واندرز فارسی | جهان عجایب

بیش از هفت میلیارد نفر جمعیت، مهاجرت انبوه به شهرها، افزایش خطر سیل، بالا آمدن سطح آب دریاها - همه اینها معماران را الهام می‌بخشد تا به سمت خانه‌ها، دفاتر و مراکز تفریحی خودکفا حرکت کنند. در اینجا به برخی از آنها اشاره می کنیم.

 شهر Seascraper توسط جریان های اعماق دریا که توربین ها و البته پوسته ای که فتوولتائیک را به حرکت در می آورند، نیرو می گیرد. بدنه مقعر آب باران را جمع آوری می کند و نور روز را به عرشه های پایین هدایت می کند. اگر باران کافی نباشد، آب شیرین کن ها کار را به دست خواهند گرفت. توسعه دهندگان آمریکایی همچنین استدلال می کنند که قسمت زیر آب کشتی می تواند نقش یک صخره مرجانی را بازی کند، یعنی ماهی ها را با مواد مغذی که از اعماق پمپاژ می شوند جذب می کند.

برج ماهی پلاستیکی

این برج برای جمع آوری پلاستیک از لکه زباله بزرگ اقیانوس آرام طراحی شده است که بین کالیفرنیا و هاوایی در منطقه ای تقریباً برابر با قلمروهای منطقه خودمختار چوکوتکا و یامالو-ننتس است. جریان های دریایی میلیون ها تن تراشه های پلاستیکی و دیگر زباله ها را جمع می کنند و به یک مکان می برند راحت است، اینطور نیست؟ برج ماهی پلاستیکی آن را با استفاده از یک توری مخصوص جمع آوری می کند و آن را به کالاهای مورد نظر تبدیل می کند. زندگی بر روی حلقه های بیرونی و در قسمت بالای آب امکان پذیر خواهد بود. انرژی از پلاستیک با روشی شیمیایی تولید می شود.

در این سازه فقط حلقه شناور تثبیت کننده و گنبد شفاف Waterscraper از سطح دریا بیرون زده است و ثروتمندان در یک برج زیر آب زندگی می کنند. سواحل و مارینا در طبقه بالا قرار دارند، در حالی که هتل ها، مرکز غواصی، رستوران ها در طبقه پایین قرار دارند.  به هر حال، به گفته دپارتمان امور اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد، امروزه نیمی از بشریت در شهرها زندگی می کنند. تا سال 2050، شهرهای هند 497 میلیون، چین 341 میلیون، نیجریه 200 میلیون و ایالات متحده 103 میلیون رشد خواهند داشت.