجود ندارد؟

این به این دلیل است که جرم شخص بسیار کوچک است و نیروی گرانشی بین فرد و جسم بسیار ضعیف است که نمی‌توان آن را نادیده گرفت. اما نیروی گرانشی بین زمین و انسان بسیار قوی است، ما انسان ها در روند طولانی تکامل با آن سازگار شده و عادت کرده ایم، بنابراین معمولاً هیچ احساس قوی خاصی وجود ندارد. برای اثبات آن، یک مثال بسیار ساده وجود دارد، در زندگی ما هرگز کسی را ندیده ایم که پیاده بپرد و مستقیم به فضا پرواز کند، درست است؟ آیا تا به حال دیده اید که کسی مستقیماً از قطب جنوب به قطب شمال پرواز کند؟ به دلیل وجود گرانش است که ما به سطح زمین کشیده می شویم و به ما اجازه می دهد تا به طور عادی زندگی کنیم.

چرا ستاره ها نمی افتند؟

پس رابطه بین گرانش و سیارات چیست؟ هر سیاره نه تنها تحت تأثیر نیروی گرانشی اعمال شده توسط یک سیاره است، بلکه تحت تأثیر نیروهایی از همه جهات است که با هم کار می کنند تا سیاره را در یک حالت حرکت ثابت اما نسبتاً متعادل نگه دارند. ستارگانی که هنگام نگاه کردن به بالا می توانیم ببینیم بسیار پرجرم هستند، اما در واقع بسیار دور از زمین هستند. در سال 1915، رابرت اینس، ستاره شناس اسکاتلندی، پروکسیما قنطورس را در آفریقای جنوبی کشف کرد که نزدیک ترین ستاره به خورشید است و 4.22 سال نوری از زمین فاصله دارد.

سال نوری مسافتی است که نور در یک سال در خلاء طی می کند. 1 سال نوری حدود 9.46 تریلیون کیلومتر است. اگر از استوای زمین به عنوان معیار استفاده شود، به این معنی است که 1 سال نوری می تواند 236.5 میلیون بار به دور استوای زمین بچرخد، اگر با سرعت 120 کیلومتر در ساعت حرکت کنید، 9 میلیون سال طول می کشد تا در 1 سال نوری سفر کنید! به طور کلی، سقوط ستارگان به دلیل گرانش زمین دشوار است، بنابراین آنها در فضا معلق می مانند.

پس شهاب‌سنگ‌هایی که می‌بینیم چیست؟

آیا آنها سیارات در حال سقوط هستند؟ شهاب سنگ به سنگی اطلاق می شود که در فضای بین ستاره ای می گذرد که معمولاً از مواد فضایی مانند غبار کیهانی و توده های جامد تشکیل شده است. با نزدیک شدن به زمین، توسط جاذبه زمین جذب می‌شود، بنابراین وارد جو زمین می‌شود و به جو مالش می‌دهد تا نور دنباله‌دار را مشتعل کند. رنگ بسته به درجه سوختگی آن متفاوت خواهد بود. لازم به ذکر است که شهاب سنگ ها سیاره نیستند چه برسد به سیارات در حال سقوط. اگر به بالا نگاه کردید و یک ستاره در حال تیراندازی دیدید، نگران ستاره در حال سقوط نباشید، بلکه از درخشش آن لذت ببرید و شاید آرزویی را مانند افسانه ها برآورده کنید.

نتیجه: سفر برای کشف جهان بی پایان است

از زمان های بسیار قدیم، بشر همیشه کنجکاوی و میل به کاوش در آسمان و جهان بیکران داشته است. در سلسله مینگ، تائو چنگدائو، معروف به وانهو، زمانی 47 موشک ساخت و آنها را به یک صندلی بست، سپس خودش روی صندلی نشست و موشک را مشتعل کرد و آرزو داشت به آسمان پرواز کند. امروزه با توسعه و پیشرفت مستمر علم و فناوری، انسان اقدام به ساخت سفینه های فضایی، ایستگاه های فضایی بین المللی، لباس های فضایی میکند و مردم به طور فزاینده ای اینها را درک می کنند. با عمق درک مداوم، وقتی به آسمان نگاه می کنیم، از ترس ناشناخته در دوران بدوی رها می شویم. اکنون که سرعت اکتشاف ادامه دارد، کاوشگرهای فضایی ساخته دست بشر در سراسر ماه و حتی مریخ هستند، اسرار جهان هنوز بی سر و صدا در انتظار کشف هستند.