واندرز فارسی | جهان عجایب

ظهور نظریه هلیومرکزی نیکلاوس کوپرنیک ایده کتاب مقدس در مورد منحصر به فرد بودن زمین را متزلزل نکرد، زیرا دین نه به اندازه زمین و نه موقعیت آن در جهان را در نظر نمی گیرد. کتاب مقدس می گوید که خداوند زمین را برای انسان آفرید و تمام شرایط لازم را برای زندگی بر روی آن ایجاد کرد. دانشمندان تنها در نیمه دوم قرن بیستم نتایج مشابهی را فرموله کردند. در سال 1973، براندون کارتر، فیزیکدان انگلیسی، در کنگره ای که به 500 سالگرد کوپرنیک اختصاص داده شده بود، اصل به اصطلاح آنتروپیک (از یونانی. Anthropos - "انسان") را مطرح کرد. قبل از او، رابرت دیک، اخترفیزیکدان آمریکایی به همین ایده رسید. اصل آنتروپیک بیان می کند که جهان به طرز شگفت انگیزی با وجود یک شخص در آن سازگار شده است. پارامترهای فیزیکی اساسی جهان به قدری متعادل هستند که حتی انحرافات کوچک می تواند منجر به چنین تغییری در ویژگی های جهان شود که در آن ظهور یک شخص در آن غیرممکن خواهد بود.

ناسا پیش‌بینی می‌کند که در این قرن حیات در خارج از سیاره و شاید خارج از منظومه شمسی خود پیدا کنیم. اما کجا؟ این زندگی چگونه خواهد بود؟ آیا ارتباط با بیگانگان عاقلانه خواهد بود؟ جستجوی زندگی دشوار خواهد بود، اما یافتن پاسخ این سؤالات در تئوری ممکن است حتی بیشتر طول بکشد. در اینجا ده نکته وجود دارد که به هر طریقی مربوط به جستجوی حیات فرازمینی است.

درست مانند روی زمین، انسان ها اگر پا به مریخ بگذارند برای زنده ماندن به آب، غذا، سرپناه و اکسیژن نیاز دارند. گیاهان و برخی باکتری ها برای تنفس ما اکسیژن تولید می کنند. در واقع، ترکیب اکسیژن در هوا تنها 21 درصد است، بقیه نیتروژن با 78 درصد است. با این حال، اساساً بدن انسان نیازی به نیتروژن ندارد، بنابراین این گاز را جذب نخواهد کرد. در همین حال، جو در مریخ بسیار نازک است، حجم آن تنها به اندازه 1٪ از جو زمین است. به عبارت دیگر، میزان هوای موجود در «سیاره سرخ» 99 درصد کمتر از زمین است. بخشی از دلیل آن این است که در اندازه مریخ، گرانش آنقدر قوی نیست که از فرار جو به فضا جلوگیری کند.

چه اتفاقی برای فضانورد مغزی در طی ماموریت به مریخ خواهد افتاد؟ هیچ چیز خوبی نیست. بر اساس یک مطالعه انکولوژی پرتودرمانی از دانشگاه کالیفرنیا، ایروین، ذرات مخربی که می توانند عملکرد شناختی را برای همیشه مختل کنند، رسوب می کنند. چارلز لیمولی و همکارانش دریافتند که قرار گرفتن در معرض ذرات باردار با انرژی بالا مانند پرتوهای کیهانی کهکشانی که فضانوردان را در پروازهای فضایی طولانی بمباران می کنند، باعث آسیب قابل توجهی به سیستم عصبی مرکزی می شود و منجر به اختلالات شناختی می شود.

آیا آنها کشته شدند تا حقیقت فاش نشود؟ این تئوری توطئه به طور شگفت انگیزی کمتر شناخته شده است و بسیاری از آمریکایی ها و حتی بیشتر از آن مردم کشورهای دیگر هرگز در مورد آن چیزی نشنیده اند. به گفته نظریه پردازان توطئه، این نشان دهنده تلاش مقامات برای پاک کردن این حادثه از تاریخ است. اولین پرواز سرنشین دار برنامه آپولو در اکتبر 1968 با فضاپیمای آپولو 7 انجام شد. اما در ابتدا قرار بود این پرواز یک سال زودتر در فوریه 1967 با فضاپیمای آپولو 1 انجام شود. اما در حین آماده سازی برای پرتاب، آتش سوزی در ماژول رخ داد و هر سه فضانورد ابتدا خفه شدند و سپس بدن آنها در اثر آتش سوزی آسیب دید. نام آنها ویرجیل گریسوم، ادوارد هیگینز وایت و راجر شافی بود.

