واندرز فارسی | جهان عجایب

 ماموریت معروف آپولو که زمانی ناسا ادعا می کرد در آوردن افرادی به ماه که زمانی مورد تحسین جهان قرار می گرفت، موفق بود اما در عین حال باعث ایجاد اختلاف در مورد صحت آن شد. برخی استدلال می کنند که رویداد آپولو در ماه فقط یک ترفند توسط دولت ایالات متحده است و کمربند ون آلن مدرک مهمی در تز آنها است. ما می خواهیم شما را با این مناظر جالب آشنا کنیم. مقالات و عکس های وب سایت غیرانتفاعی پروژه ونوس مستقر در نیویورک به همراه چند عکس رسمی ناسا.

برخی حقایق ساده علمی و تجربی وجود دارد که به وضوح نشان می دهد که ناسا و دولت ایالات متحده عمدا مردم خود و مردم جهان را با هدف ایجاد شهرت دروغین فریب داده اند. تظاهر به افتخار در صحنه جهانی و غارت میلیاردها دلار برای تحقیقات فضایی. آن مطالعات در جیب به اصطلاح قاتلان دسته جمعی، یا پیمانکاران دفاعی و تولید کنندگان سلاح های تهاجمی، فضانوردان و دانشمندان پر از خودخواهی و دروغ به پایان رسید. گفته می شود که این هیئت غیرملی ماشین آلات خامی برای تولید برنامه تلویزیونی روی ماه ساخته است. به گفته بهرام مسکنیان، موسس و مدیرعامل ونوس پروژه، ماجرای پا روی ماه گذاشتن آمریکا از سوی آمریکا، احمقانه ترین و مضحک ترین برنامه کلاهبرداری تلویزیونی است که تا به حال ساخته شده است. حتی بدون تلاش بیش از حد، به راحتی می توان خطاهایی را تشخیص داد که به وضوح ثابت می کنند این فقط یک برنامه تخیلی است. سخت ترین دلیل برای استدلال، این واقعیت است که تبدیل داستان ماه به یک دروغ بزرگ، وجود کمربند تشعشعی ون آلن است. فقط یک چالش بزرگ برای اثبات اینکه سفر به ماه تخیلی است کافی است.

کمربند تشعشعی ون آلن چیست؟

عبور از کمربند تشعشعی ون آلن یکی از معدود مشکلات بزرگی است که انسان روی زمین هنوز برای تحقق رویای سفر به هر نقطه از فضا حل نکرده است. کمربند تشعشعی ون آلن یک کمربند تشعشعی بزرگ است که فراتر از زمین را احاطه کرده است که از اجسام تابش باردار خورشیدی و مولکول های ساطع شده از اتمسفر بالای خورشید و ستارگان تشکیل شده است. موقعیت کمربند ون آلن در ارتفاع 12-60 هزار کیلومتری است که تمام سطح زمین را احاطه کرده است.

بر اساس این مطالعه، هیچ موجود زنده ای از زمین توانایی عبور از کمربند ون آلن را ندارد و با وجود استفاده از فناوری ابتدایی در دهه 1960 یا پیشرفته ترین فناوری امروزی، هنوز زنده بماند! انتشار تابش بار زیاد پدیده های یونیزه کننده همه موجودات زنده ای را که می خواهند در محیط حرکت کنند تبخیر می کند. این بدان معناست که برای پرواز به ماه در فاصله 375000 کیلومتری زمین، فضانوردان آپولو باید به کمربند ون آلن نفوذ کنند و بلافاصله تبخیر شوند.

یوفو چگونه به زمین می آید؟

برخی از ما به سفرهای زیادی به زمین با یوفوهای اجسام اختری دور از فضا برای هزاران سال فکر خواهیم کرد. یک سوال این است که چگونه به کمربند تشعشعی ون آلن نفوذ می کنند تا بتوانند وارد جو زمین شده و از آن خارج شوند؟

به گفته مدیرعامل بهرام، فضاپیماهای یوفو توانایی سفر در کهکشان را دارند، در سراسر جهان بسیار سریعتر از سرعت نور. آنها پرواز نمی کنند، بلکه به لطف شناور مغناطیسی یا مغناطیسی (Magnetic Levitation) که به عنوان پیشرانه Maglev نیز شناخته می شود، از یک نقطه به نقطه دیگر می پرند، که به شناور شدن فضاپیما در جهان توسط نیروی الکترومغناطیسی کمک می کند. اصل رانش مغناطیسی Maglev برای ایجاد یک اسباب بازی علمی به نام دیسک پرنده ژیروسکوپ شناور مغناطیسی استفاده شده است که اغلب به عنوان بشقاب پرنده بدون جاذبه (UFO Magnetic Levitation Spinning Gyroscope) ترجمه می شود. بشقاب پرنده اسباب بازی از 2 آهنربا ژیروسکوپ و پایه تشکیل شده است. ژیروسکوپ می تواند به لطف فشار از پایه آهنربای زیر در هوا شناور شود.

در فضا، هنگام حرکت فضاپیما، رانش الکتریکی از maglev یک پوسته مغناطیسی محافظ در اطراف آن ایجاد می‌کند و از فضاپیما در برابر تشعشعات مضر در فضای محافظت می‌کند، درست مانند محافظت از گرانش زمین از ساکنان آن. تا امروز ما هنوز قابليت‌هايي را نداشتيم. 

