واندرز فارسی | جهان عجایب

وقتی صحبت از دایناسورهای باستانی و سایر حیوانات ماقبل تاریخ شد، یکی از اولین چیزهایی که به ذهن خطور کرد این بود که آنها بسیار بزرگ بودند، چندین برابر بزرگتر از حیوانات امروزی. بر اساس فسیل‌های باقی‌مانده، دانشمندان به وجود دایناسورهایی با ارتفاع یک ساختمان 6 طبقه یا چند دایناسور به وزن 45 تن پی برده‌اند. در مقایسه با بزرگترین پستانداران زمینی جهان مانند فیل جنگلی آفریقایی که می تواند تا 6 تن وزن، تا 7.5 متر طول و تا 3.3 متر ارتفاع داشته باشد، واضح است که حیوانات ماقبل تاریخ از نظر اندازه بسیار بزرگتر هستند.

پس علت این تفاوت چیست؟

زیستگاه با اکسیژن فراوان به تشویق رشد اندازه حیوانات کمک می کند. زمین ماقبل تاریخ مجموعه ای همگن از قاره ها با مساحت وسیع و گیاهان پر رونق است. تصور می شود که محیط زندگی گسترده و محتوای اکسیژن فراوان در هوا به رشد حیوانات کمک می کند. علاوه بر این، غلظت اکسیژن در هوا کمتر از جریان است. بنابراین حیوانات ماقبل تاریخ سیستم های خاصی را توسعه داده اند که می توانند اکسیژن موجود در هوا را به طور موثرتری استفاده کنند. بر اساس این مطالعه، حیوانات با ساختارهای قوی ریه اغلب قادر به رشد در اندازه هستند. هر چه مقدار اکسیژن جذب شده بیشتر، همراه با هوای تازه، به حیوانات کمک می کند تا در طول نسل ها سالم تر و بزرگتر شوند.

خواص تکاملی

در واقع، هر حیوانی که در دوران ماقبل تاریخ می زیسته است اندازه بزرگی ندارد. به دلایل مختلف، گونه هایی وجود دارند که مسیر تکامل را با اندازه کوچکتر در طول زمان دنبال می کنند، در حالی که گونه های دیگر به شکل بزرگتر و بزرگتر از نظر اندازه تکامل یافته اند. در زمان سلطنت دایناسورها، غلظت CO2 در جو بیشتر از آنچه امروز می بینیم بود. این همچنین به این معنی است که گیاهان بلندتر می شوند. بنابراین، برای خوردن گیاهان در جنگل، حیوانات باید رشد بیشتری داشته باشند.

به تدریج با گذشت زمان، گونه های بزرگ در زمان های قدیم فرمانروای زمین شدند. در این میان موجودات کوچکتر یا باید سرنوشت خود را بپذیرند یا در ویرانه زندگی کنند یا نابود شوند. با پر شدن زمین از موجودات غول پیکر، آنها به هیبرید شدن ادامه دادند و نسل های جدیدی را ایجاد کردند که دارای همان اندازه بودند. طی تکاملی که میلیون ها سال به طول انجامید، حیوانات بزرگ به تدریج کامل شدند و به اندازه های بزرگ و عضلات ایده آل دست یافتند.

تغییر مداوم زمین

سعی کنید مشکل را به این سوال برگردانید که "چرا حیوانات امروزی به اندازه حیوانات ماقبل تاریخ نیستند؟" پاسخ از تغییر آب و هوای زمین، جدا شدن قاره ها و از همه مهمتر ظهور حیوانات سازگارتر می آید.

در واقع، موجودات غول پیکر همیشه بیشترین آسیب را می بینند و سازگاری با بلایای تغییرات آب و هوایی دشوار است. کاهش شدید اکسیژن و کاهش ناگهانی مواد غذایی دو عامل اصلی منجر به نابودی گونه های غول پیکر مانند انقراض دایناسورها هستند. بدیهی است که یک بدن بزرگ همیشه تقاضای زیادی برای اکسیژن و غذا دارد. در همین حال، حیوانات کوچکی که نیاز کمتری به غذا داشتند، مطابقت بیشتری با تغییر زمین میلیون‌ها سال بعد نشان دادند. این امر منجر به این واقعیت شده است که بیشتر حیوانات به جای افزایش اندازه، در اندازه متوسط تکامل یافته اند.

در میان حیواناتی که چندین میلیون سال پیش ظاهر شدند، انسان به یکی از گونه‌هایی تبدیل شد که ویژگی‌های تکاملی بسیاری داشت و متناسب با زمانه بود. توانایی تفکر و به ویژه توانایی ترکیب گروه های برتر به مردم کمک کرد تا بر گونه های دیگر غلبه کنند و به هژمونی جهانی تبدیل شوند. تا این مرحله، حتی ظاهر موجودات غول پیکر نیز نمی توانست وجود داشته باشد زیرا زیستگاه به تدریج توسط انسان منزوی شد. آنها تسلیم قدرت جمعی انسان می شوند، به مرور زمان به انقراض یا نسل بشر نابود می شوند.