واندرز فارسی | جهان عجایب

ولادیمیر کوماروف یک فضانورد فوق العاده با استعداد شوروی بود. اما او را بیشتر به خاطر مرگش با لقب مردی که از فضا سقوط کرد به یاد می آورند. در سال 1967، به مناسبت پنجاهمین سالگرد انقلاب فوریه روسیه، ولادیمیر کومانوف فضانورد شوروی به سفری تاریخی به فضا فرستاده شد. اما متأسفانه این سفر با تراژدی به پایان رسید. اگرچه تردیدهایی در مورد عجله و مشکل بودن ماموریت فضاپیمای سایوز 1 وجود دارد، اما این را به وضوح می دانیم: کوماروف بارها با  به دور مدار زمین پرواز کرده است. خودش تلاش کرد تا دوباره وارد جو شود و در نهایت به زمین افتاد و در یک انفجار هولناک جان باخت. هنوز جزئیات نامشخص زیادی درباره وقایع منتهی به این تراژدی وجود دارد، اما شکی نیست که مرگ او گواهی است بر مسابقه بی پایان جنگ سرد برای تسخیر فضا.

جاه طلبی و شغل به آسمان گره خورده است

ولادیمیر میخایلوویچ کوماروف قبل از تبدیل شدن به فضانورد شوروی، پسری بود که علاقه زیادی به پرواز داشت. کوماروف که در 16 مارس 1927 در مسکو متولد شد، از جوانی همیشه مجذوب هوانوردی و هواپیما بود. کوماروف در سن 15 سالگی به نیروی هوایی شوروی پیوست. در سال 1949 خلبان شد. تقریباً در همان زمان، کوماروف با والنتینا یاکولوونا کیسلیووا، زنی که عشق او به آسمان را تحسین می کرد، ازدواج کرد. او یک بار گفت: هرکس یک بار پرواز کرده باشد، هر کس یک بار با هواپیما پرواز کرده باشد، هرگز نمی خواهد از هواپیما یا آسمان جدا شود.

ولادیمیر کوماروف به همراه همسرش والنتینا و دخترش ایرینا در سال 1967.

او در سال 1959 از آکادمی مهندسی نیروی هوایی ژوکوفزکی فارغ التحصیل شد. و مدتها قبل از آن ، کاماروف تمایل داشت فضانورد شود. او به عنوان یکی از 18 نفر اولی که در این رشته جدید آموزش دیدند انتخاب شد. در این زمان، جنگ جهانی دوم به خاطره ای دور تبدیل شده بود و مشخص بود که فضای بیرونی در حال تبدیل شدن به میدان نبرد بعدی در جنگ سرد بود. برای کوماروف، به نظر می رسد که آسمان حد جدید است. در سال 1964، زمانی که در مأموریت Voskhod 1 موفق شد، یک نشانه شخصی به جا گذاشت اولین فضاپیمایی که یک نفر را به فضا برد. اگرچه کوماروف اولین کسی نیست که به فضا پرواز می کند افتخاری که با نام یوری گاگارین مرتبط است اما به دلیل استعداد و شجاعتش مورد احترام است.

تمبر پستی سال 1964 به یاد موفقیت کومانوف با پرواز وُسخود است.

با نزدیک شدن به پنجاهمین سالگرد انقلاب فوریه روسیه، دولت اتحاد جماهیر شوروی تصمیم گرفت تا یک طرح ویژه را برای سال 1967 اجرا کند.

مردی که از فضا سقوط می کند

این ماموریت یک هدف نسبتا بلندپروازانه را تعیین می کند: این دو فضاپیما در مدار پایین زمین قرار می گیرند. کوماروف فضاپیمای خود را درست در کنار یک فضاپیمای دیگر قرار میداد و سپس بین آن دو پیاده روی فضایی انجام می داد.

تصویری از فضاپیمای سایوز I که کومانوف در جریان این فاجعه خلبانی آن را به عهده داشت.

از آنجا داستان شروع به تاریک شدن کرد. طبق کتاب «استارمن» که در سال 2011 منتشر شد، فضاپیمای سایوز I کوماروف قبل از پرواز «مشکلات ساختاری 203» داشت. گفته می شود که به عنوان خلبان پشتیبان کومانوف، فضانورد معروف گاگارین برای به تعویق افتادن ماموریت استدلال کرده است. طراحان شوروی برای یک شاهکار فضایی جدید با فشار سیاسی مواجه شدند. فرانسیس فرنچ نویسنده در کتاب در سایه ماه نوشت: فضاپیمای سایوز قبل از حل همه مشکلات به سرعت وارد عملیات شد.

