واندرز فارسی | جهان عجایب

بروکس براون گفت: از اینکه آنها هیچ کاری با صفحات وب انجام ندادند کاملاً مات و مبهوت بودم. اریک می گفت چگونه می خواهد مردم را منفجر کند. "هی، من بمب لوله ای می سازم. من طرح های آنها را در وب سایت خود دارم. من این مردم را خواهم کشت دلیلش این است.» این سطحی فراتر از شوخی است.» سندی که سی‌بی‌اس به دست آورده است تأیید می‌کند که بازرسان با خانم جودی براون ملاقات کردند و متعاقباً سعی کردند حکم بازرسی خانه هریس را بگیرند، اما نتوانستند این کار را انجام دهند. نیت دایکمن، از همان مدرسه، گفت که هریس و کلبولد ماه‌ها قبل از تیراندازی سلاح‌های خود را به نمایش گذاشته و درباره آنها لاف می‌زدند. در همین حال، دوون آدامز، دانش آموز سال دوم در سال 1998، نیز در وب سایت هریس به عنوان هدف مورد نظر نام برده شد. کلبولد حتی یک تکلیف را به قدری خشونت آمیز تحویل داد که معلمش بعداً آن را بدترین داستانی که تا به حال خوانده است نامید.

محققان سرانجام پس از خواندن مجلات به جا مانده از هریس و کلبولد به این واقعیت پی بردند. البته اظهارات موجود در آن دو بمب پروپان 20 پوندی عمل نکرده را توضیح می‌داد که آن دو در آن صبح به کافه تریا حمل کردند. نقشه کشتن صدها نفر بود، با دو بمب دست ساز عظیم که همه چیز را به حرکت در می آورد - اما استراتژی آنها شکست خورد و بمب ها منفجر نشدند.

به گفته جان کیکبوش، رئیس بخش تحقیقات کلانتر شهرستان جفرسون، بمب‌های پروپان به دلیل سیم‌کشی نامرغوب شکست خوردند. تنها پس از آن، در حالی که در بیرون با ناامیدی منتظر انفجار بمب ها بودند، دو تیرانداز دوباره وارد مدرسه شدند و قبل از اینکه کمی بعد از ساعت 12 شب جان خود را بگیرند، قتل عام اسلحه محور خود را آغاز کردند. اندکی پس از آن بود که سرانجام تیم SWAT وارد ساختمان شد و آنها خودکشی کردند.

چگونه قتل عام کلمباین مقامات را تحت فشار قرار داد

بیشتر پوشش‌های فوری پیرامون تیراندازی نشان می‌دهد که هریس و کلبولد مدرسه را گروگان گرفته‌اند و مداخله پلیس را دشوار کرده‌اند. در واقعیت، این به سادگی سناریویی بود که پلیس شهرستان جفرسون - یا در بیشتر نقاط کشور هرگز با آن مواجه نشده بود. کالن نوشت که کلمباین نخستین گروگان گیری بزرگ در عصر تلفن همراه بود. به گفته کالن، اگرچه مدرسه کلمباین هرگز گروگان نبود، اما پلیس به این وضعیت مانند گروگان گیری برخورد کرد. او توضیح داد که چگونه پلیس «محوطه‌ای را ایجاد کرده بود، مطمئن شد که مردان مسلح فرار نمی‌کنند و اساساً منتظر خواسته‌هایشان بودند. و در یک نقطه همچنین با رفتن به ساختمان، اولین تیم SWAT وارد شد.

مقامات یک موضع تدافعی در مقابل موضع تهاجمی اتخاذ کرده بودند که امروزه مورد استفاده قرار می گیرد و به این ترتیب، کل وضعیت کلمباین را به درستی مدیریت کرد. این تصور که هریس و کلبولد خود را در داخل حبس کردند، دانش آموزان را گروگان گرفتند و احتمالاً اگر همه چیز از ریل خارج نمی شد، مطالباتی را مطرح می کردند، تفسیر نادرست بزرگی از سناریو بود.

دانش آموزان در محل یادبود قربانیان گرد هم می آیند. مه 1999.

اریک هریس و دیلن کلبولد رانده‌ شده های اجتماعی نبودند که از انتقام گرفتن از کسانی که به آنها ظلم می‌کردند ناامید بودند. احتمال بیشتری وجود دارد که این دو نوجوان به ترتیب روان پریشی و از نظر بالینی افسرده بودند. آنها اعضای طرد شده یک گروه خشمگین به نام مافیای ترنچ کت نبودند، بلکه در واقع یک قاتل حسابگر بودند. شاید پاسخ صریح میلیون ها نفر حتی برای دهه ها پس از قتل عام دبیرستان کلمباین در مورد اینکه چرا این دو پسر اعمال خشونت آمیز وحشیانه ای را که انجام دادند، هیچ ربطی به هیچ یک از مافیای ترنچ کت نداشته باشد و در عوض به احتمال زیاد با یک بیانیه منطقی توضیح داده می شود: آنها از نظر روحی خوب نبودند.