واندرز فارسی | جهان عجایب

در اوایل صبح روز جمعه 11 فوریه 2011، دو معلم و 13 دانش آموز نوجوان از یک مدرسه مجاور وارد آبدره دانمارکی در غرب جزیره نیوزیلند شدند. برای نوجوانان یک سواری هیجان انگیز با قایق اژدها (کانوی بلند) 8 متری در آب های یخی نزدیک ساحل در نظر گرفته شده بود. بعداً معلوم شد که این سفر مورد توافق قرار نگرفته است، که آب و هوا با استانداردهای رفتن به دریا مطابقت ندارد و تعداد دانش آموزان زیادی در یک قایق وجود دارد. ابتدا همه چیز به خوبی پیش رفت و قایق تقریباً 2 کیلومتر از ساحل دور شد، اما در ادامه به دلیل وزش باد شدید و یک پیچ ناموفق، حادثه ای رخ داد و قایق واژگون شد.

با معجزه ای، شش دانش آموز و یک معلم موفق به رسیدن به ساحل شدند و بلافاصله شروع به تماس با خدمات نجات کردند. دو ساعت بعد، زمانی که 12 آمبولانس و دو آمبولانس قبلاً به ساحل آبدره رسیده بودند، با کمک چهار هلیکوپتر می توان جسد هفت دانش آموز باقی مانده را در آب پیدا کرد (جسد معلم دوم فقط 53 نفر پیدا شد. چند روز بعد، او تنها کشته شد. خوشبختانه، همه نوجوانان جلیقه نجات پوشیده بودند و به همین دلیل روی سطح باقی ماندند، اما کاملاً مرده به نظر می رسیدند و مانند یخ رنگ پریده و سرد بودند. بر اساس گزارش رسانه ها، چند ساعت از لحظه "مرگ" آنها تا احیا می گذرد و در تمام این مدت قلب دانش آموزان مدرسه عملاً نمی تپد. بی بی سی اخیرا مستندی از این حادثه منتشر کرده و خبرنگاران با جوانان مصاحبه کرده اند. به یاد دارم که هوا خیلی سرد بود و همه جا یخ بود، خیلی سرد بود. وقتی به سطح زمین آمدم، همه فریاد می زدند، این یک کابوس واقعی بود، وحشت شروع شد. سپس معلم به ما گفت که در غیر این صورت باید شنا کنیم. همه ما خواهیم مرد."

کاترین از جمله کسانی بود که توانست تا ساحل شنا کند. دانش آموز دیگری به نام کاسپر بسیار خوش شانس بود و جای تعجب نداشت، دمای آب تنها +2 درجه سانتیگراد بود و صدها متر تا ساحل فاصله وجود داشت. «هوا آنجا خیلی سخت بود، باد شدیدی می آمد. قایق درست در آب های آزاد واژگون شد و همه مردم در آب افتادند. نمی توانستم شنا کنم. یکی از دوستانم نزد من آمد و سعی کرد به من کمک کند، اما نتوانست. مدت کوتاهی پس از آن من در حالت مرگ بالینی به پایان رسیدم، من در آب یخ، یخ زدم. تا سرانجام پزشکان به دانش آموزان مجروح رسیدند، قلب آنها بیش از دو ساعت بود که نمی تپید. آنها بسیار سرد بودند، کاملاً یخ زده بودند. اما ما قبلاً می دانستیم که اگر شما اینقدر سرد هستید، به این معنی است که می توانیم شما را احیا کنیم. آنها کاملاً مرده به نظر می رسیدند، اما در واقع هنوز نمرده بودند. ما هنوز شانس آنها را داشتیم. 

هیپوترمی شدید و سریع قلب دانش آموزان را متوقف کرد، همچنین تمام فرآیندهای بدن آنها را کند کرد. بنابراین، اندام های آنها هنوز می تواند گرم شود و سپس آنها شروع به کار می کنند که انگار هیچ اتفاقی نیفتاده است. «در آن لحظه هدف ما این بود که خون آنها را با سرعت 1 درجه در 10 دقیقه گرم کنیم. وقتی کاسپر نزد ما آمد، دمای بدنش فقط 17 درجه بود. وقتی توانستیم خون او را تا 26 درجه گرم کنیم، قلبش دوباره شروع به تپیدن کرد و وارد ریتم عادی شد.» به گفته دکتر وانشه، وقتی دیگر بچه ها به این روش "احیا" شدند، پزشکان نگران بودند که چگونه این امر بر مغز نوجوانان تأثیر می گذارد. آیا آنها می توانند از این حادثه تکان دهنده بهبود یابند یا معلول میشوند؟ زمانی که مغز آنها را اسکن کردیم، از اینکه دیدیم هیچ ناهنجاری وجود ندارد شگفت زده و خوشحال شدیم. وانشه می‌گوید و این بیشترین تعداد قربانیان هیپوترمی است که یکباره احیا شده‌اند و 100 درصد بقا داشته‌اند. پس از بازیابی ضربان قلب دانش آموزان، آنها سه روز دیگر را در حالت کمای مصنوعی گذراندند و تنها پس از آن به آرامی شروع به بهبودی کردند. در روزهای اول، وضعیت آنها هنوز پزشکان را می ترساند، زیرا برخی از نوجوانان یکدیگر را نمی شناختند و مشکوک به صدمات مغزی بودند، برخی دیگر به طور خود به خودی دچار مشکل می شدند و برخی دیگر اصلاً چیزی را که در قایق برای آنها اتفاق افتاده به خاطر نمی آوردند. اما اکنون هیچ یک از آنها عملاً هیچ عواقب جسمی منفی انجماد سریع، مرگ بالینی و احیاء را احساس نمی کنند.