دو فضانورد شوروی یوری گاگارین و ولادیمیر کوماروف با هم به شکار رفتند.

در بازگویی دراماتیک استارمن، کاماروف می ترسید که در صورت پیوستن به ماموریت بمیرد، اما از عقب نشینی برای محافظت از گاگارین خلبان ذخیره و دوست نزدیکش امتناع کرد. اما به گفته کارشناسان، انتخاب گاگارین به عنوان خلبان ذخیره فقط اسمی بود، زیرا پس از تبدیل شدن به اولین فردی که به فضا پرواز کرد، او یک گنج ملی به حساب می آمد. در صورت وجود خطر، بعید است مقامات گاگارین را به هیچ ماموریتی بفرستند. در 23 آوریل 1967 ، کوماروف در پرواز سرنوشت ساز خود حرکت کرد.

او در 24 ساعت 16 بار به دور زمین چرخید، اما کوماروف نتوانست هدف نهایی ماموریت را تکمیل کند. دلیلش این است که یکی از دو پنل خورشیدی که انرژی فضاپیما را تامین می کند باز نشد. مقامات شوروی ظاهراً راه اندازی ماژول دوم را لغو کردند و سپس به کوماروف دستور دادند که به زمین بازگردد. کاماروف علیرغم مهارتش همچنان در کنترل فضاپیمای خود مشکل داشت و ظاهراً در ترمز کردن موشک با مشکل مواجه بود. دو پرواز دیگر به دور زمین طول کشید تا سرانجام بتواند به جو پرواز کند. چتر کوماروف پس از رسیدن به ارتفاع 23000 پایی باز نشد. مشخص شد که با بروز مشکلاتی در هنگام ورود مجدد فضاپیما به جو زمین، مسیرهای ناودان در هم پیچیده شد.

جسد ولادیمیر کوماروف در این تراژدی به توده ای سیاه شده تبدیل شد.

بنابراین در 24 آوریل 1967، کوماروف به شدت به زمین سقوط کرد و در یک انفجار مهیب جان خود را از دست داد و او اولین فردی بود که در یک پرواز فضایی جان خود را از دست داد. طبق گزارش رسمی آخرین لحظات کاماروف (از آرشیو دولتی روسیه)، یکی از آخرین چیزهایی که او به همکارانش در زمین گفت این بود: احساس خوبی دارم، همه چیز با آرامش پیش می رود. لحظه ای بعد، او گفت: از شما برای انتقال همه آن متشکرم. گفته می شود پس از سقوط از فضا، جسد کومانوف سوخته شده است و طبق گزارش ها، تنها استخوان پاشنه او قابل تشخیص است. طبق دفتر خاطرات منتشر شده بعدی نیکلای کامانین، رهبر بخش آموزش فضانوردان برنامه فضایی شوروی، سایوز-1 با سرعت 30-40 متر بر ثانیه سقوط کرد و بدن کوماروف تغییر شکل داد.

 اتحاد جماهیر شوروی علت مشخصی برای مشکلات فضاپیمای سایوز-1 را اعلام نکرد. کامانین در دفتر خاطرات خود نوشت که گاگارین از درک ضعیف از فضاپیمای سایوز و جزئیات عملیاتی آن، عدم همکاری در هنگام کار با فضانوردان در طول عملیات پرواز و آموزش توسط رئیس برنامه واسیلی میشین انتقاد کرد. گاگارین در مصاحبه با روزنامه کومسومولسکایا پراودا گفت که مقامات به نگرانی هایی که فضانوردان در مورد فضاپیمای سایوز ابراز کردند گوش ندادند. در 26 آوریل 1967، اتحاد جماهیر شوروی یک مراسم تشییع جنازه دولتی در مسکو برگزار کرد و خاکستر کوماروف در گورستان دیوار کرملین در میدان سرخ به خاک سپرده شد.

کوماروف پس از مرگ عنوان قهرمان اتحاد جماهیر شوروی اعطا شد. روزنامه پراودا پیامی از همکارانش در مورد مرگ کوماروف منتشر کرد: وظیفه پیشگامان همیشه دشوار است. آنها در جاده های ناشناخته سفر می کنند، آنها مستقیم نیستند اما پیچ های تند، غیرمنتظره و خطرناک دارند. اما هر کسی که به فضا رفته است هرگز نمی خواهد آنجا را ترک کند. هیچ مشکلی یا مانعی نمی تواند باعث شود که چنین فردی مسیری را که انتخاب کرده است رها کند. در سال 1971، یک لوح یادبود و مجسمه ای به نام فضانورد سقوط کرده به یاد کومانوف و 13 فضانورد گمشده شوروی و آمریکایی بر روی ماه گذاشته شد.