فضا گاهی ترفندهای شگفت انگیزی با آگاهی انسان انجام می دهد. هیچ فضانوردی از اتفاقات عجیبی که ممکن است با بدن او در مدار رخ دهد مصون نباشد. اکنون روند تفکر مخدوش شده است، سپس یک احساس ترسناک از دست دادن جهت گیری در فضا وجود دارد، و بعد از آن توهمات شروع می شود…

یکی از سوالاتی که تقریبا همیشه در سخنرانی های نجوم مطرح می شود این است که خورشید چه زمانی منفجر می شود؟ البته نمی توان پاسخ دقیقی به آن داد. اما اینکه در نهایت چه اتفاقی برای ستاره ما و منظومه شمسی خواهد افتاد را می توان پیش بینی کرد. ستارگان مانند مردم متولد می شوند، زندگی می کنند و می میرند. و اگر آنها تقریباً به همین ترتیب متولد شوند ، مسیر زندگی آنها به روشهای کاملاً متفاوتی می گذرد و می میرند.

از زمان های قدیم، ستاره شناسان با کمک تلسکوپ، پدیده های عجیبی را در ماهواره زمین مشاهده می کردند. در سال 1968، ناسا کاتالوگی از ناهنجاری های ماه را منتشر کرد که در آن حدود 600 مورد از اسرارآمیزترین مشاهدات طبیعی ما ذکر شده بود که طی چهار قرن انجام شده و تا به امروز هیچ توضیحی دریافت نکرده اند. این واقعیت که گاهی اوقات اتفاق عجیبی در ماه رخ می دهد مدت هاست که مورد توجه قرار گرفته است. بنابراین، شواهد مستند زیادی از مشاهده وجود دارد.

ستاره شناسان دورترین سیاره از مرکز منظومه شمسی را کشف کردند که به رنگ صورتی، کروی و کوچک (کوتوله) بود. به طور غیررسمی، نام farout را به این سیاره داده اند که می توان آن را دورترین ترجمه کرد و به طور رسمی شماره 2018 VG18 را دریافت کرد. این کوتوله صورتی به عنوان بخشی از برنامه ای برای جستجوی اسرارآمیز سیاره X (با نیبیرو اشتباه نشود) کشف شد، یک سیاره نهم فرضی، که مدار آن، طبق محاسبات، باید از جایی فراتر از نپتون عبور کند.

عکاس آماتور نروژی Per-Arne Milkalsen شاهد یک پدیده شگفت انگیز بود. او با مشاهده شفق شمالی در 20 ژانویه سال جاری متوجه جسمی شبیه چتر دریایی در آسمان شد. کارشناسان شی سبز را واقعی می دانند. اما هنوز شناسایی آن دشوار است. لین هانسن، متخصص برجسته در رصدخانه ژئوفیزیک ترومسو ترولز می‌گوید: این یک شعله‌ور شدن لنز یا نقص عکاسی نیست.

اولین فضانورد چینی یانگ لیوی به خبرنگاران تلویزیون درباره حادثه عجیبی که در طول پرواز فضایی خود در سال 2003 برای او رخ داد گفت. ژونگگو ریبائو می نویسد، کیهان نورد در طول مصاحبه خود که در تلویزیون مرکزی جمهوری خلق چین (CCTV) نشان داده شد، در مورد صدای غیرعادی صحبت کرد که یانگ لیوی در حین مدار آن را شنید.

این ایده برای اولین بار در سر یک محقق یوفولوژیست هنگامی که این تصویر غیرمعمول از انسلادوس، ششمین قمر بزرگ زحل را در نظر می گیرد، به وجود می آید. نسخه ناسا (2007) این اثر را با اثر بخار آب توضیح می‌دهد: «در قطب جنوب انسلادوس آبفشان‌های یخی وجود دارد که فواره‌های بخار آب را از زیر پوسته یخی آزاد می‌کنند (بخار را تا ارتفاع صدها کیلومتری خارج می‌کنند). به احتمال زیاد، ماده به هنگام خروج از قمر، از بخار به یخ تبدیل شده و کارش پر کردن حلقه E زحل است.

طبق تعریف، کیهان (یا همان جهان هستی) همه چیز است، بنابراین هیچ چیز خارجی برای گسترش آن وجود ندارد. کیهان به تنهایی در حال گسترش نیست بلکه همه چیز در حال گسترش است.

آیا می دانستید که حیات زمینی با احتمال قابل توجهی می تواند در مریخ به جای زمین سرچشمه گرفته باشد؟ اما شما، البته به جزئیات نیاز دارید: سفر "زندگی" از یک سیاره به سیاره دیگر با سوار شدن بر یک شهاب سنگ چقدر خطرناک بود؟ به نظر می رسد ما آماده پاسخ به این سوال هستیم.

ناسا به دنبال پرینت سه بعدی مصالح ساختمانی از بتن جدیدی است که از گرد و غبار ماه ساخته شده است تا سازه هایی را بسازد که بتوانند در برابر دما و تابش سطح ماه مقاومت کنند. فضا آخرین مرز نامیده شده است، با این حال رویاهای بشر برای زندگی فراتر از ستارگان همیشه تا حد زیادی به داستان های علمی تخیلی تنزل داده شده است. به نظر می رسد که این رویا ممکن است زودتر از حد انتظار به واقعیت تبدیل شود، زیرا ناسا اخیراً اعلام کرده است که قصد دارد خانه هایی در ماه بسازد - و ممکن است تا سال 2040 اتفاق بیفتد.