اگرچه در اولین تلاش خود غرق شد، اما زیردریایی برندتاچر شاهدی هیجان انگیز از دستاوردهای اولیه فناوری نظامی و ناوبری زیر آب است. در موزه تاریخ نظامی آلمان در درسدن، یک زیردریایی آهنی بزرگ در اتاق نمایشگاه وجود دارد. به گزارش Amusing Planet، کشتی پیشگام برندتاچر که در سال 1850 ساخته شد، اولین زیردریایی آلمانی ساخته شده و قدیمی ترین زیردریایی بازمانده در جهان بود.
برندتاچر توسط ویلهلم بائر، مهندس آلمانی متولد دیلینگن در پادشاهی باواریا طراحی شده است. بائر که در ابتدا به عنوان چوب بری آموزش دید، در نهایت جانشین پدرش به عنوان گروهبان در هنگ سواره نظام باواریا شد و به ارتش پیوست. بائر به عنوان یک مهندس توپخانه در طول جنگ آلمان و دانمارک (1848 - 1852)، شاهد بود که نیروی دریایی آمریکا به راحتی ساحل پروس را محاصره کرد. این تجربه او را الهام بخش ساخت تا زیردریایی بسازد که بتواند محاصره را بشکند. در آن زمان زیردریایی ها ایده جدیدی نبودند. در میان اولین مدل‌های موفق زیردریایی، مدلی بود که توسط مهندس و مخترع هلندی کورنلیوس دربل برای پادشاه جیمز اول انگلستان در سال 1620 طراحی شد. مشخص نیست که ویلهلم بائر تا چه حد از پیشینیان خود الهام گرفته است. با این حال، او شروع به مطالعه کشتی سازی و هیدرولیک کرد. زمانی که بائر در یوتلند مستقر بود، حرکات طبیعی فوک ها را مشاهده کرد و از آنها به عنوان مدلی برای توسعه طرح استفاده کرد. در واقع، شکل کشتی او شبیه یک مهر چاق و چله بود و نام مستعار مهر آهنی را برای آن به ارمغان آورد.
بائر در سال 1849 به باواریا بازگشت و اختراع خود را به کمیسیون نظامی ارائه کرد، اما آنها آن را رد کردند. او بدون دلسردی به آلمان شمالی رفت و به ارتش شلسویگ-هولشتاین پیوست که آنها به این پروژه ابراز علاقه کردند و از او خواستند که آن را بیشتر توسعه دهد و نسخه ای بسازد. بائر یک نسخه کارآمد از این زیردریایی ایجاد کرد، اما ارتش از تامین بودجه برای تحقق آن امتناع کرد و باوئر را مجبور کرد تا از منابع خصوصی کمک مالی کند. او مقداری پول جمع کرد و با مهندس آگوست هاوالدت شروع به ساخت کشتی کرد. با این حال، به دلیل کمبود بودجه، بائر و هاوالدت مجبور شدند تغییرات مهمی در طراحی اصلی مانند کاهش ضخامت دیواره کشتی و حذف مخازن بالاست انجام دهند. در عوض، آب در پایین بدنه، زیر عرشه اصلی قرار دارد و زمانی که کشتی تغییر جهت می دهد، نسبتا آزادانه در این منطقه حرکت می کند. این نقص طراحی منجر به تعادل ضعیف شد که احتمالاً در شکست کشتی نقش داشته است.
زیردریایی برندتاچر 8.5 متر طول و حدود 31751 کیلوگرم وزن دارد. این کشتی با دو ملوان که چرخ را با دست و پای خود می چرخانند کار می کند. نفر سوم در عقب زیردریایی می نشیند و سکان و سایر تجهیزات کنترلی را کنترل می کند. برندتاچر برای حمله به کشتی های دشمن طراحی شده بود. کشتی در زیر بدنه هدف شیرجه می‌رفت، جایی که کاپیتان از طریق یک جفت دستکش لاستیکی که به سوراخی در بدنه متصل شده بود دست می‌کشید و خود را به کشتی دشمن متصل می‌کرد. در 1 فوریه 1851، نمایشی در بندر کیل برگزار شد. درون زیردریایی بائر، نجار فردریش ویت و آهنگر ویلهلم تامسن حضور داشتند. چند دقیقه اول به آرامی گذشت، اما وقتی بائر برای غواصی به عمیق ترین قسمت بندر رسید، بدنه شروع به نشت کرد و نتوانست فشار آب را تحمل کند. در حالی که شناور شروع به جاری شدن سیل کرد، به آرامی به پایین بندر فرو رفت.
بائر و همراهانش به مدت شش ساعت منتظر ماندند تا آب به اندازه کافی نفوذ کند تا فشار داخل برابر شود. این امر باعث شد تا دریچه زیردریایی باز شود و سه ملوان به سطح برسند. لاشه کشتی براندتاچر در سال 1887 نجات یافت و اکنون در موزه تاریخ نظامی درسدن به نمایش گذاشته شده است. بائر به ساخت دومین زیردریایی به نام Seeteufel (شیطان دریا) برای تزار الکساندر دوم روسیه ادامه داد. بائر با آموختن از تجربه قبلی با برندتاچر، مشکل را با طراحی اول برطرف کرد. Seeteufel بسیار بزرگتر و پیشرفته تر است و 133 غواصی موفق را در عرض 4 ماه انجام می دهد. با این حال، در طول 134 غواصی، زیردریایی بر روی ماسه های بستر دریا گیر کرد. با پمپاژ تمام آب مخزن استوانه ای، خدمه زیردریایی را به اندازه ای بالا بردند که درب کشتی بالای آب قرار گیرد. تمام خدمه از جمله بائر نجات یافتند اما زیردریایی در ته دریا غرق شد. یک مدل مینیاتوری از شیطان دریایی در موزه Deutsches در مونیخ به نمایش گذاشته شده است.
.jpg)
