تاسیسات تخلیه دولتی، با نام مستعار جزیره یونان، زمانی حاوی شش ماه غذا، آب و دارو بود. مشخص نیست که آیا کنگره ایالات متحده هرگز به پناهگاه زیرزمینی نقل مکان کرده است یا خیر، اما این مرکز در سال 1992 منحل شد و به یک جاذبه عمومی تبدیل شد. در طول جنگ سرد بین ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی، خطر جنگ هسته ای سیاستمداران را نگران کرد. دولت ایالات متحده این تفرجگاه را در سال 1942 از خطوط راه آهن Chesapeake و Ohio خریداری کرد و روند دو و نیم ساله ذخیره سازی تحت پروژه جزیره یونانی آغاز شد. این تاسیسات زیرزمینی گسترده حاوی همه چیز مورد نیاز برای حفظ حیات در صورت حمله هسته ای است.
درهای باشکوه از افراد داخل در برابر ریزش رادیواکتیو، انفجار بمب یا مزاحمان محافظت می کند. برخی از درها پشت دیوارهای پوشیده از کاغذ دیواری یا درهای تقلبی پنهان می شوند. یک اتاقک ضدعفونی شیمیایی در داخل ورودی، گرد و غبار رادیواکتیو را از پناهجویان در تونل پاک می کند. علاوه بر اتاق نشیمن، اتاق جلسات و اتاق پزشکی، این مرکز دارای یک اتاق عملیات مجهز به سلاح و تجهیزات ارتباطی برای اطمینان از ایمنی کاربران است. کارمندان دولت که خود را به عنوان تعمیرکاران برق هتل معرفی می کردند، در طول سال ها سرپناه را با تجهیزات پر کردند. در سال 1992، زمانی که واشنگتن پست در مورد این پناهگاه گزارش داد، مصاحبه با کارگران ساختمانی و مقامات دولتی مقیاس این پروژه را آشکار کرد. دولت فدرال ایالات متحده به سرعت این پناهگاه را منحل کرد. پس از دو سال بازسازی، این مرکز در سال 2006 به روی بازدیدکنندگان افتتاح شد.