واندرز فارسی | جهان عجایب

ملکه وانرونگ که در یک ازدواج بدون عشق به دام افتاده بود و از مشکلات سلامت روانی و اعتیاد به تریاک رنج می برد، در نهایت به تنهایی در سن 39 سالگی در یک اردوگاه زندانی که توسط چریک های کمونیست چین اداره می شد درگذشت.

زندگی و مرگ ملکه وانرونگ، که با آخرین امپراتور چین ازدواج کرد، یکی از پریشانی های تاریخی است. این بومی پکن پس از حدود دو هزار سال حکومت امپراتوری به بلوغ رسید، اما در روزهای مرگ به خانواده سلطنتی پیوست. ازدواج او و فضای سیاسی آن روز چیزی جز دلشکستگی، درد و مرگ برای امپراتور نداشت. وانرونگ که در پایان سلسله چینگ به دنیا آمد، توسط آخرین امپراتور، پویی، به عنوان یکی از همسرانش انتخاب شد. اما ازدواج آنها بدون عشق بود.

ملکه جوان خود را در حال رقابت با همسر همسرش یافت که هم اعتیاد به تریاک و هم مشکلات روحی او را بدتر کرد. در همین حال، بی‌ثباتی سیاسی در چین، وانرونگ و پویی را در موقعیت مخاطره‌آمیز ریاست دولت دست نشانده ژاپنی Manchukuo قرار داد. در حالی که درگیری‌ها هم در داخل و هم در خارج از چین شدت می‌گرفت، وانرونگ در نهایت به دست چریک‌های کمونیست چین افتاد و او را به اردوگاه زندان انداختند. روزهای پایانی او در حالی که مانند یک حیوان باغ وحش در قفس به نمایش گذاشته شده بود، در عذاب ترک تریاک روی زمین می پیچید. او سرانجام در سن 39 سالگی به تنهایی در گودال ادرار خود درگذشت. تا به امروز، ملکه وانرونگ یکی از غم انگیزترین چهره های تاریخ چین است.

چگونه وانرونگ ملکه چین شد

این ملکه آینده که گوبولو وانرونگ در سال 1906 در پکن به دنیا آمد، در دوران سلسله چینگ به بلوغ رسید. اگرچه مادرش در جوانی وانرونگ درگذشت، پدرش جایگاه مهمی در جامعه داشت. 

وانرونگ از هنر و لباس غربی لذت می برد.

موزه کاخ ملی گزارش می‌دهد که پدر وانرونگ، رونگ‌یوان، بخشی از پرچم سفید ساده، یکی از هشت پرچم‌ها، یا بخش‌های اداری نخبگان جامعه چینگ بود و روزنامه شانگهای اشاره می‌کند که او همچنین وزیر امور داخلی دربار امپراتوری بوده است. اما در سال 1911، انقلاب چین را فرا گرفت. سلسله چینگ سرنگون شد که منجر به ایجاد جمهوری چین در سال 1912 شد.

با وجود این تشنجات سیاسی، امپراتور جوان چین، پویی، اجازه داشت عنوان خود را حفظ کند. به خانواده سلطنتی نوجوان حتی اجازه داده شد تا یک عروسی در شهر ممنوعه برگزار کند - زمانی که یک عروس انتخاب کرد. به پویی دستور داده شد که همسر آینده خود را از بین عکس های منتخب انتخاب کند. اما از آنجایی که او نمی توانست با اولین انتخاب خود، دختری 12 ساله به نام ونشیو ازدواج کند، با اکراه وانرونگ را انتخاب کرد. اما ونشیو را به عنوان دوست خود انتخاب کرد.

وانرونگ در آن زمان 16 ساله بود. و دختر نوجوان از این ترتیب راضی نبود. در حالی که خواجه‌ها و خانم‌های منتظر به سمت او می‌آمدند تا او را برای ازدواج آماده کنند، وانرونگ عقب نشینی کرد. برادرش رونکی گوبولو بعداً به نیویورک تایمز گفت: «او شورش کرد». او از این درس‌ها خسته شده بود، از ازدواج با کسی که قبلاً هرگز ندیده بود، ناراضی بود.» وانرونگ و پویی علیرغم اکراه او، در 1 دسامبر 1922 با هم ازدواج کردند. این زوج در حالی که هزاران نفر تماشا می‌کردند، روی یک صندلی سدان پرآذین فونیکس در پکن حمل شدند. در این مراسم وانرونگ بر اساس سنت منچو از روی آتش، زین قدم گذاشت. با این حال، همه چیز تقریباً از ابتدا اشتباه پیش رفت. قرار شد تازه عروس ها شب را با هم بگذرانند. اما پویی به جای پایان دادن به ازدواج، در طول شب از اتاق آنها فرار کرد.

علیرغم این شروع فرخنده ازدواجش، ملکه وانرونگ به زندگی خود ادامه داد. او مدرنیته، غذاهای انگلیسی و جاز را پذیرفت و حتی نام غربی الیزابت را به نام ملکه انگلیسی برگزید. او همچنین به خاطر سخاوتش مشهور بود و به ویژه 600 یوان برای کمک به قربانیان فاجعه در سال 1923 اهدا کرد. اما زندگی ملکه وانرونگ در پشت صحنه ممکن است دشوار باشد. او به ونشیو حسادت می‌کرد و خیلی زود شروع به استفاده از تریاک برای درد شکم و سردرد کرد. و به زودی، او مشکلات جدی تر از این خواهد داشت. در سال 1924، زندگی وانرونگ در شهر ممنوعه به طور ناگهانی به پایان رسید.