شواهد دیگر

صحبت در مورد شواهد دیگری مبنی بر اینکه داستان روی ماه افسانه است، اولین دلیل در دهه 1960 بود و امروز، ما هنوز یک سیستم سوخت کامل یا پیشرانه نداریم که برای سفر رفت و برگشت (دو طرفه) به ماه بیش از 750 هزار کیلومتر مناسب باشد. علاوه بر این، پوشش تشعشعی محافظ برای عبور از ون آلن نداریم. دلیل دوم، هنگامی که شاتل ها یا موشک ها از نیروی دافعه گرانشی زمین به فضا پرتاب می شوند و شلیک می شوند، انبوهی از دود و غبار به جا می گذارند. اما اگر فرود فیلم روی ماه را دیده باشید، به وضوح می‌بینید که جرثقیل در طول روز از ماژول قمری (Lunar Module) که از بالا بدون هیچ غباری فرود می‌آید پشتیبانی می‌کند. چگونه می توان موتور راکتی را که با بالاترین سرعت پرواز می کند پایین آورد تا فرود ایمن بر روی یک محیط غبارآلود و شنی بدون ایجاد هیچ گونه دودی در هوا به دست آورد؟ ? در صورتی که ماژول قمری از رانش گرانشی ماه شلیک شود، پرسیدن همین سوال اشتباه نیست!

سوم، ماژول قمری یک ماژول مخروطی کوچک است، به سختی می توان دو مرد را در خود جای داد. بنابراین، وسیله نقلیه Moon Rover (Lunar Rover)، سایر تجهیزات و مخازن سوخت مورد نیاز برای بلند شدن از سطح ماه هنگام بازگشت را به کجا می‌برد؟ علاوه بر این، برای پرواز به ماه و پرواز به عقب، این سفر نزدیک به یک میلیون کیلومتری به مقدار زیادی سوخت نیاز دارد. مخازن سوخت غول پیکر با کلاس بالا که بر روی شاتل نصب شده اند، تنها می توانند شاتل را از جو زمین خارج کنند و تا 100 کیلومتر به صورت عمودی اوج بگیرند. به محض سوختن تمام سوخت، دو مخزن سوخت شکافته شده و به سمت عقب بر روی سطح زمین می افتند.

چهارمین جنبه باورنکردنی سفر اسطوره ای، انتقال تصاویر صوتی و تصویری به طور مستقیم از ماه به زمین است. همه ما برنامه های تلویزیونی "LIVE" (زنده) را تا تلویزیون از گوشه و کنار زمین تماشا کردیم. اما اکثر مردم نمی دانند که برای انجام آن پخش چه چیزی لازم است. برای غلبه بر منحنی زمین، به یک ماهواره ثابت در مدار زمین نیاز است، یک کامیون پخش در محل رویداد برای انتقال سیگنال ها از نقطه شروع و یک ایستگاه تلویزیونی مجهز شده است. یک بشقاب ماهواره ای برای دریافت و پخش سیگنال ها برای مخاطبان تلویزیونی ما با تأخیر زمانی مطابق با خطوط سیگنال برای پرواز به فضا و برگشت دریافت کنید. چگونه فضانوردانی که بالا و پایین می پرند یا رانندگی می کنند / در اطراف ماه قدم می زنند، می توانند بلافاصله تصویر یک سفر رفت و برگشت را به ناسا در فاصله یک میلیون کیلومتری منتقل کنند؟

پنجم مشکلی در تصویر ماه‌نوردی است که ناسا ادعا می‌کند روی ماه گرفته است و فیلمی که Lunar-Rover دور آن می‌چرخد موتور احتراق داخلی پشت آن را نشان می‌دهد. موتور احتراق داخلی بدون اکسیژن در هوا کار نمی کند. پس چگونه یک ماشین Lunar-Rover می تواند با موتور احتراق داخلی بعد از اینکه ماه در آن جو، هوا و اکسیژن وجود ندارد دور ماه بچرخد؟ Lunar-Rover نیز یک خودروی الکتریکی نیست، زیرا اگر چنین باشد، باید یک تن وزن داشته باشد و باتری های موجود در مدار قابل مشاهده خواهند بود. و بدیهی است که مون-روور بزرگتر از ماژول قمری است، بنابراین ناسا آن ماشین را کجا می گذارد تا به ماه بیاورد؟

دلیل نهایی، همه ما می دانیم که تابش خورشید یک مخلوط موج مغناطیسی چند الکترونی است، از پرتوهای ماوراء بنفش، مادون قرمز، پرانرژی گاما گرفته تا اشعه ایکس، نورها. نور بین امواج رادیویی و پرتوهای فرابنفش در طیف مغناطیسی الکترونی (طول موج 400-760 نانومتر) قرار دارد. بنابراین، هر نوع فیلم جدیدی که از زمین خارج شود و از کمربند ون آلن عبور کند تا به ماه برسد، به طور کامل از بین خواهد رفت. حتی اگر این درست نباشد (فیلم هایی که از زمین و ماه امن خارج می شوند)، از فیلم های مثبت 17 میلی متری و فیلم (فیلم کروم) استفاده شده است که از فروشگاه خاصی خریداری شده است. درست است که شواهد انکار ناپذیر زیادی وجود دارد که نشان می دهد بسیاری از مردم جهان ایمان خود را به کل اسطوره آوردن مردم به ماه از دست داده اند. از این به بعد، هرگز نباید بگویید اگر بتوانیم یک نفر را به ماه ببریم، هر کاری می توانیم انجام دهیم. زیرا آن اظهارات شما را کاملاً بی اعتبار می کند.