تبعید خانواده سلطنتی از شهر ممنوعه

در اکتبر 1924، یک جنگ سالار به نام فنگ یوشیانگ بر کودتا نظارت کرد. سپس پویی و وانرونگ از شهر ممنوعه تبعید شدند. این زوج سلطنتی به همراه ونشیو در نهایت تحت حمایت ژاپنی ها به شهر تیانجین راه یافتند. در آنجا، وابستگی وانرونگ به تریاک شروع به افزایش کرد.

پویی و وانرونگ در سال 1932، کمی قبل از مراسم رسمی تأسیس Manchukuo.

و در حالی که ملکه از حضور در تئاتر، رقصیدن و خرید لذت می برد از نوراستنی رنج می برد که خود را با سردرد و خستگی از جمله علائم دیگر نشان می دهد. در همین حال، او به طور فزاینده ای افسرده شد. پویی هرگز عاشق او نشده بود و از تنهایی، کسالت و بی توجهی رنج می برد. ونشیو نیز از این ترتیب راضی نبود و در سال 1931 پویی را ترک کرد. پویی وانرونگ را مقصر دانست و در خاطرات خود به نام آخرین مانچو: زندگینامه هنری پو یی، آخرین امپراتور چین نوشت که او شروع به کینه توزی از وانرونگ به خاطر راندن ونشیو کرد. پویی پس از رفتن ونشیو تقریباً به طور کامل با او صحبت نکرد.

با تیره شدن روابط آنها، شانس سیاسی وانرونگ و پویی نیز به روش های پیچیده ای در حال تغییر بود. در سال 1932، ژاپن پویی را رئیس دولت دست نشانده Manchukuo در منچوری کرد. اما قدرت آنها در Manchukuo یک توهم بود. وانرونگ تحت نظارت دائمی قرار گرفت و چندین بار تلاش کرد که فرار کند، اما شکست خورد. اگرچه پویی در سال 1934 رسماً به عنوان امپراتور مانچوکو تاجگذاری کرد، وانرونگ از زندگی جدید خود رنجید و به ندرت در انظار عمومی ظاهر شد. او همچنین شروع به نشان دادن علائم شدیدتر بیماری روانی کرد و تا سال 1938 روزانه دو اونس تریاک می کشید. سپس، اوضاع حتی بدتر شد.

سالهای آخر شکنجه ملکه وانرونگ

در همین زمان، ملکه وانرونگ با دو تن از خدمتکاران پویی، لی تیو و چی جیژونگ رابطه برقرار کرد. خیلی زود باردار شد. هیچ کس کاملاً مطمئن نیست که وقتی وانرونگ دخترش را در سال 1935 به دنیا آورد، چه اتفاقی افتاد، اما کودک عمر زیادی نداشت. برخی ادعا می کنند که پویی به قدری از خیانت همسرش عصبانی بود که کودک تازه متولد شده را در دیگ بخار انداخت. برخی دیگر می گویند نوزاد مرده به دنیا آمده است.

پویی ممکن است به وانرونگ گفته باشد که نوزاد هنوز زنده است و توسط برادرش بزرگ شده است، اما با این وجود سلامت روانی وانرونگ پس از تولد نوزاد به شدت کاهش یافت. به زودی وابستگی او به تریاک افزایش یافت. ملکه روز و شب را در اتاق قصر خود به کشیدن تریاک می گذراند. ظاهراً او روزانه دو بسته سیگار نیز می‌کشید، به ندرت از رختخواب بیرون می‌آمد، خود را اصلاح نمی‌کرد، ضعیف و لاغر می‌شد و در جشن‌های تولد یا سال نو شرکت نمی‌کرد.

ظاهراً وانرونگ تا زمانی که شوروی در سال 1945 به منچوری حمله کرد، به سختی راه می‌رفت یا حتی بینایی درستی نداشت. پویی از منچوری گریخت و همسرش را پشت سرش رها کرد. او و خواهر شوهرش در ژانویه 1946 در حالی که قصد فرار به کره را داشتند توسط کمونیست های چینی دستگیر شدند. وانرونگ که در جیلین زندانی بود، روزهای آخر خود را در عذاب و هذیان ناشی از کناره گیری گذراند. او از غذا محروم شد و مانند یک حیوان باغ وحش برای هموطنان چینی اش که ونرونگ را به عنوان طرفدار ژاپن تحقیر می کردند به نمایش گذاشته شد. در ژوئن 1946، وانرونگ در 39 سالگی بر اثر سوء تغذیه و ترک تریاک درگذشت و در کف زندان خود رها شد. در حالی که پویی چندین سال را در زندان گذراند و پس از آزادی باغبان و راهنمای تور شهر ممنوعه شد، بقایای ملکه وانرونگ هرگز پیدا نشد. در سال 2006، برادرش رونقی مراسمی نمادین برای او برگزار کرد.